Dimos Iliopoulos sto facebook
Η ΑΤΕΡΜΟΝΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΤΑΡΣΑΝΑΔΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΝΑΥΠΗΓΕΙΩΝ (ΠΟΥ ΔΙΑΣΠΑΡΤΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΑΞΙΟΛΟΓΑ ΞΥΛΙΝΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΣΚΑΦΗ)
Παρά το γεγονός ότι είχα ετοιμάσει ήδη την συγκεκριμένη ανάρτηση, έκρινα σκόπιμο να μην την δημοσιεύσω άμεσα, προκειμένου να γιορτάσουμε όλοι μας την εθνική μας παλιγγενεσία (χωρίς «πλευρικούς» προβληματισμούς) και παράλληλα να τιμήσουμε όλους τους προγόνους μας και που βέβαια έχουμε 1002 λόγους να τους σεβόμαστε και να θυμόμαστε τα κατορθώματά τους.
Αλλά και αυτοί (αν μπορούσαν να μας παρακολουθήσουν στις μέρες μας) θα είχαν και αυτοί 1002 λόγους για εμάς τους «νεοέλληνες», αλλά τελικά για να μας σιχτιρίσουν και ένας από αυτούς τους λόγους αφορά τα παρακάτω μαύρα και άραχνα γεγονότα. Τελικά διαπιστώνεται με ποικίλους τρόπους και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους ότι οι «νεοέλληνες» είμαστε πολύ καλοί στο «να πυροβολούμε τα πόδια μας».
Πραγματικά αυτή είναι η εντύπωση που αποκόμισα από την παρακολούθηση μιας πολύ ενδιαφέρουσας ημερίδας που οργάνωσε τη Τετάρτη 12/02/25 το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΤΕΕ), που γιορτάζει φέτος τα 100 χρόνια του από την ίδρυση του (βλέπε και τη δισέλιδη και πολύ περιγραφική πρόσκληση). Παράλληλα υπάρχει πλήρης βιντεοσκόπηση από την όλη εκδήλωση η οποία έχει ανέβει στην ιστοσελίδα του ΤΕΕ (www.tee.gr) και ειδικότερα στο τμήμα της που αφορά «ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ – ΗΜΕΡΙΔΕΣ» και η οποία βεβαίως είναι ιδιαίτερα κατατοπιστική.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΤΕΕ (Νίκης 4, Σύνταγμα) και είχε συνδιοργανωτές το Τ.Ε.Ε., τον «Σύλλογο Διπλωματούχων Ναυπηγών Ελλάδας» και τον «Πανελλήνιο Σύλλογο Παραδοσιακών Ναυπηγείων και Ταρσανάδων».
Από μαρτυρίες του Συλλόγου Μικρών Ναυπηγείων και το προεδρείο του, προκύπτει ότι υπάρχει ένας ακήρυχτος, αλλά αδυσώπητος πόλεμος διαφόρων τοπικών δημοτικών «αρχόντων», και τοπικών λιμενικών ταμείων (ανά την επικράτεια) για να ξεπετάξουν από τις εγκαταστάσεις τους παραδοσιακούς ταρσανάδες, με το δήθεν επιχείρημα ότι «κάνουν παράνομη κατάληψη αιγιαλού», ενώ σε νησί των Δωδεκανήσων τους επιβάλλουν εξοντωτικά πρόστιμα (ύψους 270.000€ και μετά τα μειώνουν στις 70.000€, τι μεγαλοψυχία!!!).
Τελικά, τι παράνομη κατάληψη αιγιαλού μπορεί κάνουν οι παραδοσιακοί ταρσανάδες ?? την στιγμή που οι εγκαταστάσεις τους βρίσκονται στο ίδιο μέρος και υπάρχουν εκεί συνεχώς από το 2ο μισό του 19ου αιώνα, και που στις μέρες μας συμπληρώνουν μία συνεχή δραστηριότητα 4-5 γενεών / οικογενειών με έμπειρους ναυπηγο-ξυλουργούς!!! Και που τελικά συνεισφέρουν όλα αυτές τις δεκαετίες με κάθε τρόπο στην τοπική οικονομία! (και όχι μόνον, αν αναλογισθεί κανείς τις εταιρίες που τους προμηθεύουν με μία μεγάλη σειρά από μηχανήματα, αλλά και πολλά αναλώσιμα!!)
Το επιπλέον παράδοξο είναι ότι τελικά το Υπουργείο Παιδείας (και όπως ανακοινώθηκε στις παρουσιάσεις που έγιναν) πρακτικά εναντιώνεται στην ίδρυση 2 ανεξαρτήτων σχολών ναυπηγο-ξυλουργών, τη μια στην Σάμο (με τους περίφημους πευκώνες της, από όπου οι αρχαίοι Αθηναίοι έπαιρναν τα αναγκαία «στραβόξυλα» τους για να φτιάξουν τις διαχρονικές τριήρεις τους) και την 2η σχολή που επιχειρείται να ιδρυθεί στην Κάσο.
Προφανώς το Υπουργείο αντιλαμβανόμενο ότι δεν θα μπορούσε να ελέγξει την ίδρυση και λειτουργία των σχολών ναυπηγο-ξυλουργικής, αποφασίζει ότι θα ήταν καλύτερα (δηλαδή για αυτό και τους χαρτογιακάδες του!) «να ψοφήσει η γίδα του γείτονα»!
Και να σκεφτεί κανείς ότι στη γειτονική Τουρκία (απέναντι και από τα νησιά μας) λειτουργούν ήδη πέντε (5) σχολές ναυπηγο-ξυλουργικής και προχωράνε ήδη στην ίδρυση της 6ης.
Να σημειωθεί επίσης ότι πριν 25 χρόνια υπήρχαν στην χώρα μας 12.000 ξύλινα αλιευτικά σκάφη, (που τα περισσοτερα από αυτά ήταν παραδοσιακού τύπου) και στις μέρες μας διατηρούνται μόνο 3.000!!
Και με το δεδομένο ότι με τις σχετικές επιχορηγήσεις της ΕΕ καταστράφηκαν τα περισσότερα, με σπάσιμό τους από μπουλντόζες στη ξηρά, με ένα απαίσιο και αποκρουστικό τρόπο για αυτά τα περήφανα σκαριά, που έζησαν για δεκαετίες, χιλιάδες οικογένειες σε όλη τη νησιωτική και παράλια Ελλάδα).
Ο στόχος της ΕΕ ήταν να μειωθούν δραστικά οι δυνατότητες της παράκτιας αλιείας (αλλά προφανώς οι Τούρκοι, Αιγύπτιοι, Λίβυοι κ.λπ. εξαιρούνται αν και ψαρεύουν ελεύθερα στους ίδιους ψαρότοπους με τα ελληνικά αλιευτικά και φυσικά να σαρώνουν τα πάντα).
Το σπάσιμο των ελληνικών αλιευτικών (και η μετατροπή τους σε καυσόξυλα) ήταν υποχρεωτικό για τους καρεκλοκένταυρους του Υπουργείου Γεωργίας, προκειμένου να εκδοθεί η βεβαίωση της φυσικής καταστροφής τους και για να καταβληθεί από την Αγροτική Τράπεζα η ανάλογη επιχορήγηση της ΕΕ.
Το πρόγραμμα διαχείρισης/ μείωσης του αλιευτικού στόλου άρχισε στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2007 και δυστυχώς συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας, χωρίς κάποια ουσιαστική αλλαγή, παρότι αποδεδειγμένα φαίνεται ξεκάθαρα ότι κινείται γενικότερα και ειδικότερα ενάντια στα ουσιαστικά συμφέροντα της χώρας μας.
Να σημειωθεί επίσης μια τέτοια «σφαγή» ΔΕΝ πραγματοποιήθηκε πουθενά σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, παρά μόνο στην χώρα μας (που τα πειθήνια όργανα της ΕΕ, δηλαδή το Υπουργείο Γεωργίας με εκτελεστικό όργανό του την τότε Αγροτική Τράπεζα, που έδινε τις επιδοτήσεις) αρνήθηκαν με κάθε τρόπο κάποια από τα παραδοσιακά σκάφη να διασωθούν με την κατάλληλη μετατροπή τους σε επιβατικά / τουριστικά σκάφη, όπως τους ζητήθηκαν και όπως έκαναν τελικά πολλά ευρωπαϊκά κράτη, δηλαδή οι «κουτόφραγκοι»!!).
Συγκεκριμένα και με στοιχεία που ανακοίνωσε ο Πρόεδρος του Συλλόγου Διπλωματούχων Ναυπηγών, Δημήτρης Παππάς, υπάρχει μια μεγάλη ομάδα ευρωπαϊκών κρατών (ανάμεσά τους η Ολλανδία, Δανία, Γαλλία, Ιταλία κ.λπ.) που όχι μόνο δεν προχώρησαν σε αποκρουστικές καταστροφές του αλιευτικού τους στόλου, αλλά αντιθέτως με διάφορα οικονομικά ή λειτουργικά κίνητρα βοήθησαν τους ιδιοκτήτες των αλιευτικών τους να προχωρήσουν σε εναλλακτική λειτουργία των πλοίων τους, δουλεύοντάς τα στο μέλλον σαν τουριστικά – επιβατικά, πλωτά εστιατόρια, πλωτά μουσεία, ακόμα και πλωτά καζίνο κ.λπ.
Στα πλαίσια αυτά έδωσαν μια σειρά από οικονομικές ατέλειες, όσον αφορά τα τέλη ελλιμενισμού αλλά παράλληλα και επιδοτήσεις για τους δεξαμενισμούς και τις επισκευές των αλιευτικών τους. Δυστυχώς η χώρα μας φαίνεται ότι δεν ήθελε, ή δεν μπορούσε να προχωρήσει σε κάποιες αντίστοιχες παροχές κινήτρων και επέλεξε τον αποκρουστικό ρόλο του καταστροφέα των αλιευτικών της.
Δυστυχώς ο θανατερός συνδυασμός «Υπουργείο Γεωργίας / Αγροτική Τράπεζα» εφάρμοσαν πιστά και ανηλεώς τις ευρωπαϊκές οδηγίες για την μείωση του αλιευτικού στόλου στην χώρα μας (και όπως δηλώθηκε ρητά στη ημερίδα) ποτέ δεν αποδέχτηκαν την οποιαδήποτε μετατροπή χρήσης αυτών των παραδοσιακών σκαριών (ούτε για δείγμα) από αλιευτικά σε τουριστικά / επιβατικά, κτλ. (που βέβαια πολλά θα μπορούσαν να διασωθούν με το σίγουρο δεδομένο ότι με αλλαγή χρήσης όλα τα τροποποιημένα σκάφη θα έβγαιναν αυτομάτως «εκτός της αλιευτικής παραγωγής»)!
Πέραν των παραπάνω παράδοξων αλλά όχι ανεξήγητων γεγονότων, υπογραμμίζεται το γεγονός ότι πριν περίπου 25 χρόνια στην χώρα μας δραστηριοποιούνταν περίπου 300 μικρά ναυπηγεία και παραδοσιακοί ταρσανάδες και στις μέρες μας μετά τις συνεχείς διώξεις και πιέσεις των τοπικών Λιμενικών Ταμείων (με την συνέργεια των τοπικών δημάρχων στους οποίους υπάγονται) έχουν απομείνει λιγότερα από 60 Ν/Γ αλλά και αυτά είναι αμφίβολο αν θα επιβιώσουν μέσα στις επόμενες 1-2 πενταετίες λόγω του ανελέητου πολέμου που τους γίνεται.
Το κυρίως πρόβλημα εντοπίζεται σε μία σειρά από Δημάρχους (κυρίως σε νησιά μας) και τα μέλη των εκεί Λιμενικών Ταμείων τους (που τελικά διορίζονται από τους ίδιους για εκτελούν άκριτα τις εντολές).
Στη διάρκεια της συγκεκριμένης ημερίδας κατονομάστηκαν συγκεκριμένοι δήμαρχοι στα νησιά μας (που κάποιος μπορεί να τα ακούσει τα ονόματά τους και τα νησιά τους στο βίντεο της ημερίδας) που έχουν προχωρήσει αυτόν τον ακήρυχτο πόλεμο σε αυτούς τους παραδοσιακούς ταρσανάδες και που βέβαια υπήρχαν εκεί για δεκαετίες.
Φαίνεται οτι οι στόχοι τους είναι να δημιουργήσουν καφετέριες / εστιατόρια (και παρόμοια καταστήματα για τον τουριστικό κλάδο) και όπου βέβαια για να εισπράττουν το σχετικό αντίτιμο από τον αριθμό των τραπεζοκαθισμάτων που θα απλώνουν στους τωρινούς χώρους των καρνάγιων τα όποια μελλοντικά τουριστικά καταστήματα (αλήθεια ποιος θα μετράει τα τραπεζοκαθίσματα , πόσα είναι, και επίσης τι τελικά ποσό θα πρέπει να καταβληθεί στην πράξη ??).
Όπως διαπιστώνεται το πρόβλημα είναι πάρα πολύ μεγάλο και από τα διάφορα υπουργεία που έστειλαν αντιπροσώπους τους αναμένονται εξελίξεις (ή υποσχέθηκαν τέτοιες), αλλά το βασικό ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί αυτά τα υπουργεία (Ναυτιλίας, Εθνικής Οικονομίας και Ανάπτυξης), δεν μπορούν να συνεννοηθούν σε ανώτατο επίπεδο με τα Υπουργεία Γεωργίας (για να σταματήσει η σφαγή – καταστροφή των παραδοσιακών σκαφών) και επίσης με το Υπουργείο Εσωτερικών για να σταματήσουν οι απηνείς διώξεις από τους δημάρχους – λιμενικά ταμεία που ανεξέλεγκτα πιέζουν τα παραδοσιακά καρνάγια να κλείσουν και να αφήσουν τους χώρους τους «ελεύθερους». Άραγε γιατί είναι τόσο δύσκολο;
(Σημείωση 1: Η παρούσα ανάρτηση θα κοινοποιηθεί και σε μια σειρά από ομάδες στο facebook για να τύχει της μεγαλύτερης δυνατής κινητοποίησης και ενημέρωσης.
Παράλληλα και όσοι πιστεύουν ότι θα πρέπει να διασώζουμε αποτελεσματικά την παράδοσή μας, την τοπική οικονομία μας και την πολιτιστική μας κληρονομιά, παρακαλούνται να κάνουν και τις δικές τους αντίστοιχες κοινοποιήσεις σε παρόμοιες ομάδες, μήπως και τελικά σταματήσει η «σφαγή» των παραδοσιακών σκαφών και το κλείσιμο των παραδοσιακών μας ταρσανάδων. Αρκετά έχουμε χάσει μέχρι σήμερα!!! )
Σημείωση 2: Τα μοντέλα των παραδοσιακών σκαφών και οι φωτογραφίες τους είναι από τα λευκώματα / εκδόσεις των: α) Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος / Πειραιάς, β) Μουσείο Κρητικής Εθνολογίας και γ) «Παραδοσιακή & Σύγχρονη Ναυπηγοξυλουργική» του φίλου Σταύρου Ψαθέρη
Μου αρέσει!
Σχόλιο
Αποστολή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου