Σωσίβιο για την ακτοπλοΐα η γέφυρα με τα τουρκικά παράλια

....ενδιαφέρον το πιο κάτω άρθρο, δεν μου θυμίζει καθόλου τις φανφαρίστικες δηλώσεις των πολιτικάντηδων με τελευταία αυτών για την σύνδεση Βόλου - Σμύρνης, όπου πήγαν τα ταξειδάκια τους και μετά πάπαλα.

Πιο κάτω το λέει πολύ απλά.. αφού πάτε μέχρι την Χίο , γιατί δεν πάτε και μισή ώρα παραπάνω??? Τ έσοδα είναι δεδομένα και υπερκαλύπτουν το κόστος της μικρής διαδρομής, και βεβαίως με δυνατότητες μεγάλες , όπως αναφέρονται πιο κάτω.

Αυτό που θα ήθελα να προσθέσω είναι, ότι δεν αρκεί να τον φέρεις στον Πειραιά, και μετά να του λες... τράβα τώρα στην Πάτρα και ξανα΄από την αρχή.
Τερμιναλ όπου θα μεταφορτώνονται για την Ιταλία, και όποος βέβαι θέλει οδικώς, κανένα πρόβήμα.
Θα ομολογήσω ότι δεν είναι εύκολη η διαχείρηση φορτίων στις υψηλές περιόδους. Τι θα του πεις? τράβα και βρες βαπόρι η πήγαινε οδικώς?? Αναδιάταξη των κεντρικών λιμένων έπρεπε να έχει γίνει 20 χρόνια πριν.. πάντα έτσι λέμε για να επιβεβαιώσουμε ότι σε μια χώρα θαλασσινή, δεν έχουμε μα επιδείξουμε τίποτε, και οι απλές σκέψεις φαντάζουν κινέζικα από αυτούς που έχουν μάθει να τους ταίζουν οι άλλοι.

Του Μηνά Τσαμόπουλου

Φως εξ ανατολών με  επιχειρηματικό άνοιγμα προς τα τουρκικά παράλια για την ελληνική ακτοπλοία η οποία βυθίζεται στα χρέη αντιμετωπίζοντας πλέον ζήτημα επιβίωσης. Μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2014 οι ζημιές   των τεσσάρων εισηγμένων ανήλθαν στα  77,5 εκατομμύρια ευρώ ενώ τα συνολικά τους  χρέη ξεπερνούν το ένα δισεκατομμύριο.

Πιο συγκεκριμένα,  υπάρχει κατατεθειμένη   πρόταση στο υπουργείο Εξωτερικών, στο υπουργείο Ναυτιλίας και Αιγαίου αλλά και του Τουρισμού, σύμφωνα με την οποία προτείνεται  η επέκταση των δρομολογίων του Αιγαίου «πέρα από τα ακρότατα προς την Ανατολή νησιά μας και μέχρι τις αντίπερα όχθες της παλιάς Ιωνίας.  Η καινοτομία αυτή, από μόνη της  θα ανοίξει άμεσα τις Ανατολικές Πύλες, στο πέρας των ήδη δομημένων υδατίνων δρόμων μας, με ροές αντιστρόφου φοράς,   δημιουργώντας την ικανότητα προσέλκυσης των εκτεταμένων εισαγωγικών / εξαγωγικών ροών  εμπορικών φορτίων, αλλά των πολλών αλλοδαπών τουριστών στα παράλια της Τουρκίας».

Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό θέμα το οποίο  φέρνει στο φως της δημοσιότητας σήμερα το «b.s.»    και έχει τεθεί και υπόψη  ελλήνων τραπεζιτών και επιχειρηματιών,  ενώ βρίσκεται υπό διερεύνηση στο ΥΝΑ και στις συγκεκριμένες ομάδες του ΥΠΕΞ, με εστίαση στα ελληνοτουρκικά.

Τις προοπτικές που ανοίγονται για την ελληνική ακτοπλοία, αναλύει στο « b.s.» ο κος  Μανώλης Βορδώνης, ένα  από τα εξέχοντα, επί 40 χρόνια, σε παγκόσμιο επίπεδο,  στελέχη  της ελληνικής ναυτιλιακής βιομηχανίας και δομικό στέλεχος  της ναυτιλιακής  εταιρείας Thenamaris μίας από  τις ισχυρότερες στον κόσμο την οποία υπηρέτησε από τη θέση του προέδρου και εκτελεστικού διευθυντή ενώ έχει έντονη δραστηριότητα σε διεθνείς οργανισμούς  εκπροσωπώντας την ναυτιλία μας και την  Ελλάδα.

«Η  κατάπτωση της εθνικής ακτοπλοΐας θεωρείτο βεβαία    από την εποχή της αλόγιστης υπερβολής των μετά- Σάμινα κυβερνήσεων, οι οποίες έσπευσαν να απαξιώσουν και να αντικαταστήσουν τα συμβατικά πλοία των 5 έως 10 εκ. ευρώ και 8 έως 10 τόνων  ημερήσιας  κατανάλωσης καύσιμου, με υποκατάστατα άξιας 80 έως 150 εκ. ευρώ και καταναλώσεων 60 έως 90 τόνων την ημέρα. Τα πάρα πάνω, μαζί με τις δύσκαμπτες συνθέσεις των υπηρετούντων  ναυτικών, καθιστούν τις εταιρείες με μαθηματική βεβαιότητα, μη βιώσιμες. Μόνο ένας ριζικός πολλαπλασιασμός δρομολογίων, φορτίων και επιβατών  θα μπορούσε να δημιουργήσει οικονομίες κλίμακες και να τις καταστήσει αυτάρκεις και γιατί όχι επικερδείς» επισημαίνει και συνεχίζει:

«Σε αυτό το πνεύμα προτείνεται να εξεταστεί η επέκταση των δρομολογίων του Αιγαίου μέχρι τις αντίπερα όχθες. Αυτή η καινοτομία από μόνη της  θα ανοίξει άμεσα τους ήδη  «κατασκευασμένους» μας υδάτινους δρόμους με ροές αντιστρόφου φοράς,  υπερδιπλασιάζοντας άμεσα την δυνατότητα προσέλκυσης του εκτεταμένου εισαγωγικού/ εξαγωγικού τουρκικού εμπορίου  ενώ θα συμβάλει  στην αύξηση των  ελληνικών εξαγωγών. Παράλληλα, θα διευρύνει το πρόγραμμα διακοπών των αλλοδαπών τουριστών στα παράλια της Τουρκίας με την δυνατότητα συνδυασμών στα νησιά μας και την στερεά Ελλάδα.»

Οι προοπτικές σύμφωνα με τον κο Μανώλη Βορδώνη είναι μεγάλες:

«Οι πολυδιάστατος πολλαπλασιαστικές δυνατότητες που το νέο αυτό καθεστώς μπορεί να δημιουργήσει είναι αναρίθμητες και καλύπτουν θέματα παροχής υπηρεσιών υγείας στα συνοριακά μας νησιά και τους δύσκολους χειμώνες του αρχιπελάγους, τις φθηνές και άμεσες ανταλλαγές προϊόντων σε τοπικό επίπεδο,  την ενίσχυση των εμπορικών ροών προς  λιμάνια και τερματικούς σταθμούς  του Πειραιά, της Πάτρας, τα τρένα μας ,το αεροδρόμιο των Αθηνών  κα.

Πέραν αυτών είναι προφανείς οι δυνατότητες που θα προκύψουν στις κοινωνικές, πολιτιστικές εμπορικές και άλλες  συναναστροφές των τοπικών κοινωνιών που θα λειτουργήσουν θετικά στην καλλιέργεια σχέσεων συνεργασίες και φιλικότητας στις ακτές και στα νησιά της παλιάς Ιωνίας, πράγμα ζητούμενο στις αντίξοες γεωπολιτικές ανισορροπίας που σήμερα  εξελίσσονται με γοργούς ρυθμούς» και συμπλήρωσε:

«Όσον αφορά τα θέματα διακίνησης, μέσω εθνικών και ευρωπαϊκών εξωτερικών συνόρων, βίζας Σένγκεν, μετανάστευσης κ.λπ., αυτά σίγουρα μπορεί να επιλύονται με αμοιβαία καλή θέληση και αποφασιστικότητα προς το κοινό συμφέρον».

Στο πλαίσιο της συγκέντρωσης στοιχείων που θα συμβάλουν στην τεκμηριωμένη ανάλυση,  μελέτες σκοπιμότητας και επιχειρηματικό προγραμματισμό, ο  Μανώλης Βορδώνης επισημαίνει ότι χρήσιμο θα είναι να συγκεντρωθούν στοιχεία που αφορούν:

- Τις εμπορευματικές ροές που διακινούνται από και προς την Τουρκία, μέσω των χερσαίων οδών και προσβάσεων της χώρας.  Ειδικότερα οι ποσότητες των φορτηγών αυτοκινήτων που περνούν τα ελληνικά  σύνορα  στη Θράκη για να διασχίσουν την Εγνατία οδό και τους θαλάσσιους δρόμους της δυτικής Ελλάδας.

- Τα ανάλογα φορτία προς ευρωπαϊκούς προορισμούς μέσω των τούρκο-βουλγαρικών συνόρων.

- Τον αριθμό των εξερχομένων και εισερχομένων φορτηγών οχημάτων  που προωθούνται μέσω των γραμμών Κωνσταντινούπολης-Τριέστης της εταιρείας UN ROROS καθώς και της ULUSOY ROROS της γραμμής Τσεσμέ-Τριέστης.

- Με το δεδομένο ότι τα  πλοία  αυτών των γραμμών είναι αμιγώς οχηματαγωγά-Ro/Ro, να διερευνηθεί το συνολικό κόστος της διακίνησης, με δεδομένο ότι οι οδηγοί των φορτηγών ταξιδεύουν  αεροπορικώς προς και από τον τόπο του προορισμού.

-Να διερευνηθούν αναλόγως τα συνολικά κοστολόγια, χρόνοι και πολυπλοκότητα της συνολικής διακίνησης ώστε να καταστεί εφικτή η συγκριτική διερεύνηση της συνολικής ωφελιμότητας μέσω της διαδρομής ελαχίστων αποστάσεων του Αιγαίου.

- Να συγκεντρωθούν ανάλογα στοιχεία για την διακίνηση διεθνών τουριστών με τα τουρκικά πλοιάρια που συνδέουν τα ανατολικά νησιά της Ελλάδας  του Αιγαίου, και το σύνηθες βάθος εισχώρησης επιβατών και αυτοκινήτων από τις ιώνιες ακτές.

- Να επιδιωχθεί η εξεύρεση στοιχείων που αφορούν τα ιστορικά και σημερινά ποσοτικά στοιχεία, αλλά ει δυνατόν και προβλέψεις για την εξέλιξη των μεγεθών στο μέλλον.

- Να διερευνηθεί δημιουργικά η δυνατότητα των νέων δεδομένων και προβλέψεων που θα δημιουργήσει η, υπό διερεύνηση συνένωση των Ανατολικών και Δυτικών ακτών του Αιγαίου με την ταυτόχρονη προσφορά  ψηλής ποιότητας και λογικού κόστους υπηρεσιών διασύνδεσης.

«Η ιδέα είναι απλή. Όταν καθημερινά τα βαπόρια μας ξεφορτώνουν την  τελευταία νταλίκα και επιβάτη στην Μυτιλήνη, στην Χίο, στην Σάμο, στην Κω και στην Ρόδο, για να πάρουν πάλι τον δρόμο του γυρισμού, με τα αμπάρια, τα  καταστρώματα, σαλόνια  και καμπίνες τους  συχνά μισογεμάτες το καλοκαίρι και μισό η πολύ- άδειες τους φθινοπωρινούς, χειμωνιάτικους και ανοιξιάτικους μήνες…,  τι θα σήμαινε αν πριν  πάρουν πορεία  πάλι για Πειραιά, να  έκαναν δύο «προπελιές»  και να έφταναν και μέχρι  το Τσεσμέ, την Αντιόχεια, το Μποντρούμ, την Μαρμαρίδα και την ακτογραμμή της παλιάς Ιωνίας  για να εξυπηρετήσουν τις μεγάλες ροές των φορτίων της νότιας Τουρκίας,  του Ιράκ, της παλιάς Περσίας, της νότιας Κασπίας και των ορεινών περιοχών  των διαφόρων ……ισταν, που πασχίζουν να βρουν τον γρηγορότερο δρόμο στις πήγες και προορισμούς στην δυτική και την βόρεια Ευρώπη» προσθέτει:

«Η σκέψη έχει επανειλημμένα συζητηθεί σε διάφορα επίπεδα της πολιτικής ηγεσίας των αρμοδίων υπουργείων, των  επιχειρηματιών του κλάδου καθώς και των συλλογικών φορέων που εμπλέκονται.

Η άποψη που άμεσα προκύπτει είναι «…μακάρι και να μπορούσε να γίνει, θα ήταν σωτήριο για όλους, αλλά……». Το ταλέντο μας να αναδεικνύουμε τα εμπόδια στο καινούργιο, γρήγορα καθιστούν την κάθε νέα πρόταση ανεφάρμοστη και ανάξια λόγου. Ακούω κουβέντες όπως «Μην ψάχνεις δεν υπάρχει ελπίδα. Δεν αξίζει τον κόπο, να πασχίζουμε για κάτι που τελικά δεν θα επιτευχθεί» και καταλήγει υπογραμμίζοντας:

«Όμως ο στόχος  όχι της μιας και μόνον δυτικής πύλης του Αιγαίου, αλλά  και της κατοπτρικής της στην Ανατολή μοιάζει εφικτός και σύντομος. Θα είναι σαν μια δεύτερη Εγνατία οδός και ένας νέος νοτιότερος κλάδος των δόμων του μεταξιού.

Ένα μόνο χρειάζεται. Η καλλιέργεια του πνεύματος μιας δίκαιης συνεργασίας που κατανοεί και σέβεται τις ευαισθησίες και συμφέροντα των δυο κοινωνιών και στοχεύει δημιουργικά στο άνοιγμα των νέων αγορών και των άπειρων δυνατοτήτων που ολοένα θα πολλαπλασιάζονται».