.....υπάρχει κάποιος που το αμφισβητεί???
Το θέμα είναι τι κάνουν ,όλα αυτά τα χρόνια?? Ελάχιστα
Να υπενθυμίσουμε ότι η Ελληνική ναυτιλία δεν έγινε μόνο από τους αξιωματικούς, αλλά και από τους επαγγελματίες ναυτολαδάδες. Νομίζετε ότι οι δουλειές γίνονται όπως πρέπει με Έλληνα αξιωματικό και άλλον λοστρόμο?? Άλλως τε, το θέμα είναι να μεγαλώσει η ναυτική οικογένεια, αλλά όχι μονόμπατα...
Οι οικογενειακές ναυτιλιακές επιχειρήσεις διέρχονται μια περίοδο προσαρμογής στα νέα δεδομένα που προέκυψαν από τις παγκόσμιες νομοθεσίες, τις αυξημένες απαιτήσεις των πελατών/ναυλωτών (κυρίως το TMSA and SIRE inspections), τη ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας και τη «διαφάνεια» που υπάρχει πλέον σε κάθε δραστηριότητα λόγω της εξάπλωσης της τεχνολογίας και του ίντερνετ. Τέλος, σημαντικό ρόλο παίζει και η εισαγωγή διοικητικών πρακτικών, που βελτιώνουν την παραγωγικότητα και συνεπώς το τελικό κόστος παροχής των υπηρεσιών που προσφέρουν.
Οι οικογενειακές επιχειρήσεις έχουν την ευελιξία προσαρμογής, με προαπαιτούμενο το commitment του πλοιοκτήτη/εφοπλιστή και τον βέλτιστο αριθμό πλοίων, για να απορροφήσει τα αυξημένα έξοδα διαχείρισης.
Οι προοπτικές του hands-on management δεν είναι ίδιες για όλα τα είδη πλοίων υπό διαχείριση. Το hands-on management έχει πλεονεκτήματα στη διαχείριση tankers και γενικά πλοίων μεταφοράς ενεργειακών αγαθών σε υγρή μορφή. Βασικός λόγος ∙τα υψηλά επίπεδα ποιότητας και ασφαλείας που απαιτούν οι ναυλωτές.
Το μέλλον το βλέπω θετικό όταν υπάρχει το commitment από τον principal και ο ικανός αριθμός πλοίων υπό διαχείριση (κατά την άποψή μου, 15-30 πλοία).
Ο ανθρώπινος παράγοντας υπήρξε το μεγάλο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για την ελληνική ναυτιλιακή επιχείρηση. Με ποιες κινήσεις θα μπορούσαμε να ενδυναμώσουμε το ενδιαφέρον της νέας γενιάς για τα ναυτικά επαγγέλματα, αλλά και να διατηρήσουμε το ενδιαφέρον της και την τεχνογνωσία των ναυτικών μας σε βάθος χρόνου, και μάλιστα σε μια εποχή όπου εντείνεται η συζήτηση για αυτοματοποιημένα και αυτόνομα πλοία;
Ελληνική ναυτιλία χωρίς Έλληνες αξιωματικούς δεν μπορεί να διατηρηθεί και να αναπτυχθεί στο μέλλον. Δεν είναι μόνο η στελέχωση των πλοίων, αλλά και η στελέχωση των γραφείων διαχείρισης με άτομα που διαθέτουν την εμπειρία, την ακαδημαϊκή γνώση και γενικότερα την επαγγελματική επάρκεια.
Η προσέλευση των νέων απαιτεί πρώτα να κατανοήσουμε τις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας, αποφεύγοντας συγκρίσεις με το παρελθόν. Οι νέοι σήμερα έχουν περισσότερη αγωνία για το μέλλον τους και διαφορετικές ανάγκες. Ξαναβλέπουν το ναυτικό επάγγελμα σαν ένα επαγγελματικό διέξοδο, που θα τους επιτρέψει να έχουν οικονομική και κοινωνική ανέλιξη για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Χρειάζονται όμως ειλικρινή προσέγγιση, σύγχρονη εκπαίδευση, καθοδήγηση και career path, που θα στηρίζεται στη συνεχή εκπαίδευση και στην προοπτική για ανέλιξη.
Το μέλλον θέλει άλλες δεξιότητες, που εξελίσσονται, και θα πρέπει να τις επικοινωνήσουμε και να τις προσφέρουμε μέσα από τη διά βίου εκπαίδευση. Ο ανθρώπινος παράγοντας δεν θα πάψει ποτέ να είναι παρών στη ναυτιλία. Απλώς θα εξελίσσονται οι δεξιότητες που είναι απαραίτητες για τους ναυτικούς στη σχέση ανθρώπινου παράγοντα και πλοίου.
Το θέμα είναι τι κάνουν ,όλα αυτά τα χρόνια?? Ελάχιστα
Να υπενθυμίσουμε ότι η Ελληνική ναυτιλία δεν έγινε μόνο από τους αξιωματικούς, αλλά και από τους επαγγελματίες ναυτολαδάδες. Νομίζετε ότι οι δουλειές γίνονται όπως πρέπει με Έλληνα αξιωματικό και άλλον λοστρόμο?? Άλλως τε, το θέμα είναι να μεγαλώσει η ναυτική οικογένεια, αλλά όχι μονόμπατα...
Ο Δημήτρης Πατρίκιος, CEO της Kyklades Maritime Corporation μιλά για τις προοπτικές του hands-on management για το ελληνικό ναυτιλιακό επιχειρείν, τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες για τις οικογενειακές ναυτιλιακές επιχειρήσεις και την προσέλκυση νέων στο ναυτικό επάγγελμα.H Κyklades Maritime αποτελεί μια οικογενειακή ναυτιλιακή εταιρεία, με μακρά παράδοση και ιστορία στον χώρο της ελληνικής ναυτιλίας. Ποιες θεωρείτε ότι είναι οι προοπτικές για το hands-on management για το ελληνικό ναυτιλιακό επιχειρείν και πώς βλέπετε να διαγράφεται το μέλλον των οικογενειακών εταιρειών;
Οι οικογενειακές ναυτιλιακές επιχειρήσεις διέρχονται μια περίοδο προσαρμογής στα νέα δεδομένα που προέκυψαν από τις παγκόσμιες νομοθεσίες, τις αυξημένες απαιτήσεις των πελατών/ναυλωτών (κυρίως το TMSA and SIRE inspections), τη ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας και τη «διαφάνεια» που υπάρχει πλέον σε κάθε δραστηριότητα λόγω της εξάπλωσης της τεχνολογίας και του ίντερνετ. Τέλος, σημαντικό ρόλο παίζει και η εισαγωγή διοικητικών πρακτικών, που βελτιώνουν την παραγωγικότητα και συνεπώς το τελικό κόστος παροχής των υπηρεσιών που προσφέρουν.
Οι οικογενειακές επιχειρήσεις έχουν την ευελιξία προσαρμογής, με προαπαιτούμενο το commitment του πλοιοκτήτη/εφοπλιστή και τον βέλτιστο αριθμό πλοίων, για να απορροφήσει τα αυξημένα έξοδα διαχείρισης.
Οι προοπτικές του hands-on management δεν είναι ίδιες για όλα τα είδη πλοίων υπό διαχείριση. Το hands-on management έχει πλεονεκτήματα στη διαχείριση tankers και γενικά πλοίων μεταφοράς ενεργειακών αγαθών σε υγρή μορφή. Βασικός λόγος ∙τα υψηλά επίπεδα ποιότητας και ασφαλείας που απαιτούν οι ναυλωτές.
Το μέλλον το βλέπω θετικό όταν υπάρχει το commitment από τον principal και ο ικανός αριθμός πλοίων υπό διαχείριση (κατά την άποψή μου, 15-30 πλοία).
Ο ανθρώπινος παράγοντας υπήρξε το μεγάλο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για την ελληνική ναυτιλιακή επιχείρηση. Με ποιες κινήσεις θα μπορούσαμε να ενδυναμώσουμε το ενδιαφέρον της νέας γενιάς για τα ναυτικά επαγγέλματα, αλλά και να διατηρήσουμε το ενδιαφέρον της και την τεχνογνωσία των ναυτικών μας σε βάθος χρόνου, και μάλιστα σε μια εποχή όπου εντείνεται η συζήτηση για αυτοματοποιημένα και αυτόνομα πλοία;
Ελληνική ναυτιλία χωρίς Έλληνες αξιωματικούς δεν μπορεί να διατηρηθεί και να αναπτυχθεί στο μέλλον. Δεν είναι μόνο η στελέχωση των πλοίων, αλλά και η στελέχωση των γραφείων διαχείρισης με άτομα που διαθέτουν την εμπειρία, την ακαδημαϊκή γνώση και γενικότερα την επαγγελματική επάρκεια.
Η προσέλευση των νέων απαιτεί πρώτα να κατανοήσουμε τις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας, αποφεύγοντας συγκρίσεις με το παρελθόν. Οι νέοι σήμερα έχουν περισσότερη αγωνία για το μέλλον τους και διαφορετικές ανάγκες. Ξαναβλέπουν το ναυτικό επάγγελμα σαν ένα επαγγελματικό διέξοδο, που θα τους επιτρέψει να έχουν οικονομική και κοινωνική ανέλιξη για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Χρειάζονται όμως ειλικρινή προσέγγιση, σύγχρονη εκπαίδευση, καθοδήγηση και career path, που θα στηρίζεται στη συνεχή εκπαίδευση και στην προοπτική για ανέλιξη.
Το μέλλον θέλει άλλες δεξιότητες, που εξελίσσονται, και θα πρέπει να τις επικοινωνήσουμε και να τις προσφέρουμε μέσα από τη διά βίου εκπαίδευση. Ο ανθρώπινος παράγοντας δεν θα πάψει ποτέ να είναι παρών στη ναυτιλία. Απλώς θα εξελίσσονται οι δεξιότητες που είναι απαραίτητες για τους ναυτικούς στη σχέση ανθρώπινου παράγοντα και πλοίου.
Απόσπασμα από τη συνέντευξη του CEO της Kyklades Maritime Corporation, Δημήτρη Πατρίκιου, με τίτλο «Ελληνική ναυτιλία χωρίς Έλληνες αξιωματικούς δεν μπορεί να διατηρηθεί και να αναπτυχθεί», Ναυτικά Χρονικά, Ιούνιος- Ιούλιος 2019, σ. 38- 40
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου