Saronic Ferries’ YABUSA Arrives in Greece from China

                                     

On 4 March 2025, the latest addition to Saronic Ferries fleet, YABUSA (ex-HAYABUSA NO.3), arrived in Greece after a 66-day voyage from China. The vessel departed from the Port of Shanghai on 29 December 2024 and docked at Neos Molos Drapetsonas, where she will undergo final conversion into a car/passenger ferry.

YABUSA is the sixth vessel in the Saronic Ferries fleet and will operate on the Piraeus-Aegina-Poros route. Built in Japan in 2000, she was purchased from Seikan Ferry in 2024 and underwent part of her conversion at the COSCO Shipyard in Shanghai.

Saronic Ferries is a consortium operating a fleet of five modern ships in the Saronic Gulf. The company connects Piraeus with Aegina, Agistri, Methana, and Poros year-round, providing reliable service 365 days a year.

Photo: Kostas Papadopoulos

Τραυματισμός ναυτικού στην Ελευσίνα

17/03/2025

Το απόγευμα της Κυριακής (16/3), ενημερώθηκε η Λιμενική Αρχή της Ελευσίνας για τον τραυματισμό ενός 58χρονου ημεδαπού ναυτικού (ειδικότητας Γ’ Μηχανικού) ενός φορτηγού πλοίου στην περιοχή Βλύχα Ελευσίνας. Συγκεκριμένα, κατά τη διαδικασία πετρέλευσης του φορτηγού πλοίου από βυτιοφόρο, αποκολλήθηκε η μάνικα παροχής καυσίμου από το ακροφύσιο που συνδεόταν με τον σταθμό παραλαβής καυσίμου του πλοίου, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ο 58χρονος στο πρόσωπο.

Ο τραυματίας, διακομίστηκε με ασθενοφόρο όχημα του ΕΚΑΒ στο Γενικό νοσοκομείο «ΑΤΤΙΚΟΝ». Από το Κεντρικό Λιμεναρχείο Ελευσίνας που διενεργεί την προανάκριση συνελήφθησαν ο 63χρονος Πλοίαρχος, ο 68χρονος αυτοκινητιστής του βυτιοφόρου και ο 66χρονος Β’ Μηχανικός του Φ/Γ, για παράβαση του άρθρου 309 του Π.Κ. «Επικίνδυνη σωματική βλάβη». Από το συμβάν δεν παρατηρήθηκε θαλάσσια ρύπανση.

limenikanea.gr

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

 Επιτροπή Πρωτοβουλίας Περάματος

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για μια ακόμα φορά δείχνει την αδιαφορία της για τους κατοίκους του Περάματος και της Β' Πειραιά ευρύτερα, θεωρώντας μας πολίτες δεύτερης κατηγορίας, με τις κινήσεις που σχεδιάζει στην περιοχή μας και υποβαθμίζουν περαιτέρω την ποιότητα της ζωής μας και ιδιαίτερα με την επικινδυνότητα που ελλοχεύουν αυτές.

Δεν μας έφταναν οι Οσμές και η Εικόνα της Ψυττάλειας ούτε η Ηχητική, Οπτική, Μεταφορική κλπ επιβάρυνση που υφιστάμεθα καθημερινά λόγω της Cosco, ούτε η Κίνηση από την είσοδο-έξοδο της Σαλαμίνας αποκλειστικά από τον ένα και μοναδικό δρόμο-λεωφόρο μιας λωρίδας που έχουμε, τώρα ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ να δώσουν ΑΔΕΙΑ για επέκταση της λειτουργίας της ΕΤΕΚΑ που βρίσκεται ακριβώς πάνω στην Λεωφόρο και 12 μέτρα από τις κατοικίες, με ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ αποθήκης και διαχείρισης ΒΕΝΖΙΝΗΣ κλπ (αλλαγή χρήσης δεξαμενής αποθήκευσης πετρελαίου, σε δεξαμενή αποθήκευσης βενζίνης), ΑΜΕΣΑ ΕΥΦΛΕΚΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΥΛΙΚΑ, που θα επιτείνουν τα προβλήματα Ασφάλειας και Υγείας των κατοίκων. 

Να προσθέσουμε εδώ οτι ξεκινούν απο τον Δήμο σύντομα οι εργασίες για δημιουργία παιδότοπου και χώρων αναψυχής στον ΑΡΜΟ, χώρος ο οποίος βρίσκεται ΑΚΡΙΒΩΣ δίπλα στην μάντρα της ΕΤΕΚΑ, στην οποία θα αποθηκευτούν όπως ζητείται απ αυτήν τα άκρως ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ κ ΑΜΕΣΑ ΕΥΦΛΕΚΤΑ ΥΛΙΚΑ με ό,τι, τρομακτικό σημαίνει αυτό σε ενα πιθανό ατύχημα στις Δεξαμενες. Ο Δήμος απάντησε αρνητικά στην Μελέτη Περιβαλλοντολογικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) που απαιτεί συμβουλευτικά ο νομοθέτης, αλλά το Υπουργείο μπορεί να προχωρήσει χωρίς την συγκατάθεση μας όπως έχουν δείξει και στο παρελθόν.

Προηγήθηκε ήδη πριν λίγες ημέρες, από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, προσπάθεια για επέκταση και αναβάθμιση εργασιών της Oil One στο Κερατσίνι, για την οποία το ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ αντέδρασε άμεσα στην Βουλή με εμπεριστατωμένη Ερώτηση που κατέδειξε ως μη νόμιμη την Υπάρχουσα άδεια της εταιρείας, οδηγώντας στην οπισθοχώρηση της από τα σχέδια επέκτασης της.

Τα σχέδια τους όμως δεν τελειώνουν εδώ. Εντός του '25 σχεδιάζουν να ξεκινήσουν εργοστάσιο Απορριμμάτων στο Σχιστό - δίπλα στο Νεκροταφείο, για απορρόφηση ετησίως ενός (1) εκατομμυρίων τόνων σκουπιδιών, που θα μετεξελιχθεί σε Εργοστάσιο Καύσης Απορριμμάτων. Άλλη μια Υγιεινή και Οπτική Επένδυση για το καλό μας, δεκαετίες μετά το οριστικό κλείσιμο της χωματερής και της χαβούζας.

ΧΡΕΟΣ όλων μας να μην επιτρέψουμε να προστεθεί άλλος ένας κίνδυνος για την υγεία και τη ζωή μας, στην ήδη υποβαθμισμένη πόλη μας.

ΖΗΤΑΜΕ να ΜΗΝ γίνει ΑΠΟΔΕΚΤΟ το αίτημα της Εταιρείας ΕΤΕΚΑ ΑΕ, κάτι που αποτελεί ΟΡΑΤΟ πλέον κίνδυνο για τη ζωή των κατοίκων της πόλης μας κ να σταματησει οποιαδήποτε συζήτηση, όπως και την απομάκρυνση της από την περιοχη μας!!!

ΚΑΛΟΥΜΕ τους Περαμιώτες σε επαγρύπνηση μαζί με το ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ γιατί χωρίς κινητοποίηση της κοινωνίας, τα σχέδια τους θα προχωρήσουν.

Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ..

Μάρτιος 2025

ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Latest disaster at sea put 3,000 animals at risk

 Open letter sent to EU Commissioner

March 13, 2025

  Israel Against Live Shipments

An open letter signed by several NGOs has been sent to the European Commission and Commissioner for Health and Animal Welfare, Olivér Várhelyi about a “deeply concerning” situation on a livestock carrier.

Livestock vessel Express M encountered several issues at sea that led to significant delays in its journey, resulting in “great suffering” to the nearly 3,000 animals onboard.

The vessel departed from Romania for Haifa on February 22 and reached its destination on March 9, fifteen days after it set off when the crossing should have taken no longer than six, according to Eurogroup For Animals.

At one point the vessel seemed to be going back to Romania but then it changed course again. After this had been going on for nine days Ethical Farming Ireland (EFI) contacted the Romanian authorities and found out that the vessel’s engine broke down due to some mechanical problems and that the captain was instructed to return the vessel to port.

However, the transporter’s representative contacted the captain who confirmed that the necessary repairs were carried out and that sufficient feed was onboard, supplemented in Istanbul.

“The necessary repairs clearly were not carried out – the vessel went to anchor on two more occasions after that,” EFI said.

The 1983-built Express M, owned by UAE-based Naseem Al Bahar General and managed by Greece’s Hellas Shipping Management, has had a history of issues. In 2020 the vessel came to Ireland to collect cattle but was detained at Belview Port Waterford due to a number of deficiencies. The Irish authorities revoked the certificate of approval and it left empty. There have been four other detentions in recent years, the latest in December 2024.

The letter to the EC Commissioner has called on him to look into the incident, with the Irish animal welfare campaigners and other NGOs stressing that the latest case demonstrated that live animal transport by sea is inherently unsafe and must be phased out as a matter of urgency in the ongoing revision of the transport regulation.

“These sea journeys are too risky and should be banned. We cannot guarantee the safety of animals once they have left our shores and time and time again serious incidents occur, where thousands of animals are stranded at sea, suffering appallingly. The condition of the animals arriving at Haifa port was very poor – footage shows animals completely caked in manure, there is a lot of nasal discharge and ringworm,” EFI said, adding: “This particular case was made worse because the crew were not prepared for such a long journey as it took more than twice as long as was scheduled.”

Adis Ajdin

Adis is an experienced news reporter with a background in finance, media and education. He has written across the spectrum of offshore energy and ocean industries for many years and is a member of International Federation of Journalists. Previously he had written for Navingo media group titles including Offshore Energy, Subsea World News and Marine Energy.

Το «Πετροκάραβο του Πόρου»

  Αντίκρυ στον κάβο Μπίστη του Πόρου και στον Καβαλλάρη των Μεθάνων είναι ένα ξερονήσι μοναχικό και έρημο, το Πετροκάραβο. 

Αυτό έναν καιρό ήταν μια από τις μεγαλύτερες μπρατσέρες του κόσμου. Ήταν γρήγορη, και πέρναγε όλα τ’άλλα καράβια. Καπετάνιο του είχε μία Νεράιδα, που την έχασε η μεγάλη της περηφάνεια, γιατί δεν της έφτανε που ήτανε η πρώτη στη θάλασσα, μόνο θέλησε να γίνη και η πρώτη του ουρανού. 

Και γι’ αυτό βάλθηκε να περάση και το φεγγάρι, και ορκίστκε, ή το φεγγάρι να περάσω, ή να χαθώ. 

Και μια βραδιά η Νεράιδα, αφού ετοίμασε το καράβι της, λέει στο φεγγάρι: 

Έλα, να ιδούμε σήμερα ποιος θα γίνη ο αφέντης της θάλασσας και του ουρανού». Ο φεγγάρι τραβούσε ήσυχα το δρόμο του, και η Νεράιδα πάσχιζε να το φτάση. Τρεις μέρες και τρεις νύχτες επάλευε, όσο που είδε τ ‘άσπρα της πανιά να γίνουνε κουρέλια. Από το θυμό και τη ντροπή της άρχισε να βρίζη και να καταριέται τη μάννα της. 

Τότε σηκώνεται μεγάλη θαλασσοταραχή, κι’ ένα αστροπελέκι πέτρωσε το καράβι.    Αν τύχει και ζυγώσει κανείς εκεί και βάλει τ’ αυτί του σε μια τρύπα που είναι στη μέση στο Πετροκάραβο, ακούει κάτι σαν φωνές, σαν μοιρολόγια. Εκεί λένε πως ήταν η καμάρα της Νεράιδας. Και πολλά καράβια, όταν περάσουν από κει νύχτα και κάνει μεγάλη φουρτούνα, βλέπουν μπροστά στην πλώρη ένα μεγάλο κόκκινο φως τρεμουλιαστό. 

Μερικοί μάλιστα αλαφροΐσκιωτοι βλέπουν και μια γυναίκα, στα κάτασπρα ντυμένη, να κρατή αυτό το φως στο δεξί της χέρι».     

Ανέσως διαπιστώνει κανείς ότι με την παράδοση αυτή,..έχουμε ένα γνώριμo, έναν ιδιαίτερα προσφιλή στην αρχαιότητα ψυχολογικό τομέα…

 Πρόκειται για το «μέτρο», που χρειάζεται για όλες τις ανθρώπινες πράξεις. «Μέτρον άριστον». 

Πρόκειται για τα ολέθρια αποτελέσματα που φέρνει κάθε τι, που ξεπερνάει το κανονικό και καταντά     «ύβρις». Έχομε ρυθμιστικό πρόσταγμα στην περίπτωση αυτή το «μηδέν άγαν» των αρχαίων, το τίποτε το πάρα πολύ υπερβολικό. 

Αυτή την αρχή, αυτό το αξίωμα του βίου, το περιφρόνησε η περήφανη Νεράιδα, που ήτανε κυβερνήτρα  της πιο όμορφης και τη πιο σπουδαίας μπρατσέρας του κόσμου. Ήταν αφέντρα της θάλασσας. Αλλά ήθελε να γίνη και αφέντρα του ουρανού. Τα έβαλε με το φεγγάρι, με ένα υπερφυσικό ον, με ένα θεό… Αυτή την ίδια αρχή, αλλά μέσα στα νεοελληνικά δημοτικά τραγούδια, την περιφρόνησε, και ένα άλλο καράβι, ένα σπουδαίο και ολοκαίνουργο, «του κυρ’ Αντριά το κάτεργο», που δεν θέλησε να υπακούση στη συνετή προειδοποίηση του κυρ Βοριά. 

Είναι  οι στιγμές, που εκείνος ειδοποιεί ότι θα φυσήξη δυνατά, και όσα καράβια βρίσκονται μεσοπέλαγα, ας πιάσουν στο πρώτο λιμάνι. Ένα πνεύμα ιπποτικής ζωής διακρίνει εδώ τις σχέσεις καραβιών και κυρ Βοριά. Ένα πνεύμα ιπποσύνης, που ταιριάζει μόνο στους δυνατούς και στους γενναίους. Νοοτροπία ύπουλη ταιριάζει στους μικρούς και στους μικρόψυχους. Ιδού οι σχετικοί στίχοι: 

Κι’ όσα καράβια τ ‘άκουσαν, όλα λιμάνι πιάνουν,        του κυρ’ Αντριά το κάτεργο μέσα βαθειά αρμενίζει,        -Δε σε φοβούμαι, κυρ Βοριά, φυσήξεις δε φυσήξεις,        τι έχω καράβι από καρυά και τα κουπιά πυξάρι,        τι έχω και καραβόσκοινα από ξανθής μαλλάκια. Εγωιστική η απόκριση του καραβιού. «Ύβρις» η πράξη. 

Και το αποτέλεσμα; Αυτό ήταν να διαλυθή σε συντρίμμια το περήφανο καράβι και να καταστραφούν τα πάντα, ακόμη και η τρυφερή εκείνη «ελπίδα» της μαυροντυμένης χήρας, που καρτεράει στ’ ακρογιάλι της πατρίδας το χαμένο ναυτόπουλό της: Γιόμισε η θάλασσα πανιά, το κύμα παλληκάρια,        και το μικρό ναυτόπουλο σαράντα μίλια πάγει. «Ύβρις» λοιπόν και στις δύο περιπτώσεις των δύο καραβιών. Στο καράβι του κυρ Αντριά έχομε την εκμηδένιση. 

Στο Πετροκάραβο του Πόρου έχομε την απολίθωση. Και η συνέχεια, στην ανόητη αλαζονεία του Πετροκάραβου; Η συνέχεια είναι κλάματα και αγώνας μάταιος. Τις μέρες, όποιος ζυγώσει σε μια τρύπα που βρίσκεται στη μέση του Πετροκάραβου, ακούει τα κλάματα και τα βογγητά της περήφανης Νεράιδας. Κλαίει και δέρνεται. Όσο για τις νύχτες, τότε που ξαναβγαίνει ψηλά το φεγγάρι και τα κύματα βογγούν πιο δυνατά, η ίδια Νεράιδα φαίνεται ασπροντυμένη στην πλώρη του πέτρινου καραβιού της, κρατώντας στο δεξί της χέρι ένα μεγάλο κόκκινο φως. Γιατί; 

Φανερό γίνεται ότι η ανόητη κυβερνήτρα ζη ξανά τις τελευταίες έντονες στιγμές της ιστορίας του καραβιού της, τότε που καταράστηκε τη μάνα της και έγινε αιτία να σηκωθή ολόρθη και εκδικήτρια η ίδια η Φύση. Αμέσως τότε, μην αντέχοντας την προσβολή κατά του αθώου γονιού, η ίδια η θάλασσα ξεσηκώθηκε φουρτουνιασμένη και ένα αστροπελέκι έπεσε ίσια πάνω στο καράβι. 

Απόμεινε λοιπόν η αλαζονική Νεράιδα, αθάνατη αλλά και αμετανόητη. Και ενώ τις μέρες θρηνεί γεμάτη πείσμα και ακούονται μέσα στο βράχο «κάτι σαν φωνές, σαν μοιρολόγια», τις νύχτες ζη με την αιώνια παραίσθηση ότι εξακολουθεί ακόμη να γίνεται ο στερνός δραματικός ανταγωνισμός, ο μοιραίος εκείνος, που τόλμησε να τον κάμη με το άλλο «καράβι του ουρανού», με το γρήγορο φεγγάρι. Αληθινά, σαν καράβι μοιάζει και το φεγγάρι. 

Σαν ένα καράβι, που πότε ταξιδεύει ήσυχο στα ακύμαντα γαλάζια νερά του ουρανού, και πότε μοιάζει να σχίζη τα άσπρα κύματα, τα σύννεφα, συνεχίζοντας το δρόμο του με αισιόδοξη εμπιστοσύνη και σιγουριά. Το φεγγάρι τις νύχτες ταξιδεύει ψηλά. Το Πετροκάραβο όμως παραμένει ακίνητο ανάμεσα στον Πόρο και στα Μέθανα. 

Και εκείνη, που δεν προσαρμόσθηκε ακόμη στην οδυνηρή πραγματικότητα, είναι η Νεράιδα, περήφανη άλλοτε κυβερνήτρα ενός γρήγορου καραβιού και αιώνιο έπειτα  θύμα των ανοησιών της. Ανάμεσα όμως απ’ όλα αυτά, και πάνω απ’ όλα αυτά, προβάλλει η αρχαία «ύβρις» που παρακολουθεί, καταγραφεί και δεν ξεχνά. 

Κάποτε μάλιστα γίνεται κυριολεκτικό αστροπελέκι, όπως έγινε στην προκειμένη παράδοση: «Από το θυμό και τη ντροπή της άρχισε να βρίζη και να καταριέται τη μάνα της. Τότε σηκώνεται μεγάλη θαλασσοταραχή, κι’ ένα αστροπελέκι πέτρωσε το καράβι».

Saronicmagazine.gr

Πάμε για ποτό στον Φάρο; - Invited for a drink in the lighthouse

                                  

25/03/2025

Αλλά, όχι σε όποιον κι όποιον φάρο. Στον φάρο της φωτογραφίας, ο οποίος ήταν εγκαταλελειμμένος για 35 χρόνια, βρίσκεται στον Ατλαντικό και αγοράστηκε για μόλις 1 λίρα (!).
Εκεί, λοιπόν, αφού ανακαινιστεί θα λειτουργήσει η και πρώτη off-shore pub μπυραρία – εστιατόριο.

Όντας σε διεθνή ύδατα, θα προσφέρει αφορολόγητα ποτά και φαγητό.
Η πρόσβαση θα γίνεται με ειδικό πορθμείο 100 ατόμων που θα αναχωρεί καθημερινά στις 10.30 πμ και επιστρέφει στις 8.00 μμ.
H pub φυσικά θα είναι ανοιχτή μόνο σε συνθήκες ήρεμης θάλασσας για προφανείς λόγους…

Δυστυχώς, πέφτει κάπου μακριά. Κοντά στις Μπαχάμες..

Portnet.gr

Που ακριβώς πηγαίνουμε, σαν άβουλα όντα; – Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

 25/03/2025

Νομίζω πως ήρθε η ώρα να πούμε κάποια πράγματα με το όνομά τους. Να κρούσουμε τον κώδωνα του κινδύνου και να επισημάνουμε κάποιες πραγματικότητες χωρίς πάθος και σκοπιμότητα. Δεν είναι μυστικό πως η καρδιά μου βρίσκεται κοντά στην συντηρητικη παράταξη και πίσω από πολιτικές που υποστηρίζουν την οικονομία της αγοράς, την οικονομική ελευθερία και την όσο το δυνατόν λιγότερη και παρέμβαση του κράτους στη ζωή μας. Γνωρίζω πως δεν συμφωνούν όλοι μαζί μου. Είτε λόγω ιδιοτέλειας είτε λόγω βαθειά ριζωμένων μέσα τους ιδεολογικών αντιλήψεων. Με όσους όμως έχω μπορέσει νηφάλια να συζητήσω το θέμα δεν μπόρεσαν να μου παρουσιάσουν ισχυρά επιχειρήματα που να κλονίσουν την άποψή μου. Επιμένω έτσι, πως μέχρι να παρουσιασθεί κάτι άλλο κοσμογονικό και αλάνθαστο η μικρότερη κρατική παρέμβαση και η οικονομία της αγοράς συνεχίζουν να αποτελούν τα καλύτερα και πλέον αποτελεσματικά συστήματα συστήματα διακυβέρνησης.

Τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας; Από τη μία μεριά υπάρχουν φωνές που απαιτούν μεγαλύτερο παρεμβατισμό του κράτους σχεδόν σε όλες τις εκφράσεις καθημερινής κυβερνητικής παρουσίας. Από την άλλη πληθαίνουν πλέον οι φωνές και οι κινητοποιήσεις που στο όνομα μιάς δήθεν αποτελεσματικής διακυβέρνησης, αμφισβητούν και υπονομεύουν κάθε κρατική θεσμική παρουσία. Με την στάση τους οδηγούν σε μια μορφή ακυβερνησίας που οδηγεί σε άγνωστες ατραπούς και αδιευκρίνιστες πολιτειακές προοπτικές. Οι κυβερνητικές αποφάσεις λογίζονται, δίχως την παραμικρή απόδειξη η αιτιολογική βάση, σαν σκόπιμες κινήσεις κάλυψης ανομημάτων και συσκότισης ουσιαστικών διεξόδων. Καλλιεργούνται αντιλήψεις υπονόμευσης του αδέκαστου της δικαιοσύνης και πληθαίνουν οι κραυγές αμφισβήτησης του κύρους της. Από την μιά πλευρά ακούγονται φωνές πως καθυστερεί αδικαιολόγητα στην λήψη αποφάσεων και στην πραγματοποίηση δικών και από την άλλη επεκτείνονται οι κωλυσιεργίες ώστε να μην δύναται αυτή να φθάσει σε τελικές αποφάσεις, στην πραγματοποίηση δικών και στην ολοκλήρωση υποθέσεων.

Όλα αυτά κατατείνουν να μετατρέψουν σε καθεστώς ένα σύστημα ματαίωσης κάθε προσπάθειας ρεαλιστικής διακυβέρνησης και αποκατάστασης μιάς πολιτικής και κοινωνικής ομαλότητας. Όλα αυτα δεν συνιστούν αποκλειστικά ελληνικά φαινόμενα. Αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου πολιτικού φαινομένου που σημειώνεται σε πολλές δυτικές δημοκρατικές χώρες. Και πέφτει “θεόσταλτο” στην ποδιά αυταρχικών ηγετών που απορρίπτουν συλλήβδην τις παραδοσιακές δημοκρατικές αξίες κι’ αποσκοπούν σε επιλογές που δίνουν μεγαλύτερο βάρος στην στιβαρή συγκεντρωτική ηγεσία παρά στην δημοκρατική ανοχή, στην αποκέντρωση των πολιτικών αποφάσεων και στον ευρύτερο κοινωνικό διάλογο.

Το καινούργιο βιβλίο των Russell Muirhead και Nancy Rosenblum “Ungoverning: The Attack on the Administrative State and the Politics of Chaos”, 2025 (Ακυβερνησία: Η Επίθεση στο Διοικούμενο Κράτος και η Πολιτική του Χάους), προσδίδει σάρκα και οστά στην δημιουργούμενη αυτή πολιτική πραγματικότητα. Εξ’ ίσου και η σημαντική δουλειά του ειδικού στα χρηματιστηριακά Salih Reisoglu, “Losing Social Intellect: The core reason behind the troubles in Free Market Economy and Democracy”, 2025 (Απώλεια Κοινωνικής Λογικής). Σύμφωνα με αυτόν, οι κρίσεις στις οικονομίες της αγοράς οφείλονται στην ενδημική άρνηση των πολιτικών και των αναλυτών να παραδεχθούν το προφανές. Πως δηλαδή οι κοινωνίες δεν έχουν την “ελευθερία να διαλέξουν”. Ουδείς συνειδητοποιεί πως σχεδόν οι πάντες μετατρέπονται λόγω της δύναμης των media και των κοινωνικών δικτύων να επιλέγουν πολιτικές που υποσυνείδητα τους επιβάλλονται, χωρίς ουσιαστικά να εκφράζουν τις γνήσιές τους επιθυμίες. Κάποιοι επιλέγουν τα θέματα της επικαιρότητας επιβάλλοντας συμπεριφορές που δεν εκφραζουν τις γνήσιες λαικές αντιλήψεις. Οδηγώντας ετσι τις κοινωνίες σε αδιέξοδα και φαινομενικές κρίσεις.

Αν αυτά δεν γίνουν συνείδηση, το τέλος της Δημοκρατίας βρίσκεται προ των πυλών. Οι δημοκρατικές κυβερνήσεις οφείλουν να αφυπνισθούν, να προωθήσουν πολιτικές κοντά στα λαϊκά πιστεύω (μακρυά δηλ από wοke επιλογές και επιρροές των κοινωνικών δικτύων), να καταπολεμήσουν την ακρίβεια εγκαταλείποντας τις ανεδαφικές ανοησίες περί “πράσινων” κατευθύνσεων και να νασυγκροτηθουν γνωρίζοντας τι ακριβώς θέλουν και πιστεύουν.

newideas.gr

ΔΙΑΣΩΣΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΤΑΡΣΑΝΑΔΩΝ

 

Dimos Iliopoulos sto facebook

Η ΑΤΕΡΜΟΝΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΤΑΡΣΑΝΑΔΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΝΑΥΠΗΓΕΙΩΝ (ΠΟΥ ΔΙΑΣΠΑΡΤΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΑΞΙΟΛΟΓΑ ΞΥΛΙΝΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΣΚΑΦΗ)

Παρά το γεγονός ότι είχα ετοιμάσει ήδη την συγκεκριμένη ανάρτηση, έκρινα σκόπιμο να μην την δημοσιεύσω άμεσα, προκειμένου να γιορτάσουμε όλοι μας την εθνική μας παλιγγενεσία (χωρίς «πλευρικούς» προβληματισμούς) και παράλληλα να τιμήσουμε όλους τους προγόνους μας και που βέβαια έχουμε 1002 λόγους να τους σεβόμαστε και να θυμόμαστε τα κατορθώματά τους.

Αλλά και αυτοί (αν μπορούσαν να μας παρακολουθήσουν στις μέρες μας) θα είχαν και αυτοί 1002 λόγους για εμάς τους «νεοέλληνες», αλλά τελικά για να μας σιχτιρίσουν και ένας από αυτούς τους λόγους αφορά τα παρακάτω μαύρα και άραχνα γεγονότα. Τελικά διαπιστώνεται με ποικίλους τρόπους και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους ότι οι «νεοέλληνες» είμαστε πολύ καλοί στο «να πυροβολούμε τα πόδια μας».

Πραγματικά αυτή είναι η εντύπωση που αποκόμισα από την παρακολούθηση μιας πολύ ενδιαφέρουσας ημερίδας που οργάνωσε τη Τετάρτη 12/02/25 το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΤΕΕ), που γιορτάζει φέτος τα 100 χρόνια του από την ίδρυση του (βλέπε και τη δισέλιδη και πολύ περιγραφική πρόσκληση). Παράλληλα υπάρχει πλήρης βιντεοσκόπηση από την όλη εκδήλωση η οποία έχει ανέβει στην ιστοσελίδα του ΤΕΕ (www.tee.gr) και ειδικότερα στο τμήμα της που αφορά «ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ – ΗΜΕΡΙΔΕΣ» και η οποία βεβαίως είναι ιδιαίτερα κατατοπιστική.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΤΕΕ (Νίκης 4, Σύνταγμα) και είχε συνδιοργανωτές το Τ.Ε.Ε., τον «Σύλλογο Διπλωματούχων Ναυπηγών Ελλάδας» και τον «Πανελλήνιο Σύλλογο Παραδοσιακών Ναυπηγείων και Ταρσανάδων».

Από μαρτυρίες του Συλλόγου Μικρών Ναυπηγείων και το προεδρείο του, προκύπτει ότι υπάρχει ένας ακήρυχτος, αλλά αδυσώπητος πόλεμος διαφόρων τοπικών δημοτικών «αρχόντων», και τοπικών λιμενικών ταμείων (ανά την επικράτεια) για να ξεπετάξουν από τις εγκαταστάσεις τους παραδοσιακούς ταρσανάδες, με το δήθεν επιχείρημα ότι «κάνουν παράνομη κατάληψη αιγιαλού», ενώ σε νησί των Δωδεκανήσων τους επιβάλλουν εξοντωτικά πρόστιμα (ύψους 270.000€ και μετά τα μειώνουν στις 70.000€, τι μεγαλοψυχία!!!).

Τελικά, τι παράνομη κατάληψη αιγιαλού μπορεί κάνουν οι παραδοσιακοί ταρσανάδες ?? την στιγμή που οι εγκαταστάσεις τους βρίσκονται στο ίδιο μέρος και υπάρχουν εκεί συνεχώς από το 2ο μισό του 19ου αιώνα, και που στις μέρες μας συμπληρώνουν μία συνεχή δραστηριότητα 4-5 γενεών / οικογενειών με έμπειρους ναυπηγο-ξυλουργούς!!! Και που τελικά συνεισφέρουν όλα αυτές τις δεκαετίες με κάθε τρόπο στην τοπική οικονομία! (και όχι μόνον, αν αναλογισθεί κανείς τις εταιρίες που τους προμηθεύουν με μία μεγάλη σειρά από μηχανήματα, αλλά και πολλά αναλώσιμα!!)

Το επιπλέον παράδοξο είναι ότι τελικά το Υπουργείο Παιδείας (και όπως ανακοινώθηκε στις παρουσιάσεις που έγιναν) πρακτικά εναντιώνεται στην ίδρυση 2 ανεξαρτήτων σχολών ναυπηγο-ξυλουργών, τη μια στην Σάμο (με τους περίφημους πευκώνες της, από όπου οι αρχαίοι Αθηναίοι έπαιρναν τα αναγκαία «στραβόξυλα» τους για να φτιάξουν τις διαχρονικές τριήρεις τους) και την 2η σχολή που επιχειρείται να ιδρυθεί στην Κάσο.

Προφανώς το Υπουργείο αντιλαμβανόμενο ότι δεν θα μπορούσε να ελέγξει την ίδρυση και λειτουργία των σχολών ναυπηγο-ξυλουργικής, αποφασίζει ότι θα ήταν καλύτερα (δηλαδή για αυτό και τους χαρτογιακάδες του!) «να ψοφήσει η γίδα του γείτονα»!

Και να σκεφτεί κανείς ότι στη γειτονική Τουρκία (απέναντι και από τα νησιά μας) λειτουργούν ήδη πέντε (5) σχολές ναυπηγο-ξυλουργικής και προχωράνε ήδη στην ίδρυση της 6ης.

Να σημειωθεί επίσης ότι πριν 25 χρόνια υπήρχαν στην χώρα μας 12.000 ξύλινα αλιευτικά σκάφη, (που τα περισσοτερα από αυτά ήταν παραδοσιακού τύπου) και στις μέρες μας διατηρούνται μόνο 3.000!!

Και με το δεδομένο ότι με τις σχετικές επιχορηγήσεις της ΕΕ καταστράφηκαν τα περισσότερα, με σπάσιμό τους από μπουλντόζες στη ξηρά, με ένα απαίσιο και αποκρουστικό τρόπο για αυτά τα περήφανα σκαριά, που έζησαν για δεκαετίες, χιλιάδες οικογένειες σε όλη τη νησιωτική και παράλια Ελλάδα).

Ο στόχος της ΕΕ ήταν να μειωθούν δραστικά οι δυνατότητες της παράκτιας αλιείας (αλλά προφανώς οι Τούρκοι, Αιγύπτιοι, Λίβυοι κ.λπ. εξαιρούνται αν και ψαρεύουν ελεύθερα στους ίδιους ψαρότοπους με τα ελληνικά αλιευτικά και φυσικά να σαρώνουν τα πάντα).

Το σπάσιμο των ελληνικών αλιευτικών (και η μετατροπή τους σε καυσόξυλα) ήταν υποχρεωτικό για τους καρεκλοκένταυρους του Υπουργείου Γεωργίας, προκειμένου να εκδοθεί η βεβαίωση της φυσικής καταστροφής τους και για να καταβληθεί από την Αγροτική Τράπεζα η ανάλογη επιχορήγηση της ΕΕ.

Το πρόγραμμα διαχείρισης/ μείωσης του αλιευτικού στόλου άρχισε στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2007 και δυστυχώς συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας, χωρίς κάποια ουσιαστική αλλαγή, παρότι αποδεδειγμένα φαίνεται ξεκάθαρα ότι κινείται γενικότερα και ειδικότερα ενάντια στα ουσιαστικά συμφέροντα της χώρας μας.

Να σημειωθεί επίσης μια τέτοια «σφαγή» ΔΕΝ πραγματοποιήθηκε πουθενά σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, παρά μόνο στην χώρα μας (που τα πειθήνια όργανα της ΕΕ, δηλαδή το Υπουργείο Γεωργίας με εκτελεστικό όργανό του την τότε Αγροτική Τράπεζα, που έδινε τις επιδοτήσεις) αρνήθηκαν με κάθε τρόπο κάποια από τα παραδοσιακά σκάφη να διασωθούν με την κατάλληλη μετατροπή τους σε επιβατικά / τουριστικά σκάφη, όπως τους ζητήθηκαν και όπως έκαναν τελικά πολλά ευρωπαϊκά κράτη, δηλαδή οι «κουτόφραγκοι»!!).

Συγκεκριμένα και με στοιχεία που ανακοίνωσε ο Πρόεδρος του Συλλόγου Διπλωματούχων Ναυπηγών, Δημήτρης Παππάς, υπάρχει μια μεγάλη ομάδα ευρωπαϊκών κρατών (ανάμεσά τους η Ολλανδία, Δανία, Γαλλία, Ιταλία κ.λπ.) που όχι μόνο δεν προχώρησαν σε αποκρουστικές καταστροφές του αλιευτικού τους στόλου, αλλά αντιθέτως με διάφορα οικονομικά ή λειτουργικά κίνητρα βοήθησαν τους ιδιοκτήτες των αλιευτικών τους να προχωρήσουν σε εναλλακτική λειτουργία των πλοίων τους, δουλεύοντάς τα στο μέλλον σαν τουριστικά – επιβατικά, πλωτά εστιατόρια, πλωτά μουσεία, ακόμα και πλωτά καζίνο κ.λπ.

Στα πλαίσια αυτά έδωσαν μια σειρά από οικονομικές ατέλειες, όσον αφορά τα τέλη ελλιμενισμού αλλά παράλληλα και επιδοτήσεις για τους δεξαμενισμούς και τις επισκευές των αλιευτικών τους. Δυστυχώς η χώρα μας φαίνεται ότι δεν ήθελε, ή δεν μπορούσε να προχωρήσει σε κάποιες αντίστοιχες παροχές κινήτρων και επέλεξε τον αποκρουστικό ρόλο του καταστροφέα των αλιευτικών της.

Δυστυχώς ο θανατερός συνδυασμός «Υπουργείο Γεωργίας / Αγροτική Τράπεζα» εφάρμοσαν πιστά και ανηλεώς τις ευρωπαϊκές οδηγίες για την μείωση του αλιευτικού στόλου στην χώρα μας (και όπως δηλώθηκε ρητά στη ημερίδα) ποτέ δεν αποδέχτηκαν την οποιαδήποτε μετατροπή χρήσης αυτών των παραδοσιακών σκαριών (ούτε για δείγμα) από αλιευτικά σε τουριστικά / επιβατικά, κτλ. (που βέβαια πολλά θα μπορούσαν να διασωθούν με το σίγουρο δεδομένο ότι με αλλαγή χρήσης όλα τα τροποποιημένα σκάφη θα έβγαιναν αυτομάτως «εκτός της αλιευτικής παραγωγής»)!

Πέραν των παραπάνω παράδοξων αλλά όχι ανεξήγητων γεγονότων, υπογραμμίζεται το γεγονός ότι πριν περίπου 25 χρόνια στην χώρα μας δραστηριοποιούνταν περίπου 300 μικρά ναυπηγεία και παραδοσιακοί ταρσανάδες και στις μέρες μας μετά τις συνεχείς διώξεις και πιέσεις των τοπικών Λιμενικών Ταμείων (με την συνέργεια των τοπικών δημάρχων στους οποίους υπάγονται) έχουν απομείνει λιγότερα από 60 Ν/Γ αλλά και αυτά είναι αμφίβολο αν θα επιβιώσουν μέσα στις επόμενες 1-2 πενταετίες λόγω του ανελέητου πολέμου που τους γίνεται.

Το κυρίως πρόβλημα εντοπίζεται σε μία σειρά από Δημάρχους (κυρίως σε νησιά μας) και τα μέλη των εκεί Λιμενικών Ταμείων τους (που τελικά διορίζονται από τους ίδιους για εκτελούν άκριτα τις εντολές).

Στη διάρκεια της συγκεκριμένης ημερίδας κατονομάστηκαν συγκεκριμένοι δήμαρχοι στα νησιά μας (που κάποιος μπορεί να τα ακούσει τα ονόματά τους και τα νησιά τους στο βίντεο της ημερίδας) που έχουν προχωρήσει αυτόν τον ακήρυχτο πόλεμο σε αυτούς τους παραδοσιακούς ταρσανάδες και που βέβαια υπήρχαν εκεί για δεκαετίες.

Φαίνεται οτι οι στόχοι τους είναι να δημιουργήσουν καφετέριες / εστιατόρια (και παρόμοια καταστήματα για τον τουριστικό κλάδο) και όπου βέβαια για να εισπράττουν το σχετικό αντίτιμο από τον αριθμό των τραπεζοκαθισμάτων που θα απλώνουν στους τωρινούς χώρους των καρνάγιων τα όποια μελλοντικά τουριστικά καταστήματα (αλήθεια ποιος θα μετράει τα τραπεζοκαθίσματα , πόσα είναι, και επίσης τι τελικά ποσό θα πρέπει να καταβληθεί στην πράξη ??).

Όπως διαπιστώνεται το πρόβλημα είναι πάρα πολύ μεγάλο και από τα διάφορα υπουργεία που έστειλαν αντιπροσώπους τους αναμένονται εξελίξεις (ή υποσχέθηκαν τέτοιες), αλλά το βασικό ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί αυτά τα υπουργεία (Ναυτιλίας, Εθνικής Οικονομίας και Ανάπτυξης), δεν μπορούν να συνεννοηθούν σε ανώτατο επίπεδο με τα Υπουργεία Γεωργίας (για να σταματήσει η σφαγή – καταστροφή των παραδοσιακών σκαφών) και επίσης με το Υπουργείο Εσωτερικών για να σταματήσουν οι απηνείς διώξεις από τους δημάρχους – λιμενικά ταμεία που ανεξέλεγκτα πιέζουν τα παραδοσιακά καρνάγια να κλείσουν και να αφήσουν τους χώρους τους «ελεύθερους». Άραγε γιατί είναι τόσο δύσκολο;

(Σημείωση 1: Η παρούσα ανάρτηση θα κοινοποιηθεί και σε μια σειρά από ομάδες στο facebook για να τύχει της μεγαλύτερης δυνατής κινητοποίησης και ενημέρωσης.

Παράλληλα και όσοι πιστεύουν ότι θα πρέπει να διασώζουμε αποτελεσματικά την παράδοσή μας, την τοπική οικονομία μας και την πολιτιστική μας κληρονομιά, παρακαλούνται να κάνουν και τις δικές τους αντίστοιχες κοινοποιήσεις σε παρόμοιες ομάδες, μήπως και τελικά σταματήσει η «σφαγή» των παραδοσιακών σκαφών και το κλείσιμο των παραδοσιακών μας ταρσανάδων. Αρκετά έχουμε χάσει μέχρι σήμερα!!! )

Σημείωση 2: Τα μοντέλα των παραδοσιακών σκαφών και οι φωτογραφίες τους είναι από τα λευκώματα / εκδόσεις των: α) Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος / Πειραιάς, β) Μουσείο Κρητικής Εθνολογίας και γ) «Παραδοσιακή & Σύγχρονη Ναυπηγοξυλουργική» του φίλου Σταύρου Ψαθέρη

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Αποστολή

Ioanna Giannopoulou

1 ώρ.  ·