Η Διώρυγα του Σουέζ, αν και ανήκει στα σύγχρονα κατασκευαστικά έργα, έχει πολύ μακρά ιστορία και τεράστια επιρροή στο εμπόριο όπως το γνωρίζουμε σήμερα.

Το έργο το οποίο πρωτοεμφανίστηκε ως ιδέα περί τον 13ο αιώνα π.Χ. επί εποχής Φαραώ, σύμφωνα με διασωθέντες αιγυπτιακούς παπύρους, μας οδηγεί να αντιληφθούμε την ανάγκη των ανθρώπων ακόμα και τόσες χιλιάδες χρόνια πριν, να δημιουργήσουν ένα πέρασμα το οποίο θα ένωνε τη Μεσόγειο με την Ερυθρά θάλασσα.

Είναι εντυπωσιακό αν αναλογιστεί κανείς ότι σχεδόν όποια αυτοκρατορία και αν πέρασε από την Αίγυπτο (Πέρσες, Ρωμαίοι, Άραβες), είχε ως στόχο τη διάνοιξη διώρυγας.

Τελικά το έργο κατάφερε να υλοποιηθεί 3.000 χρόνια αργότερα.

Η επικοινωνία της Μεσογείου με την Ερυθρά Θάλασσα δημιούργησε μια σημαντική εμπορική αρτηρία μεταξύ της Ευρώπης και της νοτιοδυτικής, νότιας και νοτιοανατολικής Ασίας, μέχρι την Άπω Ανατολή.

Η Μεσόγειος έπαψε να είναι μια κλειστή λεκάνη και πολλά λιμάνια, όπως η Μασσαλία, η Γένοβα, η Νάπολη, ο Πειραιάς και η Αλεξάνδρεια, γνώρισαν νέα ακμή.

Οι εργασίες με επικεφαλής τον Φερδινάνδο Λεσσέψ άρχισαν στις 21 Μαρτίου 1859, συνεχίστηκαν υπό αντίξοες συνθήκες με τεχνικά, πολιτικά και οικονομικά προβλήματα αλλά τελικά δέκα χρόνια αργότερα, η διώρυγα, υπό γαλλικό έλεγχο, παραδόθηκε στην παγκόσμια ναυτιλία και εμπόριο.

Την ημέρα των εγκαινίων, 17 Νοεμβρίου του 1869 στο Port Said, τον εορτασμό παρακολούθησαν έξι χιλιάδες άνθρωποι. Παρόντες ήταν πολλοί αρχηγοί κρατών, συμπεριλαμβανομένης της αυτοκράτειρας Ευγενίας σύζυγο του Ναπολέοντα, του αυτοκράτορα της Αυστρίας, του πρίγκιπα της Ουαλίας, του πρίγκιπα της Πρωσίας και του πρίγκιπα των Κάτω Χωρών. Δύο σειρές πλοίων μπήκαν στο κανάλι από τα νότια και βόρεια σημεία της και συναντήθηκαν στην Ισμαηλία.

Σύμφωνα με τους όρους της διεθνούς Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης που υπεγράφη το 1888, η διώρυγα ήταν ανοικτή για σκάφη όλων των εθνών, χωρίς διακρίσεις, σε ειρήνη και πόλεμο. Ωστόσο, η Βρετανία θεώρησε τη διώρυγα ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της θαλάσσιας δύναμης και των αποικιακών συμφερόντων της. Οι διατάξεις της αγγλο-αιγυπτιακής συνθήκης του 1936 επέτρεψαν στη Βρετανία να διατηρήσει αμυντική δύναμη κατά μήκος της διώρυγας του Σουέζ. Ωστόσο, oι Αιγύπτιοι απαίτησαν επανειλημμένα να εκκενώσει η Βρετανία την περιοχή και το 1954 οι δύο χώρες υπέγραψαν επταετή συμφωνία που προέβλεπε τη σταδιακή απόσυρση όλων των βρετανικών στρατευμάτων από τη ζώνη.

Το κανάλι παρέμεινε υπό τον έλεγχο των δύο δυνάμεων έως ότου ο Nasser την εθνικοποίησε το 1956. Από τότε λειτουργεί υπό την ανεξάρτητη Αρχή της Διώρυγας του Σουέζ.


isalosnet.gr