Ο Ελληνισμός της Μεσογείου

 Ένα ταξίδι στην Μεσόγειο για όσους έχουν ξεχάσει ή κάνουν ότι δεν θυμούνται…

Το κέντρο βάρους του Ελληνισμού είναι ο πολιτισμός και η ιστορία. Και όμως στα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα διαστρεβλώνονται σε καθημερινή βάση. Παρά την ύπαρξη επιστημονικών στοιχείων που αναδεικνύουν την μακραίωνη παρουσία και προσφορά των Ελλήνων στην οικουμένη, συνεχίζονται αδιάκοπα να διδάσκονται τα θεωρήματα περί ινδοευρωπαίων, φοινίκων και γραφής καθώς και εξαφάνισης των Ελλήνων από τον ελλαδικό χώρο. «Είμαστε απόγονοι Αλβανών, Σλάβων, Τούρκων, Ρουμάνων αλλά όχι Ελλήνων». Όποιος ισχυριστεί το αντίθετο φωτογραφίζεται ως εθνικιστής. Τελεία και παύλα.

Ενδεχόμενα υπονοούν ότι όλοι μας αφομοίωσαν, επειδή θεωρούν ίσως πως είμαστε κατώτερη φυλή. Στην Ελλάδα μας έμαθαν να θαυμάζουμε όλα τα επιτεύγματα, αρκεί να προέρχονται από μη Έλληνες. Οι Έλληνες ανακάλυψαν μόνο την δημοκρατία αυτούσια. Ακόμα και τις επιστήμες τις πήραν από αλλού και τις τελειοποίησαν. Έτσι δεν μας διδάσκουν σήμερα;

Αυτό είναι και το μεγάλο παράπονο τα τελευταία χρόνια. Οι Έλληνες υποτιμούν τους Έλληνες. Ωραία δεν θα ήταν αν οι Έλληνες ήμασταν όλοι και φιλέλληνες, όπως παραπονέθηκε παλιότερα ο Αγησίλαος: «εἴ γε μὴν αὖ καλὸν Ἕλληνα ὄντα φιλέλληνα εἶναι»!

Σ’ αυτό το άρθρο εμείς θα ξεκινήσουμε αντίστροφα. Τι λέει η καταστημένη γνώση; Ότι οι Έλληνες εξαφανίστηκαν στον ελλαδικό χώρο; Εμείς θα ξεκινήσουμε απ’ έξω. Από τον χώρο της Μεσογείου. Εκεί που ακόμα και σήμερα το DNA, γιατί αυτό καθορίζει τον Έλληνα και όχι το αίμα όπως πιστεύουν αριστεροί και εθνικιστές, μαζί με τις πέτρες φωνάζουν με πυγμή «Ελλάδα».

Έτσι θα δείτε ότι όχι μόνο εντός Ελλάδας παραμένουμε Έλληνες αλλά δεν μας περιορίζουν σύνορα και συντεταγμένες. Ο Ελληνισμός εκτός από ιστορικό βάθος έχει και ιστορική εμβέλεια, η οποία σκέπαζε και σκεπάζει όλο τον κόσμο. Έλληνες ταξιδιώτες όργωναν τις θάλασσες ιδρύοντας παντού αποικίες.

Ο χώρος της Μεσογείου αποτελούσε τον κύριο χώρο δράσης των Ελλήνων. Παρακάτω θα διαβάσετε για την παρουσία του Ελληνισμού σε όλες τις χώρες γύρω από την μεγάλη θάλασσα, κάτι που με χαρά παραδέχονται οι εκεί κατοικούντες. Αυτό δεν σημαίνει ότι το ελληνικό κράτος πρέπει να διεκδικήσει εδάφη. Ωστόσο, η ανάδειξη της συγκεκριμένης πραγματικότητας θα διευκόλυνε στην αποτελεσματικότητα κινήσεων της χώρας μας σε εποχές δύσκολες, όπως σήμερα, κάτι, που όπως φαίνεται, κάποιοι δεν επιθυμούν.

Ξεκινάμε λοιπόν το ταξίδι στον χώρο της Μεσογείου. Το παρόν άρθρο θέλει να δώσει απλά έναυσμα για περαιτέρω έρευνα, γι’ αυτό θα είναι και σύντομο.

Ελληνικό θέατρο στην Σικελία

Ιταλία: Η Μεγάλη Ελλάδα (Magna Grecia). Ονομάστηκε έτσι γιατί Σικελία και Κάτω Ιταλία είχαν σχεδόν διπλάσιο μέγεθος άρα και πληθυσμό από τον κύριο ελλαδικό χώρο. Συστηματικά οι Έλληνες αποίκησαν την περιοχή ιδρύοντας πάνω από 100 αποικίες και εκατοντάδες πόλεις. Οι σημερινοί Ελληνογενείς Γκρεκάνοι της Κάτω Ιταλίας είναι απόγονοι των Ελλήνων της Magna Grecia και το περηφανεύονται. Υπάρχουν μάλιστα περιοχές, που ομιλείται η ελληνική διάλεκτος, τα λεγόμενα γρεκάνικα, όπως στην ελληνόφωνη περιοχή της Απουλίας, την Καλημέρα.

Una faccia una razza, μία φάτσα μία ράτσα. Τίποτα δεν λέγεται τυχαία. Οι μεγαλύτερες μεγαλουπόλεις του Ελληνισμού βρίσκονταν στην σημερινή Ιταλία. Τι απέγιναν οι απόγονοι των Ελλήνων; Αφομοιώθηκαν κι αυτοί;

Σημαντικότερες πόλεις: Τάρας ή Τάραντας (Σπαρτιάτες), Συρακούσες (Κορίνθιοι), Γέλα (Ρόδιοι και Κρήτες), Νεάπολη (Νέα-Πόλη, Napoli, Χαλκιδείς), Ποσειδώνια (Paestum, Τροιζήνιοι – Αχαιοί), Πάνορμος (Palermo, εκεί βρίσκεται το Εθνικό Αρχαιολογικό μουσείο Σικελίας με ελληνικά εκθέματα), Ταυρομένιο (Taormina με θέατρο 15.000 θέσεων), Νάξος (Τζιαρντίνι, ο Θουκιδίδης αναφέρει τους Χλακιδείς ως πρώτους άποικους), Καλημέρα (Στην είσοδο της πόλης υπάρχει επιγραφή: Τσένη σου εν είσαι ετού στην Καλημέρα, νέα-ελληνικά: Ξένη δεν είσαι εδώ στην Καλημέρα), Ελέα (Velia, τόπος γέννησης του Παρμενίδη και του Ζήνωνα, ελεατική σχολή).

Κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης Μουσολίνι είχε απαγορευθεί η ελληνική γλώσσα και είχαν κλείσει οι ορθόδοξες εκκλησίες.

Γαλλία: Εδώ η πλέον γνωστή ελληνική αποικία είναι αυτή της Μασσαλίας από τους Φωκαείς. Αφού ήκμασε η ελληνική πόλη ίδρυσε κατόπιν κι άλλες όπως η Νίκαια (Nice), Ταυρέντιον, Αντίπολις, Ολβία (Κάννες), Κιθαριστής κ.α.

Γνωστός Μασσαλιώτης ήταν ο εξερευνητής Πυθέας, ο οποίος έφτασε μέχρι την Γροιλανδία και τον Βόρειο Πόλο. Οι σημερινοί Μασαλλιώτες τιμούν την ελληνική τους καταγωγή και μάλιστα πρόσφατα φίλαθλοι της τοπικής ομάδας (Marseille) ύψωσαν στο γήπεδο ένα τεράστιο coreo με την ελληνική σημαία στο κέντρο της οποίας απεικονιζόταν ένας αρχαίος Έλληνας και ένα πανό που έγραφε: «Εμείς δεν αρνούμαστε την καταγωγή μας».

Ισπανία: Πολλοί αναρωτιούνται γιατί οι Ισπανοί εκδηλώνουν τον τελευταίο καιρό πράξεις θαυμασμού απέναντι στην Ελλάδα. Μα λειτουργεί το DNA. Το «ούνα φάτσα ούνα ράτσα» δεν αφορά μόνο την Ιταλία. Στην Ιβηρία οι Έλληνες έχτισαν πολυάριθμες αποικίες και μάλιστα είχαν περάσει και το Γιβραλτάρ (Ηράκλειες στήλες).

Ελληνογενείς υπάρχουν και σήμερα με πρώτους και καλύτερους τους Βάσκους και τους pobladores Griegos (Έλληνες κάτοικοι από την Ελίκη , Ελίτσε).

Οι Βάσκοι καλλιεργούν, ως κλασσικοί Έλληνες, με φροντίδα τα σταφύλια και τις ελιές και διατηρούν υπερβολική αγάπη για την Ελλάδα. Ποιος ξεχνάει την πρόταση των Βάσκων ευρωβουλευτών ν’ αποτελούν τα Ελληνικά την επίσημη γλώσσα της Ευρώπης, κάτι που φυσικά καταψηφίστηκε και από Έλληνες «ευρωπαϊστές».

Στο Μπιλμπάο στεγάζεται η Ελληνική Βασιλική Ακαδημία.

Οι pobladores Griegos, ενθυμούμενοι την ελληνική τους καταγωγή, εορτάζουν κάθε χρόνο την ελληνική εβδομάδα που περιλαμβάνει την τυπική ζωή μιας αρχαίας ελληνικής πόλης: Ραψωδίες, θέατρα, χορός, πυρσοί, παρελάσεις οπλιτών, αμφορείς, αρχαία νομίσματα, κτερίσματα, χιτώνες, περικνημίδες και λόγος ομηρικός. Παράλληλα τιμούν με θρησκευτικές παραστάσεις την Κοίμηση της Θεοτόκου κάθε 15η Αυγούστου.

Υπάρχει επίσης πλήθος Ισπανών φιλελλήνων:
Χουάν Βαλέρα (σημαντικός ποιητής και παζογράφος, απέδωσε πρώτος νεοελληνικά ποιήματα στα ισπανικά).
Αντόνιο Ρουμπιό Λιουκ (φιλόλογος, ένεθρμος φιλέλληνας, απέδωσε στα ισπανικά κείμενα ελληνικής λογοτεχνίας).
Μπέργκνες ντε λας Κάσας (Καταλανός ελληνιστής, πίστευε ότι η καταλανική πολιτιστική ιδιαιτερότητα έπρεπε να συνδεθεί με τον ελληνικό πολιτισμό)
Federico Krutwig Sagredo (Βάσκος ελληνιστής, θεωρούσε τα ελληνικά μητέρα όλων των γλωσσών)
Pedro Olalla (Ελληνιστής των ημερών μας θεωρεί τον Ελληνισμό ελπίδα του μέλλοντος)

Σημαντικοί μεταγενέστεροι Έλληνες που αγαπήθηκαν από τους Ισπανούς ήταν ο γνωστός Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (Ελ Γκρέκο) καθώς και ο λόγιος Δημήτρης Δούκας που προσκλήθηκε να διδάξει τα ουμανιστικά γράμματα στην πρώιμη αναγεννησιακή Ισπανία.

Τέλος ν” αναφερθούμε στα ταυροκαθάψια που ήταν άθλημα της μινωικής εποχής, στο οποίο ο αθλητής εκτελούσε άλματα πάνω από τον ταύρο. Έχουν βρεθεί αρκετές παραστάσεις και στην Κρήτη (τοιχογραφίες, αγαλματίδιο, σφραγίδες) αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας (Πύλος, Τίρυνθα) και στην Μικρά Ασία (Σμύρνη). Από αυτά προήλθαν οι ισπανικές ταυρομαχίες. Βέβαια στην σημερινή Ισπανία το άθλημα είναι βάρβαρο, αφού στην Ελλάδα δεν θανατωνόταν ο ταύρος, που ήταν ιερό ζώο.

Πόλεις:

Εμπόρειον, Ampuries: Η πιο σημαντική ελληνική αποικία. Οι Έλληνες έμαθαν τους ντόπιους να καλλιεργούν με αγάπη τις ελιές και τα’ αμπέλια. Ονομάστηκε έτσι γιατί ήκμασε το εμπόριο. Όπου πήγαιναν οι Έλληνες έδιναν απλόχερα και φιλότιμα πολιτισμό και οργάνωναν εμπορικούς σταθμούς, αφού είχαν έντονα ανεπτυγμένο τό εμπορικό δαιμόνιο. Στο Εμπόρειον εισήχθη η πολεοδομία των ελληνικών πόλεων και κόπηκαν τα πρώτα νομίσματα στην περιοχή.

Καλλίπολη (Βαρκελώνη), Ζάκαθα (Sagundo, ιδρύθηκε από Ζακυνθινούς), Άκρα Λευκή (Alicante), Τάρτυσσος, Ρόδη (Rosas), Καρθαγένη (Cartagena) και πολλές άλλες.

Πορτογαλία: Τι δεν περιμένετε να υπάρχουν ελληνικές πόλεις εδώ; Και όμως! Η σημαντικότερη είναι η Εβόρα, την οποία κατοικούσαν Έλληνες και Μαυριτανοί. Τα μνημεία μαρτυρούν την αλήθεια, αφού οι πέτρες δεν παίζουν πολιτικά παιχνίδια.

Βόρεια Αφρική: Οι Έλληνες ονόμαζαν την Βόρεια Αφρική εκτός από την Αίγυπτο, Λιβύη. Πλήθος ελληνικών πόλεων και ευρημάτων κατακλύζουν τις βορειοαφρικανικές περιοχές. Εννοείται δεν τα έχτισαν οι Ρωμαίοι, οι οποίοι εισήγαγαν τα πάντα από τους Έλληνες, όπως παραδέχθηκε ο μεγαλύτερος λόγιος τους, ο Κικέρων, Cicero: «Totum Greacorum est, όλα προέρχονται από τους Έλληνες». Άλλωστε γιατί οι

Ρωμαίοι δεν έχτισαν θέατρα, βιβλιοθήκες, γυμνάσια κτλ. στην Κεντρική Ευρώπη , όπου και κατείχαν; Είναι απλό γιατί οι Ρωμαίοι δεν έχτισαν απολύτως τίποτα. Ακόμα και όταν εδραιώθηκε η κυριαρχία τους, χρησιμοποίησαν τους ελληνογενείς πληθυσμούς της Μεσογείου για να κυβερνήσουν την αχανή αυτοκρατορία τους. Έτσι οι Έλληνες συνέχισαν να μεγαλουργούν και στην ρωμαϊκή περίοδο.

Ελληνικές πόλεις:

Μεγάλη Λεπτίς (που ονομάστηκε μετά Magna Leptis για να θυμίζει Ρώμη), Κυρήνη (από Δωριείς της Θήρας), Απολλώνια (πατρίδα του Ερατοσθένη), Εσπερίδες (πόλη της κυρηναϊκής Πεντάπολης), Ασπίς, Άμμωνος Πόλις.

Αίγυπτος: Στην Αίγυπτο, που σημαίνει υπό το Αιγαίον, ήκμασε ο Ελληνισμός. Ο Μέγας Αλέξανδρος είχε συναντήσει εκεί πολλούς ξεχασμένους Έλληνες. Τα γνωστά ελληνικά ίχνη στην περιοχή χρονολογούνται από το 1600 π.Χ. Από τον όγδοο αιώνα οι Μιλήσιοι της Μικράς Ασίας έχτισαν στην Αίγυπτο εμπορική βάση-φρούριο.

Σημαντικές καταθέσεις ελληνικού πολιτισμού είναι η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, ο φάρος, το παλάτι της Κλεοπάτρας καθώς και η διώρυγα του Σουέζ, της οποίας η διάνοιξη έγινε την εποχή των Πτολεμαίων.

Ανεξίτηλα τα σημάδια του Ελληνισμού εκεί με εθνικούς ευεργέτες Έλληνες Αιγυπτιώτες, παλιούς και μεταγενέστερους Έλληνες ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών.

Ελληνικό μνημείο μέσα στον βράχο στην Πέτρα Ιορδανίας. Η αρχαιοελληνική αισθητική στο απόγειό της!

Μέση Ανατολή: Σημαντική ελληνική παρουσία και εδώ μέχρι και σήμερα. Ελληνογενείς πληθυσμοί είναι οι Παλαιστίνιοι (Φιλισταίοι-Κρήτες), οι Χαμεντιανοί (Συρία μιλούν αρχαία ελληνική διάλεκτο από την Κρήτη), οι Rum orthodox του Λιβάνου που δηλώνουν υπερασπιστές του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στην περιοχή κ.α.

Άραγε πόσο χρήσιμο θα ήταν, εάν στο ελληνικό ΥΠΕΞ οργάνωναν αποστολές για να πλησιάσουν όσους δηλώνουν ελληνικής καταγωγής και δεν είναι αναγνωρισμένοι ως ελληνική διασπορά…

Ελληνικές σημαντικές πόλεις:
Συρία: Παλμύρα (Ταντμόρ με την θρυλική βασίλισσα Ζηνόβια απόγονο της Κλεοπάτρας), Βόστρα (Μπόσρα).

Ιορδανία: Φιλαδέλφεια (Αμμάν), Γέρασα (Τζεράς), Πέλλα, Αρεόπολη, Άκαμπα.
Λίβανος: Τύρος, Σίδων.
Παλαιστίνη: Επτάπηγον, Καισάρεια, Τιβεριάς, Σκυρόπολις, Γέρακα, Πέλλα, Φιλαδέλφεια, Καλλιρόη, Ελευθερούπολις.

Μικρά Ασία, Πόντος: Εδώ δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, αφού στους περισσότερους είναι γνωστά. Η Μικρά Ασία της ιωνικής Δωδεκάπολης με Έφεσο,
Έφεσος: Άρωμα Ελλάδας!

Σμύρνη και Μίλητο, το Βυζάντιο αποικία του Βύζα από τα Μέγαρα με την Κωνσταντινούπολη και ο Πόντος των Ελλήνων με την Τραπεζούντα αποδεικνύουν την έντονη ελληνική παρουσία.

Το παρόν άρθρο αποτελεί απλά μια περίληψη της ελληνικής προσφοράς και παρουσίας στον χώρο της Μεσογείου. Ελπίζουμε να δώσει το έναυσμα για διασταύρωση και επαλήθευση των πληροφοριών.