ΥΕΝ , ΣΗΜΆΔΙΑ ΑΛΛΑΓΏΝ.... ΜΜΜ SIGNS OF CHANGES

..πάντα η αποχώρηση ενός προσώπου εγείρει συναισθηματικές φορτίσεις, από αυτή καθ' εαυτή την πράξη. Στην ουσία μπορείς να χαίρεσαι  για την αλλαγή, αλλά ποτέ δεν ξέρεις αν θα είναι καλλίτερα.
Σίγουρα θα υπάρχει χαρά σε κάποιους διότι έρχεται ο δικ'ός τους, αλλά το ζητούμενο είναι να αποδώσει, και αν μπορεί να δώσει χαρά σε όλους.
Πάντως θεωρώ ότι ο Κρηρικός είναι ποιο σχετικός  με την ναυτιλία, και ως εκ τούτου νομίζω ότι θα καταλαβαίνει τι του λένε. Γενικότερα οι πολιτικοί καταλαβαίνουν η όχι το θέμα, τις απαντήσεις τους δεν καταλαβαίνει κανείς.
Ελπίζω, να είναι καλλίτερα αυτή την φορά, αφού ένας Χιώτης που μάλιστα επαινούσε τους ναυτικούς δεν κατάφερε να κάνει κάτι, για την ανεργία τους...Νομίζω η αρνητικότητα του θα μείνει ιστορική, στην δε ιδιαίτερη πατρίδα του , θα έχει να δώσει πολλές εξηγήσεις.

Εσ αύριον τα νεώτερα, και πάντα καλές θάλασσες

 

Ελληνικός Ρεαλισμός - Hellenic realism

...μπορούμε να διεκδικήσουμε το μέλλον, ναι, αλλά χρειάζεται ένας μπροστάρης...
Τώρα θα μου πείτε , ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, ε τότε πάμε σε άλλη άνοιξη όπου τ΄αποτελέσματα και εκεί είναι μαύρα.
Πέρασαν τόσα χρόνια από την επταετία, και γυρίσαμε στην εποχή πριν και από αυτή. Πρόοδος οπισθιδρομική. Στου κασίδι το κεφάλι δεν μαθαίνεις διοίκηση, αλλά ούτε και κούρεμα..


Παρασκευή, 21 Ιουνίου 2013

 

Γράφει ο Σπυρίδων Τσάλλας, Πρόεδρος Ιδρύματος Κοινωνικής Μηχανικής και Ανάπτυξης 

Η εξέλιξη των πολιτικών διεργασιών στη χώρα αποδεικνύουν για μια ακόμα φορά ότι το κυρίαρχο πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι τα πρόσωπα που θα εφαρμόσουν την πολιτική αλλά η θεσμική και πολιτική ανεπάρκεια.

Ένα χρόνο πριν, ο Ελληνικός λαός ψήφισε την αντικατάσταση του μνημονίου με εθνικό σχέδιο και, στη συνέχεια, πολιτική και τεχνοκρατική επαναδιαπραγμάτευση.

Η επιλογή αυτή δεν έγινε σεβαστή από την κυβέρνηση, ούτε θα μπορούσε να γίνει σεβαστή για έναν απλό λόγο: δεν μερήμνησε ούτως ώστε να κατασκευαστεί εθνικό σχέδιο. Γιατί; Πλέον της ενυπόγραφης δέσμευσης της τρικομματικής κυβέρνησης για την εφαρμογή του "λανθασμένου" προγράμματος της τρόικας, δεν υφίσταται θεσμικά υπερκομματικός Μηχανισμός Στρατηγικής Υποστήριξης, ο οποίος να παράξει ένα τέτοιο σχέδιο.

Το αποτέλεσμα αυτής της θεσμικής ανεπάρκειας είναι εθνικά καταδικαστικό: κυβέρνηση και αντιπολίτευση αναλώνονται σε σκιαμαχίες άνευ πρακτικού αντικειμένου.

Αν δεν έχεις ένα σχέδιο το οποίο να σε εξυπηρετεί ως βάση διαπραγμάτευσης, θα αποτύχεις ακόμα και αν διαπραγματευτείς.

Ως εκ τούτου, οποιαδήποτε και να είναι η συγκρότηση της Ελληνικής κυβέρνησης, το αποτέλεσμα δεν θα αλλάξει: θα παραμείνει η πλήρης (;) εφαρμογή του "λανθασμένου" προγράμματος.

Χωρίς εθνικό σχέδιο λοιπόν, πού οδηγούμαστε; Όλο το πολιτικό προσωπικό της χώρας έχει αποφύγει επιμελώς να τοποθετηθεί επί τούτου διότι το κόστος που θα επωμιστεί ο αγγελιοφόρος είναι τεράστιο.

Το όραμα της Ελλάδας εντός της Ομοσπονδοποιημένης Ευρώπης, όπως αυτή σχεδιάστηκε, δεν είναι αντίστοιχο μιας –έστω και υποβαθμισμένης– πολιτείας των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.

Λαμβάνοντας υπ'όψιν τις ιστορικές αναλογίες, το εφαρμοζόμενο σχέδιο δεν διαφέρει πολύ από τη μετατροπή του Βερολίνου σε 'Μόσχα επί ΕΣΣΔ' και της Ελλάδας σε ένα gulag με πλήρως φαβελοποιημένη κοινωνία. Το μνημόνιο δεν είναι ένα υγιές και συνεκτικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων.

Είναι ένα εργαλείο επιβολής οικονομικής ατροφίας με πολύ σοβαρές συνέπειες σε πλήθος άλλων εθνικών παραμέτρων όπως λ.χ. στην ποσότητα και την ποιότητα –υγείας, παιδείας, ασφάλειας, κτλ– του πληθυσμού.

Οι ομοιότητες του μνημονίου με τα προγράμματα των σχεδιασμένων οικονομιών του πρώην ανατολικού μπλοκ είναι τόσο εμφανείς που μόνο ένας αδαής θα τολμούσε να το χαρακτηρίσει "δεξιό" ή "φιλελεύθερο".

Πρόκειται προφανώς για πρόγραμμα εθνικής μηχανικής με σαφή εθνομηδενιστικό χαρακτήρα, ο οποίος αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την αποδοχή του οράματος της Ομοσπονδοποιημένης Ευρώπης. Πλέον της αύξησης της κοινωνικής ανισότητας, το όραμα της Ομοσπονδοποιημένης Ευρώπης βασίζεται στον Γερμανικό πολεμικό σχεδιασμό του 1943 με αντικατάσταση του 'Μ' από τις υπόλοιπες συνιστώσες του DIMEFIL [1].

Η νόθευση της δημοκρατικής λειτουργίας σε χώρα υπό μετατροπή σε absorbed failed state© [2] δύσκολα θα γινόταν πιστευτή πριν από μερικά χρόνια. Η σωρεία αναγκαστικών νομοθετημάτων υιοθεσίας αλλοδαπώς επιβληθέντος δικαίου στη μνημονιακή εποχή έχει άρει κάθε αμφιβολία επί τούτου.

Η περιγραφή της πραγματικότητας δεν συμφέρει όσους εξυπηρετούνται από την εφαρμογή του σχεδίου, κοστίζει δε σε όποιον την κάνει δημοσίως.

Παρόλο που τα σενάρια συνωμοσίας ωχριούν μπροστά της, ο καθωσπρεπισμός του πολιτικού προσωπικού δεν αφήνει περιθώρια συζητήσεων.

Όλοι πλέον κατανοούν τη βασική λογική της μακροοικονομικής των αυτοεκπληρούμενων προφητειών, όλοι πλέον βλέπουν την "αποτυχία" των προβλέψεων παραδοχών του μνημονίου αλλά κανείς πολιτικός δεν κάνει κάτι γι'αυτό.

Ενδεχομένως να μην είναι ευθύνη του πολιτικού προσωπικού της χώρας να παράξει τη λύση, είναι όμως ευθύνη του να δημιουργήσει τις υπερκομματικές, όχι διακομματικές, προϋποθέσεις παραγωγής της.

Ανεξαρτήτως των ισορροπιών μεταξύ των κομμάτων εντός κυβέρνησης και βουλής εν γένει, το πολιτικό προσωπικό έχει δύο υποχρεώσεις:

1. Να αναζητήσει από τους εταίρους μας ξεκάθαρες, πειστικές και τεκμηριωμένες απαντήσεις για το μέλλον της Ελλάδας εντός του μνημονίου. Χρειαζόμαστε ένα δεσμευτικό κείμενο με όλες τις σκληρές και αιματηρές λεπτομέρειες, με πλήρη περιγραφή του στόχου και εκατέρωθεν ανάληψη ευθυνών.

2. Να δημιουργήσει τις υπερκομματικές προϋποθέσεις ούτως ώστε να παραχθεί ο Ελληνικός Στρατηγικός Σχεδιασμός ©, βάσει του οποίου να μπορέσει όποια –παλιά ή νέα– Ελληνική κυβέρνηση είναι στο τιμόνι της χώρας να διαπραγματευτεί σε ρεαλιστική βάση με τη νέα Γερμανική κυβέρνηση και τους λοιπούς εταίρους μας.

Η εθνική λύση δεν μπορεί να προέλθει από μέρη του προβλήματος. Προσπάθειες δημιουργίας ισοδύναμων μέτρων του μνημονίου και άλλων τέτοιων τεχνασμάτων από διακομματικές ομάδες και φορείς είναι επιεικώς αποπροσανατολιστικές.

Χρειαζόμαστε εθνική στρατηγική, όχι τακτικούς σχεδιασμούς. Έχουμε ανάγκη από εθνικό όραμα, όχι από μιζέρια διαχείρισης ενός διαρκώς μειούμενου επιπέδου ζωής.

Οφείλουμε να ενεργοποιήσουμε όλες τις υγιείς δυνάμεις του έθνους, όχι να στηριζόμαστε στους κάθε λογής υποψήφιους συζευκτές με την ΑΟΖ της... Μάλτας!

Με καλή πρόθεση, με προετοιμασία ακόμα και για το χειρότερο σενάριο ως προς τις προθέσεις των εταίρων μας, χωρίς ψευδαισθήσεις, με ειλικρίνεια πάνω απ'όλα με τους εαυτούς μας, οφείλουμε να συζητήσουμε με τους Ευρωπαίους για το κοινό μας μέλλον.

Μπλόφες πλέον δεν υπάρχουν. Μπορούμε να διεκδικήσουμε το μέλλον μας. Το οφείλουμε στους εαυτούς μας, μα πάνω απ'όλα στα παιδιά μας.


[1] DIMEFIL: Diplomatic (Διπλωματικά), Information (Πληροφοριακά), Military (Στρατιωτικά), Economic, (Οικονομικά), Financial (Χρηματοοικονομικά), Intelligence (Μυστικών Υπηρεσιών), Law (Νομικά) στοιχεία εθνικής ισχύος.

[2] Αποτυχημένο κράτος προς απορρόφηση από υπερεθνική οντότητα ή υπερδύναμη.

ttoxwni.gr

Μερικές σκέψεις της επόμενης μέρας - Thoughts of the next day

Παρασκευή, 21 Ιουνίου 2013

 

της Σώτης Τριανταφύλλου
Δεν θα σχολιάσω εδώ το κλείσιμο της ΕΡΤ: ήδη γράφτηκαν και ακούστηκαν πολλά – ο καθένας μπορεί να σκεφτεί και να εξαγάγει συμπεράσματα. Το σίγουρο είναι, όπως σε πλείστες περιπτώσεις, ότι τα ...
πράγματα παρουσιάζουν πολυσημία κι ότι δεν διακρίνεται εύκολα το καλό από το κακό, το σωστό από το λανθασμένο. Η διαμάχη που ξέσπασε -μία ακόμη από τις αλλεπάλληλες των τελευταίων χρόνων- καταδεικνύει ορισμένες μορφές συλλογικής σκέψης και συμπεριφοράς που έχουν παγιωθεί με δογματικό τρόπο στο κοινωνικό μας σώμα.

Η πρώτη είναι ένα αυτόματο αντανακλαστικό: η κήρυξη απεργίας. Σε οποιαδήποτε κρατική δράση, οι Έλληνες απαντούν με απεργία: το φαινόμενο απαιτεί βαθύτερη ανάλυση° μας χαρακτηρίζει άραγε έλλειψη φαντασίας, προχειρότητα, ή απλώς παρασυρόμαστε από τη συνήθεια, την επαναληπτικότητα και το στείρο πνεύμα του συνδικαλισμού; Οι απεργίες, όπως έχουμε ξανασυζητήσει, έχουν νόημα στον τομέα της παραγωγής -ως πίεση στον εργοδότη- στερούνται όμως εντελώς νοήματος όταν απευθύνονται στον κρατικό μηχανισμό, δηλαδή στο ευρύτερο κοινό ταλαιπωρώντας το ακόμα περισσότερο. Αυτό που περιγράφεται ως παράλυση της πόλης διχάζει και βλάπτει τους πολίτες, αυξάνοντας την ήδη έντονη δυσαρέσκεια. Ωστόσο, αμέσως μετά την απόφαση για το κλείσιμο της κρατικής ραδιοτηλεόρασης, το πρώτο που σκέφτηκαν οι συνδικαλιστές ήταν η απεργία. Ειδικά η απεργία των δημοσιογράφων μού φαίνεται, όχι μόνο περιττή, αλλά αυτόχρημα γελοία: ενώ καταργείται μια πηγή πληροφόρησης, καλούνται να κλείσουν όλες οι πηγές της πληροφόρησης – το αποτέλεσμα: μεγαλύτερη σύγχυση για το κοινό, αμηχανία, σκοτάδι.

Η δεύτερη συνηθισμένη σκέψη που διατυπώνεται είναι η σύγκριση της σημερινής κεντροδεξιάς κυβέρνησης με τη λεγόμενη “χούντα”, δηλαδή με μια επταετία που λιγοστοί πολίτες θυμούνται πια. Το πέρασμα του χρόνου έχει τοποθετήσει την επταετία των συνταγματαρχών σε θέση υποσημείωσης της Ιστορίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η δικτατορία 1967-1974 δεν τραυμάτισε την Ελλάδα αναχαιτίζοντας την πορεία της προς τη δημοκρατία και δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για τη βαθιά κακογουστιά του τοπικού νεοπλουτισμού. Ωστόσο, δεν μπορούν να περιγραφούν όλες οι αυταρχικές, αντιδημοκρατικές ή και πραξικοπηματικές αποφάσεις μιας εκλεγμένης κυβέρνησης με την αιμοσταγή χούντα που επεβλήθη με τη βοήθεια του στρατού τον Απρίλιο του 1967. Σε όλες τις φάσεις της χωλής ελληνικής δημοκρατίας σημειώνονταν παραβιάσεις της δημοκρατικής νομιμότητας° η Ελλάδα έχει μακρύ ιστορικό αυθαιρεσιών εκ μέρους της Δεξιάς, της μοναρχίας και του παρακράτους. Πράγματι, σήμερα υπάρχουν στοιχεία και παράγοντες που θυμίζουν στρατιωτική δικτατορία: όπως έχουμε ξανασυζητήσει, η Χρυσή Αυγή και οι συναφείς οργανώσεις θα έπρεπε να βρίσκονται εκτός νόμου. Αλλά, παρότι νόμιμη, προς το παρόν, η Χ.Α. δεν συμμετέχει στην κυβέρνηση, συμμετέχει μόνο στο Κοινοβούλιο, όπου, δυστυχώς για μας, στρογγυλοκάθονται κάμποσα άτομα που δεν σέβονται ούτε το Σύνταγμα, ούτε τον κοινοβουλευτισμό. Η κυβέρνηση Σαμαρά, με τη συνθηματολογία Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια, προσπαθεί να κερδίσει μέρος των οπαδών της Χρυσής Αυγής, όσους δηλαδή δεν είναι φασίστες – όμως, το κλείσιμο της ΕΡΤ δεν έχει καμιά σχέση με αυτή την πολιτική. Η Χρυσή Αυγή είναι αναίσχυντα λαϊκιστική, η συγκεκριμένη ενέργεια της κυβέρνησης δεν είναι: αντιθέτως, σε αυτή την περίπτωση, διακινδυνεύει να χάσει τα υπολείμματα της δημοτικότητάς της.

Η τρίτη σκέψη σχετίζεται με το συλλογικό μας συναίσθημα, με την τάση μας προς το μοιρολόι. Οι ξένοι ανταποκριτές παραπλανώνται από αυτό το θέαμα και ακρόαμα μεταδίδοντας “μαύρες σελίδες” που υπονοούν ότι η Ελλάδα καταρρέει στην άβυσσο της ανυπαρξίας: κανείς δεν φαίνεται να εμβαθύνει στο ιστορικό της ΕΡΤ και στις ενδεχόμενες προοπτικές° αυτό που ενδιαφέρει τις ξένες εφημερίδες είναι οι λέξεις “λουκέτο”, “τέλος” – και, για μια ακόμη φορά, “σκοτάδι”. Η εικόνα που προπαγανδίζουν αντιστοιχεί σε απειλή ή σε υπόσχεση Συντέλειας. Η δική μας έλλειψη ψυχραιμίας και προτάσεων καταλήγει στον κιτρινισμό των άλλων που επιστρέφει σ’ εμάς μαζί με συνδυασμό οίκτου, συμπλέγματος ανωτερότητας και “καλά να πάθετε”.

Η τέταρτη σκέψη σχετίζεται με το γενικό επίπεδο του πολιτικού διαλόγου. Θα το επαναλάβω: το χαμηλό επίπεδο των ηγεσιών ισοδυναμεί (αν δεν είναι χειρότερο) με το χαμηλό επίπεδο των “οπαδών”. Στο σύνθημα “Μην τολμήσετε να αγγίξετε την ΕΡΤ” και “Κάτω τα χέρια από την κρατική τηλεόραση” δεν συμπεριλαμβάνεται καμιά πρόταση λύσης του προβλήματος. Εκτός αν η ραδιοτηλεοπτική γραφειοκρατία δεν θεωρείται πρόβλημα. Ποιο είναι, λοιπόν, το αποτέλεσμα: από τη μία πλευρά, η κυβέρνηση -και ιδιαίτερα ο κ. Σαμαράς- προβαίνει σε μάλλον σπασμωδικές ενέργειες με τεράστιο πολιτικό κόστος, ενώ από την άλλη πλευρά, ορθώνεται ένα τείχος πάνω στο οποίο φαίνεται να είναι γραμμένο το σύνθημα “αφήστε τα όλα όπως είναι”. Πλην όμως, αυτό δεν είναι δυνατόν° πολλά πρέπει να αλλάξουν, όχι επειδή επιβάλλονται από τα μνημόνια αλλά, απλούστατα, επειδή υπαγορεύονται από τη δικαιοσύνη και τη λογική. Σ’ αυτή την τέταρτη σκέψη προστίθεται η κρυφή και μαζί φανερή επιθυμία μιας μερίδας του εκλογικού σώματος που επιζητεί την επιδείνωση με σκοπό την ανατροπή. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που πρόσκεινται σε αυτά τα κόμματα, “το χειρότερο είναι καλύτερο” εφόσον μέσω της κοινωνικής διάλυσης μπορούν να αναδειχθούν στην εξουσία. Όμως δεν είναι λογική αυτή: η αληθινή λογική απαιτεί αναζήτηση καινούργιων μορφών διεκδίκησης, καθώς και τον καθορισμό μιας δημιουργικής απόστασης από την εξουσία° μιας απόστασης που θα μπορούσε να εμπεριέχει μια μορφή συνεργασίας. thinkfree.gr

Αλλοδαποί φονιάδες και ημεδαπή…αταραξία

..... είναι μερικές φορές που διαβάζεις, και εκεί μένεις... κι όσο θυμάμαι τον τραμπάκουλα να ρίχνει κροκοδείλια δάκρυα για μερικούς απολυμένους, προσδοκώντας να αυξήσει το τηλεοπτικό κοινό του από την απελπισία τους. Για τα υπόλοιπα πέρα βρέχει...

 

Τρίτη, 18 Ιουνίου 2013

του Θανάση Νικολαΐδη από τρομακτικο μπλογκ
ΖΟΥΣΑΜΕ, κοινωνικά, ήρεμοι. Με τους κλεφταράκους και απατεωνίσκους να ταράζουν τα νερά της καθημερινότητας, εγκληματίες να μετρώνται στα δάχτυλα και σπανιότατα φονιάδες να προκαλούν θύελλα συναισθημάτων.
«Κλειστοί» στους ξένους και το οτοστόπ, μεσάνυχτα, δείχτη διαπροσωπικής εμπιστοσύνης και δημόσιας ασφάλειας.

ΥΣΤΕΡΑ ανοίξαν’ οι πόρτες. Μπήκαν με τη σέσουλα, βγήκαμε να τους…προϋπαντήσουμε και βροχή τα διαβατήρια. Για την ψήφο τους, για την…ανασφάλειά μας. Κι έγινε η Ελλαδίτσα μας πτυελοδοχείο της Ευρώπης. Στην καθημερινότητά μας που άλλαξε, στον φόβο που στέριωσε στην ψυχή μας, και τριγύρω ο…πολιτισμός τους. Κι ανακατεύθηκαν τα πολλά ξένα σκουπίδια με τα λιγοστά δικά μας. Σκουπίδια ζωντανά και άψυχα. Με τον «Ξένιο Δία» να τιμάται, αλλά η ζωή να εκτιμάται όσο ένα πορτοφόλι, μια κάμερα, ένα ταμείο. Κι άρχισε να μπαινοβγαίνει το σε κορμιά ελλήνων. Σε γειτονιές «επικίνδυνες», δίπλα σε γκέτο, και χιλιόμετρα απ’ τους «ασφαλείς» νομοθέτες μας και τους ενοίκους των βορ. Προαστίων.

ΕΧΟΥΜΕ και την Αστυνομία που καθένας μας τη θέλει στα μέτρα του. Κατά τις αντιλήψεις και την «ιδεολογία» του. Και, βέβαια, μπερδέψαμε την (επιμέρους και κατά περίπτωση) βαρβαρότητα των ΜΑΤ με τη στάση αστυνομικών απέναντι σε αδίσταχτους κακοποιούς.

ΑΡΜΑΤΩΜΕΝΟΙ οι 5 Αλβανοί και το καλάσνικοφ πήρε φωτιά. Νεκρό το παλικάρι της ΕΛΑΣ, άφαντοι οι δειλοί και άνανδροι δραπέτες και το κακό έγινε. Με την Ελλάδα να κλαίει άλλη μια φορά, ωστόσο, μόνο το κλάμα των γονιών είναι θρήνος πραγματικός και διαρκείας.

ΑΚΟΥΣΑΜΕ τον αδερφό του νεκρού. Ήταν συγκρατημένος και ανθρώπινος. Για τον αδερφό στη γειτονιά των αγγέλων. Αποθαυμάσαμε το ήθος του. Κι αν άρπαζε κι αυτός ένα καλάσνικοφ; Θα’ ταν δίκαιο και ανθρώπινο, μιας και ο «πολιτισμός» άρπαξε το όπλο απ’ το εκτελεστικό απόσπασμα και το’ δωσε στον δολοφόνο.

ΚΙ αν ο ηρωικός αστυνομικός πυροβολούσε πρώτος; Θα’ χε να κάνει με αντιρρησίες κομμάτων, παρατάξεων και «ιδεολογιών» που το παίζουν ευαίσθητοι, αλλά με ξένο αίμα.

ΚΑΙ πάμε στον κ. Δένδια. Τον περιμέναμε να «βράζει» και να «τάζει». Τη γλώσσα του να βγάζει φωτιές και να υπόσχεται αστυνομικούς. Απ’ τα γραφεία στους δρόμους. Στο κατόπι για ληστές και δολοφόνους. Να τους αρπάζει απ’ τη φύλαξη πολιτικών κι απ’ τα πόστα της λούφας, ανενεργούς και άπραγους και να τους ρίχνει στη δουλειά. Απ’ τις άσκοπες και δαπανηρές σκοπιές της (προληπτικής) αντιτρομοκρατίας.

ΜΙΛΗΣΕ για έναν ήρωα και για ευρώ μισθό, σβήσαν’ τα φώτα κι όλα στη λήθη. Με το κοιλάρφανο να συναντάει τον κόσμο περίτρομο και τη μάνα να θρηνεί ως τα στερνά της.

ΓΙΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΙΛΑΜΕ...

 ....εξακολουθούν και κοροιδεύουν τον λαό οι καλοφαγάδες, μας δείχνουν φωτό με τους συγκεντρωμένους, αλλά καμμιά κουβέντα για το 90% των αηδιασμένων και απελπισμένων.
Σε μια παρέα καλοπερτσάκηδων, στην μέση ο βουλευτής ο οποίος προσπαθεί να τους μιλήσει, εν αλαλαγμώ οι συγκεντρωμένοι θέλουν ν'ακούσουν τα δικά τους. Οπότε κάποιος από την παρέα των αδικημένων, ξεστόμησε ... η ουσία είναι ότι διώξατε 2500 ανθρώπους... είναι άσχημο να αντοδρά κάποιος άμεσα διότι δεν ελέγχεται... τι μου έφταιγε η ακριβοπληρωμένη τηλεόραση??? Βρε καθίκια το 1.000.000 ανέργων του ιδιωτικού τομέα ποιος τους σκέφθηκε??? και μάλιστα όταν πληρώνουν την νύφη χωρίς καν να την έχουν αγγίξει???? Σας πονάει που θα χάσετε την εικόνα, τα σαλόνια, και την ψευδαίσθηση του καθρέφτη.
 Πάντως έχουν την υποστήριξη των πειρατικών... όπου αγρίως και άνευ άλλου θέματος, πασχίζουν για το καπέλωμα, με μπουρδολογία, όπως τους αρέσει... Αφήστε το μπλα μπλα, και κάντε καμμιά δουλειά, αχαήρευτοι τεμπελχανάδες..

Κυριακή, 16 Ιουνίου 2013

  του Θανάση Νικολαΐδη από το Τρομακτικό
  ΔΕΝ σώζεται η Ελλάδα. Πιασμένοι στο χορό, νομίσαμε πως ήταν γλέντι κι είναι του Ζαλόγγου.

   Και περιμένουμε το μάννα εξ ουρανού, με την φυγοπονία μας, τις «αρχές» και τις συνήθειες.   Ένα  χέρι να μας σηκώσει, «αγέρι να φυσήξει να μας πάει μακριά». Βουλιάξαμε στην κρίση, έπεσε το χέρι να μας σώσει (με το αζημίωτό του) και το δαγκώνουμε, μιας και «του έλληνα ο τράχηλος κλπ». Ωστόσο, η ανεμελιά έχει το τίμημά της, η μαγκιά πληρώνεται.

  ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ κομματισμού και «λευτεριάς». Μερόνυχτα σχεδιασμών της κορυφής για να κοροϊδέψει τη βάση, χωρίς(;) η τελευταία να το αντιλαμβάνεται. Με την εξουσία να σκαρφίζεται   κόλπα, αλλά και τον κουτοπόνηρο κομπάρσο της να προσδοκά, με την ανταλλακτική σταθερά του (ψηφοδέλτιο) στο χέρι. Το κόμμα να γέμιζε την κάλπη με ψηφοδέλτια της πελατείας του κι η Ελλάδα σε ξύλινα πόδια δανεικών. Καθένα μας πώς να (ξε)γελάσει τον διπλανό, σε συνθήκες απόλυτης   ελευθερίας που τη θέλαμε…περισσότερη, και δημοκρατίας στα μέτρα και τις προτιμήσεις εκάστου.

ΕΤΣΙ πορευτήκαμε. Με τον φασισμό της ανυπακοής που τον νιώσαμε για απελευθέρωση. Για να μουντζουρώσει με την πινελιά κι απ’ το επίπεδό του ο κάθε αμόρφωτος, απείθαρχος και ανυπάκουος το πορτραίτο της σημερινής Ελλάδας, που ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί.

ΚΑΙ πάμε στο μείζον θέμα της εθνικής μας τηλοψίας, με το «σβήσιμο» της ΕΡΤ που μας ρίχνει στην αγκαλιά ιδιωτικών(;) συχνοτήτων. Βιώσαμε την (ιδιωτική) τηλεοπτική αλητεία σε εκπομπές φαιμοηρίδων με τη φούστα επιμελώς ανασηκωμένη, κίναιδων σε (συμ)παράταξη και τηλεμάχων για τηλεθέαση. Καιρός για το δημόσιο άπλωμα της κρατικής μέριμνας, σε επίπεδο ενημέρωσης, πολιτισμού και ψυχαγωγίας.

ΘΑ τα κατάφερνε η ΕΡΤ με (πολύ) λιγότερους και με τους άρπαγες σε απόσταση ασφαλείας. Με τον συνδικαλισμό σε χέρια έντιμων με μυαλά ακομμάτιστα. Και τώρα τι κάνεις; Συνεχίζεις με υπεράριθμους και με τον κ. Καλφαγιάννη (Π.Ο.Σ.Π.Ε.Ρ.Τ) να παραπέμπει στην…Ευρώπη του BBC, RAI και ZDF, λες και τα κουμαντάρουν Καλφαγιάννηδες; Συναινούμε στην ιδέα της επαναπρόσληψης των υπεράριθμων σε άλλους κλάδους του δημοσίου, αλλά δεν διαθέτουμε φερέγγυο Κράτος και κατανοούμε την αγωνία των απολυμένων.

ΤΙ να ζητάνε, άραγε τόσοι έξω απ’ την ΕΡΤ «γνήσιοι» κι ολόγυρα οι «βάρβαροι συναθροισμένοι»; Είδαν πως σώθηκαν οι δαυλοί και οι πέτρες για να «(ξανα)καεί η Αθήνα» αλά 2008, είδαν κι απόειδαν πως δεν ξεχύνονται για λαοθάλασσα οι (δίκαια) δυσαρεστημένοι και αγανακτισμένοι και τρέχουν από…παρέα σε παρέα. Με τα ψευδεπίγραφα περί συμπαράστασης και τα…μύχια και ανομολόγητα για εκλογές.

ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΡΤ.....

Πέμπτη, 13 Ιουνίου 2013

του Θανάση Νικολαΐδη 
ΝΑ δούμε και τις δυο όψεις (του νομίσματος) επιμένοντας στο θέμα. Δεν είμαστε πολιτικοί μη…γίνουν εκλογές-είμαστε πολίτες.
Με το κομματικό ταμπελάκι ακυρωμένο όσο η Ελλάδα λοξοκοιτάει τον γκρεμό, και για ό,τι καλύτερο. Αυτοί δικαιούνται(;) να κερδίζουν κι εμείς να διαμαρτυρόμαστε, ως φορολογούμενοι (και όχι μόνο). Και ποιοι είναι αυτοί; Οι μεν (δημόσιοι βολεμένοι) και οι δε (άρπαγες ιδιώτες).

ΚΑΙ, βέβαια, φαίνεται πρωτοφανής η κινητοποίηση του κόσμου, με στοιχεία…λατρείας στους απολυμένους. Λες να συμπαρίσταται στην απολυμένη καθαρίστρια και στον δημοσιογράφο των 850 ευρώ της ΕΡΤ; Μπράβο του. Για το απολυμένο κομματόσκυλο, το φυτευτό και «προστατευόμενο» σε προσοδοφόρο πόστο; Ντροπή του! Και ποιοι απόμειναν; Οι διαπλεκόμενοι της κορυφής. Ακριβοπληρωμένοι και αλληλοϋποστηριζόμενοι διευθυντάδες, σύμβουλοι και «ειδικοί». Ανακάλυψαν τον επίγειο παράδεισο με τις ηδονές του, «δημοσία δαπάνη» συντηρούμενο και χωρίς(;) ημερομηνία λήξης.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για…παρεξήγηση. Δεν ευαισθητοποιήθηκε ο κόσμος για την κα Μπίλιω (κατά κόσμον Τσουκαλά) και για τον κ. Παπαδόπουλο που δεν θα πίνει «στην υγειά μας». Για την ΕΡΤ που έκλεισε το πήρε κατάκαρδα! Για το «μαύρο» στο γυαλί της εθνική μας τηλοψίας, ανατριχιάζοντας με την ανάσα των ιδιωτών-εμπόρων του είδους- στο σβέρκο του.

ΚΑΙ αν δεχτούμε πως η συμπαράσταση είναι ανταποδοτική, γιατί να μη θυμηθούμε τα…δάκρυα των βολεμένων της ΕΡΤ για τους απολυμένους σε κανάλια που στέρεψαν (Alter και βαλε…), περιοδικά που ανέστειλαν την έκδοσή τους και εφημερίδες που έκλεισαν;

ΚΑΙ πάμε στους…πονόψυχους ιδιώτες καναλάρχες. Με την πρωτοφανή συμπαράσταση στους απολυμένους και χειμαζόμενους της ΕΡΤ. Με τα κέρδη τους και με τα χρέη τους. Βλέπουμε πνιγμένους στο…συναίσθημα τους μαγαζάτορες των ιδιωτικών μας καναλιών και ραγίζει η καρδιά μας. Πόσο τους είχαμε παρεξηγήσει…

ΑΚΟΥΣΑΝ το καμπανάκι, τα ζύγιασαν με τον Σαμαρά που δεν χωρατεύει, το χώνεψαν πως το Κράτος ξυπνάει και πως η κρίση δεν αστειεύεται. «Λες; Λες να μας κλείσουν, αν δεν τους ξοφλήσουμε; Να ψάχνουμε για την απολεσθείσα συχνότητα στην κόλαση, στερημένοι απ’ τα μεγαχέρτζ του χαμένου παραδείσου, αν δεν καλύψουμε τα εργοδοτικά μας στα Ταμεία;». Οι σφυγμοί ανέβηκαν, οι μύτες κατέβηκαν και χώθηκαν οι ιδιώτες (εργαζόμενοι και αφεντικά) στην αγκαλιά των απολυμένων. Για δήθεν συμπαράσταση την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενοι. Σε κοινή γραμμή, αυτοί που έτρεχαν σε γραμμές παράλληλες.

Ο ΦΟΒΟΣ ενώνει, η μοιρασιά (των κερδών) διχάζει και η ζωή συνεχίζεται. Με τους περιβόητους μπροστά στον κίνδυνο να ΜΗΝ κάνουν πια παιχνίδι σε γήπεδο δικό τους και με διαιτητή πουλημένο.

Το εθνικό σπορ λαθρεμποριας καυσίμων

.... ιστορίες αμέτρητες, το άρμεγμα μεγάλο , και όλα πάνε καλά. Κατά τα άλλα μας φταίνε πάντα κάποιοι άλλοι... Το παρακάτω είναι απόσπασμα από ομιλία του βουλευτή Νικολόπουλου.

Απαντώντας σήμερα σε σχετικές ερωτήσεις δημοσιογράφων μεταξύ άλλων τόνισε: «Μέσω του κοινοβουλευτικού ελέγχου κοινοποίησα στους κ. Α. Σαμαρά, Γ. Στουρνάρα, Κ. Χατζηδάκη και Ρουπακιώτη τις δημοσιευθείσες στον Τύπο δηλώσεις του Δ/ντη του ΣΔΟΕ για τις τεράστιες διαστάσεις που έχει πάρει το λαθρεμπόριο καυσίμων, με τις οποίες κατήγγειλε ότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση για την καταπολέμηση του.

Σε ερώτηση μάλιστα δημοσιογράφου αν είναι τόσο δύσκολο να σπάσει το απόστημα της διαφθοράς στα καύσιμα, ο Διευθυντής του ΣΔΟΕ απάντησε ‘’όχι’’ και συνέχισε λέγοντας ότι ο πρώτος δρόμος είναι τα τέσσερα διυλιστήρια σε Ασπρόπυργο, Ελευσίνα, Άγιους Θεόδωρους και Θεσσαλονίκη. Ο δεύτερος δρόμος είναι οι δέκα χονδρέμποροι, οι οποίοι παίρνουν το έτοιμο πετρέλαιο, το οποίο δηλαδή διυλίζεται και είναι οι μοναδικοί που το πουλάνε ή το εξάγουν. Αναφέρθηκε μάλιστα ότι στην αγορά κυκλοφορούν αφορολόγητα καύσιμα του στρατού, ενώ εντοπίστηκαν νοθευμένα καύσιμα στις δεξαμενές αεροπλάνου.

Δεν θα το πίστευα αν το άκουγα από τα χείλη όποιου πολιτικού του όποιου κόμματος, ότι μετά από μια τέτοια επώνυμη, συγκλονιστική καταγγελία από τον διευθυντή του ΣΔΟΕ, πως όλη η Κυβερνητική ηγεσία με πρώτο τον Πρωθυπουργό θα το έκαναν ‘’γάργαρα’’ όπως λέει η νεολαία και θα γινόσαντε κότες στους κόκορες που έχουν στο πολιτικό τους «κοτέτσι», είπε με αυστηρό και απαξιωτικό λόγο ο επικεφαλής του Χρι.Κ.Ε. κος. Νικος Νικολόπουλος με αφορμή την ύποπτη αποφυγή απάντησης στη Βουλή και την ελεγχόμενη ποινικά μη διαταχθείσα έρευνα της συνταρακτικής καταγγελίας και συνέχισε

Η αρχή του τέλους του παρόντος status quo

Δευτέρα, 3 Ιουνίου 2013

Γράφει ο Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων

Τι θα μπορούσε να δρομολογήσει η ξαφνική κρίση στην Τουρκία. Ο «συνωστισμός» των Μεγάλων Δυνάμεων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου θα οδηγούσε αναγκαστικά σε έξαρση των ήδη...
υποκινούμενων εξεγέρσεων στην γύρω περιοχή. Οι Δυτικοί με προεξάρχοντες τους Αμερικανούς δυσκολεύονται να αποδεχθούν την ανάμειξη των Ρώσων στα ενεργειακά της περιοχής και μόνο μια μεγάλη κρίση θα «πάγωνε» τις όποιες εξελίξεις στο γεωπολιτικό κομμάτι.

Έτσι λοιπόν, όπως δείχνουν τα πράγματα, ολοκληρώνεται ο κύκλος των κρίσεων στην Μεσόγειο με την Τουρκία στην παρούσα φάση να αποτελεί ξαφνικά την αιχμή του δόρατος. Εδώ και καιρό γράφω ότι η γείτονα δεν μπορεί για πολύ ακόμα να λογίζεται ως παράγοντας σταθερότητας και ότι οι Αμερικανοί θα ακολουθήσουν εκ των πραγμάτων τον ρου των γεγονότων. Ήδη η Ουάσινγκτον, με σχετική ανακοίνωση ανάλογη των αντίστοιχων σε σχέση με Λιβύη και Συρία, πήρε αποστάσεις από την στάση της τουρκικής κυβέρνησης. Ο νέο-οθωμανισμός της Τουρκίας απέτυχε, επαληθεύοντας την εκτίμηση ότι η γείτονα χώρα είναι «γίγαντας με γυάλινα πόδια» και όχι το μέγα φόβητρο που μας παρουσίαζαν οι «ειδικοί» της γεωστρατηγικής ανάλυσης.

Από την μία στιγμή στην άλλη ξεσηκώθηκε μέσω sms ολόκληρη η Τουρκία με τους γνωστούς και μη εξαιρετέους «Anonymous» να επιτίθενται μανιωδώς σε τουρκικές ιστοσελίδες. Οι κεμαλιστές δε, δείχνουν έτοιμοι -εφόσον επιλεγούν να αναλάβουν ξανά τα ηνία- να χτυπήσουν την γροθιά στο μαχαίρι. Τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό;

Ο διαφαινόμενος «προβιβασμός» της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο σε συνδυασμό με την αδυναμία του Ερντογάν να το εμποδίσει με πολιτικά μέσα, δεν υπήρχε περίπτωση να άφηνε αδιάφορο το κεμαλικό «στρατόπεδο», το οποίο δεν έχει αποδυναμωθεί στον επιθυμητό βαθμό παρ’ όλες τις προσπάθειες των νέο-οθωμανών, Ερντογάν και Νταβούτογλου. Επιπλέον η συνεννόηση Άγκυρας-Κούρδων καθώς και η «αφύπνιση» άλλων μειονοτήτων στην Τουρκία έχει εκνευρίσει αρκετά τους οπαδούς του κεμαλικού εθνικισμού, ο οποίος πρεσβεύει ένα κοσμικό και «φυλετικά καθαρό» τουρκικό κράτος.

Επομένως οι κεμαλιστές θα μπορούσαν, με αφορμή την κρίση, να επιχειρήσουν την απευθείας αντιπαράθεση με Ελλάδα και Κύπρο, προκειμένου να εμποδίσουν την γεωπολιτική αναβάθμιση του Ελληνισμού. Κάτι που ίσως ευνοεί εμμέσως και τα αμερικανικά σχέδια δημιουργίας τεχνητής κρίσεως στην περιοχή προς αντιμετώπιση της ρωσικής ενεργειακής διείσδυσης στα της Ελλάδας, που δύσκολα μπορεί να παρεμποδιστεί με θεμιτά μέσα, καθόσον οι Ρώσοι φαίνεται να κερδίζουν το παιχνίδι σε γεωοικονομικό επίπεδο.

Όπως και να έχουν τα πράγματα, η επόμενη μέρα στην Τουρκία δεν θα είναι η ίδια με την προηγούμενη. Η «Άνοιξη» μπήκε για τα καλά στην γείτονα και μάλλον η μοίρα της θα είναι η ίδια με την υπόλοιπη Μέση Ανατολή: «Μπαχαλοποίηση και διαμελισμός».

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, πρόλαβε να πείσει το Πεκίνο αλλά κυρίως την Μόσχα, πως έχουν συμφέροντα στην χώρα μας. Έτσι λοιπόν σε περίπτωση γενίκευσης της έντασης οι Ρώσοι δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια. Μήπως όμως αυτό θέλει να πετύχει η Ουάσινγκτον; Την ρωσική δηλαδή ανάμειξη σε πιθανή σύρραξη, έτσι ώστε να υπάρχει δικαιολογία στρατιωτικής αντιμετώπισης της «Αρκούδας», η οποία δεν αφήνει με την πολιτική της τα σχέδια της παγκοσμιοποίησης να προχωρήσουν.

Κατά τα φαινόμενα πλησιάζει η ώρα της μεγάλης αντιπαράθεσης, η οποία θα φέρει κοσμογονικές αλλαγές στον παγκόσμιο χάρτη. Οι εξελίξεις θα συνεχιστούν με ταχύ ρυθμό και τους επόμενους μήνες. Εισερχόμαστε στην αρχή του τέλους του παρόντος status quo…

pygmi.gr

Lovely Piraeus port and ships at a time...in which the today, of crisis, looks wonderful.

...για όσους δεν γνώρισαν το φεύγα...και γι' αυτούς που όλο γκρινιάζουν για την κρίση.

Βαβαίως και ανεξάρτητα από την μιζέρια, ο Πειραιάς και τα Πλοία της εποχής.