ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με νέα από το Λιβυκό....

....μαζί με τα θαλασσινά και τα παπόρια, καλό είναι να γνωρίζουμε και πως δημιουργούνται τα γεγονότα, χωρίς σασπενς πλέον, αφού και η κυρά Μαρία, διαβάζει τα επόμενα που δεν έχουν γίνει ακόμα.
Γιατί τόσα χρόνια δεν ορίζαμε την ΑΟΖ, με τους φίλους γείτονες??
Φαίνεται η καθυστέρηση διαλεύκανε τα πράγματα, και η Τουρκία μπορεί να κάνει παιχνίδι στην Λιβύη. Κάπου γράφτηκε για την λυκοφιλία Τουρκίας Ρωσίας και αυτό είναι σωστό. Στην Λιβύη είναι σε απέναντι στρατόπεδα. Για προσέξτε και τις 2 γραμμές που έχω μαυρίσει, για να καταλάβετε , τι είχαν στο μυαλό τους όταν την διαλούσαν...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ,  διότι με αυτά που γίνονται θα το ευχόμαστε όλο τον χρόνο...

ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΗ ΤΑΞΕΙΔΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

Του Francesco De Palo από τη Ρώμη
Twitter@FDePalo

Τι θα συμβεί στη Λιβύη μετά την «ακινησία» της Ιταλίας; Μήπως η επιλογή του ορισμού του Luigi Di Maio ως υπουργού Eξωτερικών - ο οποίος έχει μόνο μία επαγγελματική εμπειρία στη ζωή του, ως πωλητής ποτών στο γήπεδο του Σαν Πάολο στη Νάπολη - , πιθανόν να ήταν ένα τραγικό λάθος;

Η Ιταλία έχει χάσει έδαφος επειδή δεν κατάλαβε ότι το «παιχνίδι» έγινε βαρύ. Χωρίς σημαντική στρατιωτική δύναμη και χωρίς τη θέληση να την χρησιμοποιήσει, αποκόπτεται.  Και η ανικανότητα του Πρωθυπουργού Conte και του υπουργού Di Maio να αποτελέσουν σημαντικούς  παράγοντες στη διεθνή σκηνή επιβαρύνει την κατάσταση. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η Τουρκία και η Γαλλία έχουν ξεπεράσει την Ιταλία στη διαχείριση του φακέλου της Λιβύης.

Για να καταλάβουμε σε τι κίνδυνο βρίσκεται η ιταλική θέση έπρεπε τελικά να συνυπάρξει η κρίση στο Ιράν με αυτή στη Λιβύη.

Η νέα  γεωμετρική συμμαχία μεταξύ Τουρκίας, Ρωσίας και Ιράν στη Λιβύη βρίσκει γόνιμο έδαφος. Από τη στιγμή που η Γαλλία εξόντωσε τον Καντάφι το 2011 με την υποστήριξη της Αγγλίας και την ουδετερότητα των Αμερικανών, εκδηλώθηκε ακόμα μια φορά η επεκτατική της επιθυμία την Αφρική. Για τον λόγο αυτό, το Παρίσι είναι υποψήφιο για να αποτελέσει τη γέφυρα διαμεσολάβησης για μια νέα γαλλο-αφρικανική εταιρική σχέση αλλά και να είναι παρόν στη Μέση Ανατολή, από τη Λιβύη έως το Αφγανιστάν και αντικαθιστώντας  τους Αμερικανούς. Αυτός είναι ο γαλλικός σχεδιασμός που έγινε ακόμα πιο εύκολος εξαιτίας της ιταλικής σιωπής.

Όταν ο πρόεδρος Donald Trump ανέλαβε καθήκοντα στον Λευκό Οίκο, δήλωσε ότι αμφιβάλλει εάν ήθελε να εφαρμόσει μια  απεμπλοκή από τη Μεσόγειο, ξεκινώντας από τη Λιβύη. Η Ιταλία, αντί να ξεκινήσει μια μάχη για να γίνει ο άξονας στη Λιβύη, έχει κάνει πολλά λάθη. Το τελευταίο λάθος είναι ο ορισμός του Di Maio στο υπουργείο, το οποίο ανήκε στους De Gasperi, Moro, Nenni, Andreotti, Frattini και Fini.

Σήμερα το σενάριο προβλέπει μια πιθανή διαίρεση της Λιβύης σε τρία μέρη. Το πρώτο στους Αιγύπτιους, το δεύτερο στους Τούρκους και το τρίτο στους Γάλλους.

Ο ιταλικός ενεργειακός γίγαντας στερείται ενός ισχυρού και αξιόπιστου «οδηγού» που να καταλαβαίνει γρήγορα τη στρατηγική της Λιβύης. Δεν υπάρχει μόνο το θέμα της μετανάστευσης στο τραπέζι, αλλά και το ζήτημα της ασφάλειας των επιχειρήσεων.

Το 2017 υπήρχε η δυνατότητα απευθείας πτήσεων μεταξύ Λιβύης και Ιταλίας, ώστε να αντιμετωπιστεί η κρίση των μεταναστών και να δημιουργηθούν μελλοντικές επιχειρηματικές ευκαιρίες. Αλλά η Ρώμη δεν κατόρθωσε να οργανώσει έναν σοβαρό και παραγωγικό διάλογο με τη Λιβύη για να επιτευχθεί αυτό. Ο στόχος έπρεπε να είναι η επίτευξη συμφωνίας, προκειμένου να επιτευχθεί ένα διπλό αποτέλεσμα: αφενός, να σταματήσει ο δίαυλος διέλευσης από την Αφρική στην Ιταλία,  και από την άλλη να πλησιαστούν το Παρίσι και το Λονδίνο, τα οποία εδώ και αρκετό καιρό βρίσκονται σε μόνιμη βάση στη χώρα και υπερασπίζονται νομίμως τα συμφέροντά τους.

Μια απευθείας πτήση μεταξύ Λιβύης και Ιταλίας θα ήταν ένα σημαντικό πρώτο βήμα, ίσως το προπαρασκευαστικό για μια διαφορετική σχέση με την περιοχή. Επίσης εάν η Ιταλία κέρδιζε τη σύμβαση για την ανοικοδόμηση του αεροδρομίου της Τρίπολης. Εάν υπήρχε ένα πλαίσιο ασφάλειας, τότε θα ήταν δυνατό να επιλυθεί με την Κεντρική Τράπεζα της Λιβύης,  το ζήτημα των  πιστώσεων που αναμένουν οι ιταλικές εταιρείες. Αντ 'αυτού, οι φόβοι του Di Maio και η «ακινησία» των κυβερνήσεων Conte 1 και Conte 2 έκαναν τα πράγματα έτσι.

Τελευταία ενημέρωση: Τρίτη, 7 Ιανουαρίου 2020, 14:50

zougla.gr