Γράφει ο Νικήτας Χιωτίνης
Τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας
συμβαίνουν ασύλληπτης αυθαιρεσίας πράγματα, που είναι δύσκολο να πούμε που
οφείλονται. Σε ανεπάρκεια των πολιτικών μας, δηλαδή σε ασχετοσύνη τους, στη
δουλοπρέπειά τους, στην ατολμία τους, είναι μήπως
εξαγορασμένοι; Αναφερόμαστε στον τρόπο που ετοιμάζονται να δοθούν οι
θάλασσές μας. Υπάρχουν και πολλά άλλα παράδοξα, με το παρόν σημείωμα
επικεντρωνόμαστε μόνο σε αυτό.
Ήδη λοιπόν από το 2014, η
ΕΕ ζήτησε από τα ευρωπαϊκά κράτη να συντάξουν Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό,
ρυθμίζοντας το θαλάσσιο μέρος της επικράτειάς τους, που είναι άλλωστε και μέρος
της Ενωμένης (; ) Ευρώπης. Τα κράτη είχαν την
υποχρέωση να τον ολοκληρώσουν μέχρι το 2021, επί ποινή προστίμου αν δεν το
κάνουν. Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός (ΘΧΣ) σημαίνει σχεδιασμός
χρήσεων της θαλάσσης, χρήσεων σε διαρκή εξέλιξη μεν, όπως συμβαίνει και με τον
χερσαίο χώρο, αρχικώς όμως με κάποιες δεσμευτικές χρήσεις,
ενταγμένες σε μία υπό την ευρεία έννοια αναπτυξιακή στρατηγική. Σε αυτήν τη
στρατηγική εμπεριέχονται η κοινωνία, η οικονομία, ο πολιτισμός, ο
σεβασμός και η ανάδειξη της ιδιοπροσωπίας του κάθε τόπου, του κάθε νησιού εν
προκειμένω. ΘΧΣ όμως, όχι μόνο δεν έχουμε ακόμα κάνει
-ή δεν θέλουμε να κάνουμε- αλλά και διάφορα κομματικά στελέχη του κυβερνώντος
κόμματος, συμπεριλαμβανομένων υπουργών και καθηγητών πανεπιστημίων, μας
διαβεβαιώνουν ότι έχουμε κάνει. Προφανώς η ΕΕ δεν πείθεται.
Συντάχτηκε ένας χάρτης της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, που όμως δεν είναι ΘΧΣ.
Αυτός ο χάρτης δεν ορίζει ούτε τις Αποκλειστικές
Οικονομικές Ζώνες μας (ΑΟΖ) και αυτό το διακηρύττουμε
εμφατικώς και φοβισμένως.
Είναι προφανές πως τόσο η
ανακήρυξη των ΑΟΖ όσο και ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός, συντάσσεται από
ομάδα ειδικών επιστημόνων και εν συνεχεία εγκρίνεται ή διαφοροποιείται από τα
καθ’ ύλην κυβερνητικά όργανα, κάτι που εμείς καταδήλως δεν κάνουμε. Σε αντίθεση
με την γείτονα Τουρκία, που έχει οργανώσει γι’
αυτά επιτροπή εξειδικευμένων επιστημόνων. Με
άλλα λόγια δεν θέλουμε ή δεν τολμούμε να ανακηρύξουμε τις ΑΟΖ των θαλασσών μας,
όπως και να συντάξουμε ΘΧΣ. Επικαλούμαστε οριοθέτηση με την Τουρκία. Όμως συχνά
οριοθέτηση με τα όμορα κράτη γίνεται αφού πρώτα ανακηρύσσεται
η ΑΟΖ, ιδίως όταν τα κράτη θέλουν να την αξιοποιήσουν.
Ιδού λοιπόν τα ασύλληπτης
ασχετοσύνης πράγματα που κάνουμε. Χωρίς να έχουμε ανακηρύξει τις ΑΟΖ
μας και κυρίως χωρίς να έχουμε συντάξει Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό,
προκηρύσσουμε διαγωνισμό για την μετατροπή όλου του Ιονίου Πελάγους σε χώρο
εξορύξεως υδρογονανθράκων, συμπεριλαμβανομένου του Νοτίου Κρητικού Πελάγους.
Μάλιστα περιμένουμε από την εταιρεία που θα αναλάβει την εξόρυξη
υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης, να είναι αυτή που θα οριοθετήσει και την ΑΟΖ
μας στην περιοχή αυτή. Ο υπουργός εξωτερικών μας μάλιστα το δηλώνει
ανερυθριάστως, όπως και όλοι οι άλλοι κυβερνητικοί παράγοντες: η
αμερικανική εταιρεία που θα αναλάβει το έργο, είναι αυτή που θα επικυρώσει
τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Το να ανακηρύξουμε μόνοι μας τα
κυριαρχικά μας δικαιώματα στις θάλασσές μας , με βάση το ισχύον Διεθνές Δίκαιο
της Θάλασσας (UNCLOS) και να αποφασίσουμε μόνοι μας την καλλίτερη για μας
αξιοποίησή τους, που μπορεί να είναι και η εξόρυξη υδρογονανθράκων,
δεν περνά από το μυαλό κανενός ;
Αυτή όμως η αναμενόμενη
θριαμβευτική ανάθεση εξόρυξης υδρογονανθράκων, δεν έχει σχεδιαστεί
-έτσι φαίνεται τουλάχιστον- από καμμία επιτροπή ειδικών. Δεν προέρχεται παρά
από αυθαίρετες αποφάσεις πολιτικών. Άραγε ποιών
πολιτικών; Του υπουργού ΥΠΕΝ, του Υπουργού Εξωτερικών, του ίδιου του
Πρωθυπουργού; Μήπως παλαιότερα του κ. Μανιάτη, που διαρκώς μνημονεύουμε; Μα
όλοι αυτοί δικαιούνται να λαμβάνουν μόνοι τους τέτοιες αποφάσεις ; η θάλασσα
δεν αποτελεί ιδιοκτησία τους. Αυτά πρέπει να μελετηθούν από ειδικούς, να
εισαχθούν προς συζήτηση στη Βουλή -καθόσον πρόκειται για δεσμεύσεις μεγάλου
μέρους της επικράτειας της χώρας- και έτσι θεσμικώς να
αποφασιστούν. Στην προκειμένη περίπτωση κρίνεται ο τουρισμός και η
ποιότητα όλων των νησιών του Ιονίου και όλων των δυτικών παραλίων της
Πελοποννήσου, συμπεριλαμβανομένης της Δυτικής Μάνης. Το έχουμε σκεφτεί αυτό; Η
εξόρυξη υδρογονανθράκων επιφέρει ρύπανση θαλασσίου περιβάλλοντος, καταστροφή
οικοσυστημάτων, αλλαγές τοπίου, εκπομπές αερίων μεθανίου, μείωση αξίας γης,
καταστροφή αλιείας, μεγάλη καταστροφή και υψηλό κόστος σε περίπτωση ατυχήματος.
Έχει γίνει τουλάχιστον κάποια μελέτη κόστους-οφέλους ή κάνουμε ότι μας έρθει
στο κεφάλι;
Στο Αιγαίο τώρα, αποφασίσαμε να
κάνουμε «πάρκα», εμποδίζοντας ή και ακυρώνοντας πλήθος άλλων αναπτυξιακών
δραστηριοτήτων, συμπεριλαμβανομένης της επιβίωσης των τοπικών κοινωνιών, φορέων
της πολιτισμικής ιδιοπροσωπίας των νησιών μας. Το έχουμε σκεφτεί αυτό; Ούτε
εδώ έχουμε κάνει ανάλυση κόστους-οφέλους; Μάλιστα το ζήτημα έχει και διαστάσεις εθνικής
άμυνας. Άραγε ποιος επέλεξε τη λύση των «πάρκων», χωρίς να γίνει
κανενός είδους Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός , τα οποία «πάρκα»
θα έπρεπε να αποτελούν μέρος του ; Να γιατί μας έχουν ταράξει στην προπαγάνδα
πως δήθεν έχουμε Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό, θεωρώντας πως απευθύνονται σε
λαό αρμοδιότητος ΟΠΕΚΕΠΕ (πρόβατα).
Είναι απίστευτα αυτά που
συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, συμπεριλαμβανομένης της
κακόγουστης φάρσας του «λεφτά υπάρχουν» και του κωμικοτραγικού δημοψηφίσματος. Σκοτεινό
το μέλλον….
militaire.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου