... ένα ντριν μου χάλασε την απογευματινή σιέστα.
Όταν σηκώθηκα, σκέφθηκα ότι είναι ώρα για νέα και ενημέρωσης από έναν ναυτεργάτη
που χαιρότανε να είναι λερωμένος αφού έβαζε τα χέρια του στα λάδια ενός τυρρανισμένου μηχανήματος, στο οποίο ήταν χειριστής.
Όταν κάποτε τον φώναξα από την προβλήτα στην Θεσσαλονίκη, τα παράτησε και βγήκε να με δεί χαρούμενος, και με την αμοιβαία συμπάθεια που είχε αναπτυχθεί.
Κάλεσα λοιπόν πίσω τον αριθμό στον οποίο αρχικά δεν είχα απαντήσει, αλλά δεν απάντησε, με ξανακάλεσαν σε 10 λεπτά, αλλά θεώρησα ότι δεν ήταν η κλήση που περίμενα... Ρώτησα ποιος είναι, η κυρία από την άλλη γραμμή μου λέει μα εσείς με καλέσατε, οπότε ξανακύτταξα την οθόνη στο τηλέφωνο, και ναι, έγραφε το όνομα του.
Συγνώμη, αλλά η κλήση σας, μου έβγαλε το όνομα ενός γνωστού, ναι μου λέει ήταν ο σύζυγος μου, τι εννοείται ήταν??? έφυγε τον Ιούλιο με συνοπτικές διαδικασίες της επάρατης νόσου.
Είχα μια στενοχώρια από κάποιον απατεώνα πλοιοκτήτη αλλά δεν είναι τίποτα μπροστά στην είδηση
για το χαμό ενός ανθρώπου με καλό όνομα , εργατικότητα, και συναδελφοσύνη.
Τα βαπόρια έχασαν ένα καλό ναυτεργάτη, οι τσάπες τον μάστορά τους, και το πλήρωμα ένα καλό συνάδελφο..
Το προσωπικό κείμενο, δεν ανήκει στην αυστηρή θεματολογία που αναφερόμαστε, αλλά το θεωρώ
ως ελάχιστη συνεισφορά στην μνήμη του Γρηγόρη.
Όταν σηκώθηκα, σκέφθηκα ότι είναι ώρα για νέα και ενημέρωσης από έναν ναυτεργάτη
που χαιρότανε να είναι λερωμένος αφού έβαζε τα χέρια του στα λάδια ενός τυρρανισμένου μηχανήματος, στο οποίο ήταν χειριστής.
Όταν κάποτε τον φώναξα από την προβλήτα στην Θεσσαλονίκη, τα παράτησε και βγήκε να με δεί χαρούμενος, και με την αμοιβαία συμπάθεια που είχε αναπτυχθεί.
Κάλεσα λοιπόν πίσω τον αριθμό στον οποίο αρχικά δεν είχα απαντήσει, αλλά δεν απάντησε, με ξανακάλεσαν σε 10 λεπτά, αλλά θεώρησα ότι δεν ήταν η κλήση που περίμενα... Ρώτησα ποιος είναι, η κυρία από την άλλη γραμμή μου λέει μα εσείς με καλέσατε, οπότε ξανακύτταξα την οθόνη στο τηλέφωνο, και ναι, έγραφε το όνομα του.
Συγνώμη, αλλά η κλήση σας, μου έβγαλε το όνομα ενός γνωστού, ναι μου λέει ήταν ο σύζυγος μου, τι εννοείται ήταν??? έφυγε τον Ιούλιο με συνοπτικές διαδικασίες της επάρατης νόσου.
Είχα μια στενοχώρια από κάποιον απατεώνα πλοιοκτήτη αλλά δεν είναι τίποτα μπροστά στην είδηση
για το χαμό ενός ανθρώπου με καλό όνομα , εργατικότητα, και συναδελφοσύνη.
Τα βαπόρια έχασαν ένα καλό ναυτεργάτη, οι τσάπες τον μάστορά τους, και το πλήρωμα ένα καλό συνάδελφο..
Το προσωπικό κείμενο, δεν ανήκει στην αυστηρή θεματολογία που αναφερόμαστε, αλλά το θεωρώ
ως ελάχιστη συνεισφορά στην μνήμη του Γρηγόρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου