....επειδή το πρόβλημα στα στενά Ορμουζ, πιθανόν να αλλάξει τις συμμαχίες, και άρα η ΗΠΑ να αναγκασθεί σε μεγάλες μειώσεις της τιμής του αργού, γι αυτό τουλάχιστον η τελευταία παράγραφος του παρόντος, να μην ληφθεί υπ όψιν...
- Μηνάς Τσαμόπουλος Ιούλιος 30, 2019 8:15 πμ
Οι
ισορροπίες τρόμου μεταξύ ΗΠΑ - Ιράν στον Περσικό έχουν θέσει σε κατάσταση
επιφυλακής τους πλοιοκτήτες με δεξαμενόπλοια, όπου οι Ελληνες ελέγχουν το 25%
της αγοράς
Το
γεωπολιτικό-οικονομικό stratego στα Στενά του Ορμούζ, στον
Περσικό Κόλπο παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις τις τελευταίες ημέρες εξαιτίας της
αντιπαλότητας μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν. Μπορεί οι δύο πλευρές να δηλώνουν ότι δεν
επιδιώκουν την πολεμική σύρραξη όμως προετοιμάζονται για αυτή.
Από τα Στενά
διακινείται καθημερινά το 20% του ημερησίως μεταφερόμενου πετρελαίου
παγκοσμίως. Το θέμα είναι ότι οι επιπτώσεις από επίθεση
σε δεξαμενόπλοια, όπως συνέβη πριν από έναν περίπου μήνα
είναι… πολυεθνικές. Γιατί το πλοίο μπορεί να είναι εγγεγραμμένο στο νηολόγιο
της Νήσου Μαν-Isle Man που είναι κτήση του Βρετανικού Στέμματος, αλλά
έχει αυτονομία από το Ηνωμένο Βασίλειο, η πλοιοκτήτρια εταιρεία να είναι
συμφερόντων πλοιοκτήτη άλλης χώρας, το πλοίο να έχει αποκτηθεί με
λίζινγκ από κινεζικό τραπεζικό κολοσσό που αναμένει κέρδη για αυτό
το χρηματοδότησε, το πετρέλαιο που μεταφέρει να είναι από το
Ιράκ για λογαριασμό πολυεθνικού πετρελαϊκού κολοσσού με
προορισμό της Νότιο Ευρώπη.
Οι ισορροπίες
τρόμου μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν έχουν θέσει σε κατάσταση επιφυλακής την παγκόσμια
ναυτιλιακή βιομηχανία και ειδικότερα τους πλοιοκτήτες με δεξαμενόπλοια όπου οι
Έλληνες κυριαρχούν ελέγχοντας το 25% της αγοράς.
Σε
ενδεχόμενη πολεμική σύρραξη στο Ιράν το κύριο αποτέλεσμα θα είναι οι
υψηλότερες τιμές του πετρελαίου, με αποτέλεσμα τη βραχυπρόθεσμη και
μεσοπρόθεσμη μείωση της ζήτησης πετρελαϊκών προϊόντων.
Οι
παραγωγοί εκτός του Αραβικού κόλπου θα έχουν το μεγαλύτερο όφελος, ιδιαίτερα οι
ΗΠΑ, η Δυτική Αφρική και η Βραζιλία, ενώ αναμένεται να χαλαρώσει η πίεση στη
Βενεζουέλα.
Σύμφωνα με
διεθνείς οικονομικούς και πολιτικούς αναλυτές μια ευρύτερη σύγκρουση
με το Ιράν θα ήταν αρνητική για τους περισσότερους τύπους πλοίων και για τις
αγορές πετρελαίου γενικότερα. Λιγότερα πλοία θα διέρχονται από τα στενά του
Hormuz.
Ωφελημένοι
έως τώρα είναι οι πλοιοκτήτες που έχουν δεξαμενόπλοια VLCC, τα οποία είναι
χωρητικότητας άνω των 300.000 τόνων.
Με
βάση τα στατιστικά στοιχεία του διεθνούς ναυλομεσιτικού
οίκου Clarksons για το ποιοί Έλληνες έχουν τα
περισσότερα VLCC, δηλαδή δεξαμενόπλοια χωρητικότητας άνω των 300.000 τόνων
αναφέρονται οι εξής:
– Γιάννης
Αγγελικούσης με 42 υπερ-δεξαμενόπλοια βρίσκεται στην κορυφή.
Ακολουθεί: –
η Dynacom του Γιώργου Προκοπίου με 16 κομμάτια
– Η Capital του Βαγγέλη
Μαρινάκη με 10
–
Η EasterMed του Θανάση Μαρτίνου με εννέα
-To Embiricos Group με
εννέα της οικογένειας Εμπειρίκου
–
Η Alpha tankers της Άννας Αγγελικούση με οκτώ
–
Η Thenamaris του Νικόλα Μαρτίνου με επτά
– Ο Γιώργος
Οικονόμου με τρία VLCC ,εκ των οποίων δύο ανήκουν στον στόλο
της Cardiff και ένα στην εισηγμένη Dryships
-Τρία έχει
η Kyklades Maritime του Γιάννη Αλαφούζου
– Ο Όμιλος
Τσάκου, των καπετάν Παναγιώτη και του γιού
του Νίκου με δύο υπερ δεξαμενόπλοια
–
Η Cetrofin του Δημήτρη Προκοπίου με δύο και
– Chandris Group με
δύο
Τα νηολόγια
που βρίσκονται στο ΤΟΡ 5 με βάση των αριθμό δεξαμενόπλοιων είναι :
-Τα Νησιά
Μάρσαλ και ο Παναμάς με 1.200
-η Λιβερία
με 1.000
-η
Σιγκαπούρη με 910 και
-η
Μάλτα με 700.
Στον
περίφημο «πόλεμο των δεξαμενόπλοιων» του 1987-1988 (Operation Earnest Will)
αμερικανικά πολεμικά πλοία συνόδευαν δεξαμενόπλοια που έπλεαν μέσω των Στενών
του Ορμούζ, ενώ δεξαμενόπλοια του Κουβέιτ προσωρινά ύψωσαν τη σημαία των ΗΠΑ,
με αποτέλεσμα η ενταση στην περιοχή να ωθήσει στα ύψη εν γένει την τιμή του
πετρελαίου στην αρχή του πολέμου και να μειωθεί παράλληλα η ζήτηση συγκεκριμένα
για το αραβικό πετρέλαιο.
Οι πρόσθετες
επιθέσεις σε δεξαμενόπλοια στην περιοχή αύξησαν τις ασφαλίσεις πλοίων, και
συγκεκριμένα το λεγόμενο war risk. Οπως επεσήμαναν Ελληνες εφοπλιστές με στόλο
δεξαμενόπλοιων, το αυξημένο κόστος του ασφαλίστρου το αναλαμβάνει ο ναυλωτής,
αυτός δηλαδή για λογαριασμό του οποίου μεταφέρεται το πετρέλαιο.
Ωστόσο, όπως
εκτιμούν οι αναλυτές, στην πορεία του χρόνου δεν αποκλείεται να γίνουν
επαναδιαπραγματεύσεις μεταξύ ναυλωτή και πλοιοκτήτη ώστε να επιμεριστούν το
κόστος του αυξημένου ασφαλίστρου.
Οι
οπλισμένοι φρουροί είναι επίσης μια δυνατότητα η οποία όμως προσθέτει επιπλέον
κόστος στη μεταφορά του πετρελαίου στην επίμαχη περιοχή.
Σύμφωνα με
ανάλυση της VesselsValue, αναμένεται να σημειωθεί σημαντική αύξηση των εξαγωγών
από άλλες βασικές χώρες παραγωγής πετρελαίου.
Τα φορτία
της Ερυθράς Θάλασσας θα αυξηθούν σχεδόν αμέσως, καθώς η Σαουδική Αραβία θα
μεγιστοποιήσει τους όγκους των εξαγωγών, ενώ οι αμερικανικές εξαγωγές
ακατέργαστου αργού πετρελαίου, οι οποίες συνεχίζουν να αυξάνονται, θα το
γίνονται με μεγαλύτερους ρυθμούς.
Στο παιχνίδι
αναμένεται να εισέλθουν και οι πετρελαιοπαραγωγές χώρες της Δυτικής Αφρικής.
Ενα πιθανό αποτέλεσμα θα ήταν η άμεση χαλάρωση των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί
στη Βενεζουέλα.
Οι Ελληνες
Για τους
Ελληνες πλοιοκτήτες με στόλους δεξαμενόπλοιων όλων των τύπων, σύμφωνα πάντοτε
με τα στοιχεία της Carksons στην κορυφή βρίσκουμε:
■ Τον όμιλο
Τσάκου με την εισηγμένη ΤΕΝ και 74 δεξαμενόπλοια.
■ Τη Minerva Marine του Ανδρέα Μαρτίνου με 66 δεξαμενόπλοια.
■ Τον Γιώργο Προκοπίου με τις εταιρείες Dynacom – Dynagas – Sea Trades με 65 δεξαμενόπλοια.
■ Τη Thenamaris του Νικόλα Μαρτίνου με 58 δεξαμενόπλοια.
■ Τον όμιλο Αγγελικούση με 52 δεξαμενόπλοια.
■ Τον Γιώργο Οικονόμου με τις Cardiff και TMS με 50 δεξαμενόπλοια.
■ Τη Navios της Αγγελικής Φράγκου με 46 δεξαμενόπλοια.
■ Την Capital Ship Management, συμφερόντων Βαγγέλη Μαρινάκη, με 44 δεξαμενόπλοια
■ Tην AVIN της οικογένειας Βαρδινογιάννη με 36 δεξαμενόπλοια.
■ Την EastMed του Θανάση Μαρτίνου με 30 δεξαμενόπλοια.
■ Tις Marmaras Navigation και Delta Tankers του Διαμαντή Διαμαντίδη με 30 δεξαμενόπλοια.
■ Την Eletson Corporation, των οικογενειών Καρασταμάτη, Κέρτσικωφ, Χατζηελευθεριάδη με 23 δεξαμενόπλοια.
■ Τις εταιρείες Alpha – Amethyst – Pantheon της Αννας Αγγελικούση με 22 δεξαμενόπλοια.
■ Την Consolidated Marine της οικογένειας Λάτση με 22 δεξαμενόπλοια.
■ Τη Springfield, συμφερόντων Ωνάση, με 22 δεξαμενόπλοια.
■ Τη Minerva Marine του Ανδρέα Μαρτίνου με 66 δεξαμενόπλοια.
■ Τον Γιώργο Προκοπίου με τις εταιρείες Dynacom – Dynagas – Sea Trades με 65 δεξαμενόπλοια.
■ Τη Thenamaris του Νικόλα Μαρτίνου με 58 δεξαμενόπλοια.
■ Τον όμιλο Αγγελικούση με 52 δεξαμενόπλοια.
■ Τον Γιώργο Οικονόμου με τις Cardiff και TMS με 50 δεξαμενόπλοια.
■ Τη Navios της Αγγελικής Φράγκου με 46 δεξαμενόπλοια.
■ Την Capital Ship Management, συμφερόντων Βαγγέλη Μαρινάκη, με 44 δεξαμενόπλοια
■ Tην AVIN της οικογένειας Βαρδινογιάννη με 36 δεξαμενόπλοια.
■ Την EastMed του Θανάση Μαρτίνου με 30 δεξαμενόπλοια.
■ Tις Marmaras Navigation και Delta Tankers του Διαμαντή Διαμαντίδη με 30 δεξαμενόπλοια.
■ Την Eletson Corporation, των οικογενειών Καρασταμάτη, Κέρτσικωφ, Χατζηελευθεριάδη με 23 δεξαμενόπλοια.
■ Τις εταιρείες Alpha – Amethyst – Pantheon της Αννας Αγγελικούση με 22 δεξαμενόπλοια.
■ Την Consolidated Marine της οικογένειας Λάτση με 22 δεξαμενόπλοια.
■ Τη Springfield, συμφερόντων Ωνάση, με 22 δεξαμενόπλοια.
Τριγμοί μετά
αισιοδοξίας στη ναυλαγορά πετρελαίου
Oσον αφορά
τη γενική εικόνα της ναυλαγοράς πετρελαίου, το 2018 ήταν μια παράξενη χρονιά.
Το πρώτο τρίμηνο τα ναύλα ήταν πάρα πολύ χαμηλά. Είχαμε μάλιστα πολύ καιρό να
τα δούμε σε τόσο χαμηλά επίπεδα. Ωστόσο στο δ’ τρίμηνο, κυρίως λόγω του ότι
πήγαν πολλά πλοία στα διαλυτήρια και υπήρχαν αφενός πολύ περισσότερα φορτία από
τον ΟΠΕΚ και αφετέρου μεγαλύτερες εξαγωγές από τις ΗΠΑ, τα ναύλα ανέβηκαν σε
επίπεδα που έκαναν τους πλοιοκτήτες να αισθανθούν πιο άνετα. Ακολούθησε ο
περιορισμός της παραγωγής από τον ΟΠΕΚ, με στόχο να μειώσει τα παγκόσμια
αποθέματα crude πετρελαίου κατά 1,2 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα μαζί με χώρες
που ονομάζονται ΟΠΕΚ plus και οι οποίες δεν ανήκουν στο καρτέλ αλλά έχουν
ενωθεί με τον Οργανισμό, όπως η Ρωσία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ξαφνικά από τον
Ιανουάριο η αγορά να αρχίσει να πέφτει.
Υψηλόβαθμα
στελέχη της ναυτιλίας επισημαίνουν πως υπάρχει περιθώριο αισιοδοξίας:
«Καταρχάς
σήμερα στο βιβλίο παραγγελιών δεν υπάρχουν συμβόλαια για πολλές ναυπηγήσεις.
Επίσης, λόγω των επιπτώσεων από τις κυρώσεις στο Ιράν μειώθηκαν οι ποσότητες
πετρελαίου, άρα σημαίνει ότι έχουμε χάσει 1 εκατομμύριο βαρέλια ημερησίως, ενώ
έχουμε και τη Βενεζουέλα που έχει προβλήματα και από 2 εκατομμύρια βαρέλια
βγάζει κάτω από ένα.
Με τα
δεδομένα αυτά, ο ΟΠΕΚ θα αρχίσει να αυξάνει την παραγωγή με μέτρο και όχι
ξαφνικά, όπως έκανε την τελευταία φορά, με αποτέλεσμα το δ’ τρίμηνο το βαρέλι
από τα 70 να πάει στα 50 δολάρια. Γι’ αυτούς τους λόγους έχουμε την αίσθηση ότι
από το καλοκαίρι και μετά θα δούμε άνοδο της ναυλαγοράς. Επίσης υπάρχει η
νομοθεσία που θα ισχύσει από το 2020 για την προστασία της ατμόσφαιρας από τη
ρύπανση, καθώς για την τοποθέτηση των water balance συσκευών για το φιλτράρισμα
του νερού που ρίχνουν τα πλοία στη θάλασσα. Οπότε μεγάλο μέρος του παγκόσμιου
στόλου θα κάνει εργασίες εγκαταστάσεων και θα βγουν από την αγορά αρκετά πλοία
για κάποιο χρονικό διάστημα.
Παράλληλα,
οι ΗΠΑ αυξάνουν την παραγωγή πετρελαίου, άρα τα πλοία θα έχουν ζήτηση και θα
ανέβει η αγορά. Βέβαια αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα αποθέματα αργού πετρελαίου
των ΗΠΑ να μειωθούν περισσότερο από τις προβλέψεις την περασμένη εβδομάδα,
σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε το Αμερικανικό Ινστιτούτο Πετρελαίου
(API)».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου