Ο καπτ. Αντώνης Λαοπόδης, Πλοίαρχος της Carras (Hellas) S.A. μιλά στην Isalos.net, ενώ βρίσκεται εν πλω στο MV Aquapisces για το Πάσχα εν πλω, τις ιδιαιτερότητες του ναυτικού επαγγέλματος και τη νέα γενιά ναυτικών.Πόσο δύσκολο είναι για έναν ναυτικό να περνά μακριά από την οικογένειά του και τους φίλους του το Πάσχα;
Η αλήθεια είναι πως είναι δύσκολο να λείπεις αυτές τις Άγιες Μέρες απο τους δικούς σου. Όλα τα συναισθήματα είναι πιο έντονα, αλλά με τον καιρό μαθαίνεις να το διαχειρίζεσαι.
Από τις πιο ιδιαίτερες στιγμές για έναν ναυτικό είναι το Πάσχα εν πλω. Θα μπορούσατε να μας περιγράψετε πως περνάτε αυτές οι Άγιες Μέρες πάνω στο πλοίο;
Αυτές τις μέρες και όταν δεν υπάρχει κάποια λειτουργική δραστηριότητα όπως φορτοεκφόρτωση κλπ, προσπαθούμε να φέρουμε το άρωμα της Ελλάδας μας μέσα στο πλοίο. Όλες εκείνες τις ευτυχισμένες οικογενειακές στιγμές: από το να μοσχοβολίσουν τα τσουρέκια και το τσούγκρισμα των αυγών, μέχρι την αναμονή για την Ανάσταση του Κυρίου. Όλα τα παραπάνω μας δημιουργούν αισθήματα ανυπομονησίας, νοσταλγίας και αγάπης, τα οποία με τη σειρά τους φέρνουν πιο κοντά το πλήρωμα.
Στιγμιότυπο από το Πάσχα εν πλω στο MV Aquapisces
Από μικρός είχα όνειρο να καπετανεύσω. Δυο πράγματα είχα μάλιστα στο μυαλό μου από παιδί: είτε να γίνω καπετάνιος ή να ακολουθήσω μία πορεία στον τομέα της μετεωρολογίας. Τελικά, με κέρδισε η θάλασσα. Σημαντικό ρόλο σε αυτήν την απόφαση έπαιξε το γεγονός ότι ο πατέρας μου, ο οποίος είναι πρώην μηχανικός Ε.Ν., με πήγαινε από μικρό στον Πειραιά και χάζευα τα καράβια. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι δεν ήθελε και πολύ για να κολλήσω.
Η οικογένειά σας στήριξε την επιλογή σας;
Ο πατέρας μου, αν και μηχανικός στα καράβια, εγκατέλειψε το επάγγελμα για τη στεριά. Από μικρός του έλεγα ότι θέλω να ταξιδεύω και εκείνος μου απαντούσε: «Να μεγαλώσεις πρώτα και μετά το βλέπουμε». Σήμερα καταλαβαίνω πως προφανώς σκεφτόταν τις δυσκολίες του ναυτικού επαγγέλματος. Όταν, βέβαια, ήρθε η στιγμή να ακολουθήσω το επάγγελμα που πάντα ήθελα, μου ζήτησε απλά να προσέχω.
Γιατί επιλέξατε να γίνετε πλοίαρχος και όχι μηχανικός;
Από μικρός ήθελα να φτάσω στην ανώτατη βαθμίδα του ναυτικού επαγγέλματος. Ο καπετάνιος είναι καπετάνιος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τα γαλόνια δεν σε κάνουν καπετάνιο. Τα άγχη και οι αγωνίες που περνάς στο πλοίο θέλουν γερό στομάχι.
Ποιά προσόντα θεωρείτε ότι πρέπει να διαθέτει ένας νέος για να γίνει επιτυχημένος καπετάνιος;
Πάνω από όλα θεωρώ ότι πρέπει να του αρέσει το επάγγελμα που διάλεξε να ακολουθήσει. Να έχει ως στόχο να περάσει απ’ όλες τις βαθμίδες του επαγγέλματος, να είναι έτοιμος να διαχειριστεί όλες τις προκλήσεις που πιθανώς προκύψουν και να διαθέτει σίγουρα γερό στομάχι. Αλλά κυρίαρχο πιστεύω προσόν -αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι- είναι η αγάπη. Αν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις δεν πρόκειται να προχωρήσεις. Πρέπει να δίνεσαι στο επάγγελμα εκατό τοις εκατό. Συχνά περνούν αρκετές ημέρες έως ότου επικοινωνήσω με την οικογένεια μου ή μιλάω με τη γυναίκα μου και δεν παρακολουθώ ακριβώς τι μου λέει. Δεν είναι λίγες οι φορές που έρχεται μαζί μου στο πλοίο και δεν μπορώ να κοιμηθώ από την αγωνία, γιατί υπάρχουν πράγματα που έχω στο μυαλό μου.
Χρειάζεται αγάπη για το επάγγελμα ή τη θάλασσα;
Για το επάγγελμα. Τη θάλασσα την προτιμώ το καλοκαίρι για τις διακοπές μου. Οπότε είναι καθαρά η αγάπη για το επάγγελμα. Είναι ωραίο αίσθημα να διοικείς κάποιους ανθρώπους και να υπάρχει αποτέλεσμα στη δουλειά σου. Στο μόνο που νοιώθει κανείς εντελώς ανίσχυρος, παρά τα ηγετικά του ίσως προσόντα, είναι όταν έχει να αντιμετωπίσει τα καιρικά φαινόμενα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση. Για όλα σχεδόν τα προβήματα θα βρεθούν λύσεις σε ένα καράβι. Με το μόνο που δε μπορείς να τα «βάλεις» είναι ο καιρός. Εκεί νοιώθεις πραγματικά μικρός.
Πώς καταλαβαίνει κανείς αν αγαπά το ναυτικό επάγγελμα;
Δεν είναι εύκολο να το καταλάβει κανείς από την αρχή. Πολλοί νέοι έρχονται στο πλοίο και δεν γνωρίζουν σχεδόν τίποτα. Συχνά, σε συζητήσεις μας, μου αναφέρουν ότι δεν ήξεραν πού έρχονταν. Αυτός που αγαπάει το ναυτικό επάγγελμα έρχεται στο πλοίο και έχει μία ιδέα του τι να περιμένει. Το έχει ψάξει μέσα του. Με δεδομένη την τεράστια δύναμη και διείσδυση σε όλα τα σπίτια του διαδικτύου, είναι αδιανόητο να μην αναρωτηθείς ή να μην ψάξεις για το πού πας. Θυμάμαι στο πρώτο μου ταξίδι, μόλις έφτασα στο RichardsBayστη Νότια Αφρική, μέσα στα τόσα πλοία αναγνώρισα αμέσως το δικό μου. Άρα όλα ξεκινούν από την αγάπη και την αφοσίωση που θα δώσεις. Δεν αρκεί να είσαι μόνο «καλό παιδί». Πρέπει να έχεις ψυχή. Έχω δει πολύ καλά παιδιά, που τους μιλάς και κοκκινίζουν και άλλα παιδιά που, ενώ δεν είναι ούτε τόσο ευγενικά, ούτε εύκολοι χαρακτήρες, προχωρούν επειδή αγαπούν αυτό που κάνουν.
Ποιά θα λέγατε ότι είναι η γοητεία του ναυτικού επαγγέλματος;
Θεωρώ πως με ό,τι καταπιαστείς και όποια επαγγελματική κατεύθυνση και αν ακολουθήσεις πρέπει αυτό που θα κάνεις να το κάνεις καλά. Αυτό δε συμβαίνει πάντα επειδή έχεις έμφυτο ταλέντο. Θέλει κόπο και πολλή προσπάθεια. Η γοητεία για εμένα είναι η ικανοποίηση ότι όλα είναι υπό έλεγχο και πάνε καλά. Παρά την πίεση λαμβάνεις ανταμοιβή. Επομένως, όταν αντιμετωπίζεις δύσκολες συνθήκες και καταφέρνεις να τις ξεπεράσεις, νοιώθεις μεγάλη ικανοποίηση.
Τί θα συμβουλεύατε έναν σπουδαστή ΑΕΝ; Ποιες είναι οι δυσκολίες και πώς πρέπει να προετοιμαστεί;
Επιλέγοντας κανείς αυτό το επάγγελμα αν δεν το αγαπάει αληθινά, δεν πρόκειται να προχωρήσει. Θα προχώρησει μέχρι εκεί που αντέχει, αλλά τα κενά του, αν δεν αγαπά το επάγγελμα, θα φανούν. Και θα φανούν γρήγορα. Τα τελευταία χρόνια βλέπω πολλά αρνητικά στους νέους του επαγγέλματος. Όταν μου αναφέρουν ότι ακολουθούν το επάγγελμα για οικονομικούς λόγους, τους απαντώ πως δεν έχουν ξεκινήσει σωστά. Δεν είναι οι οικονομικοί λόγοι που θα σε τραβήξουν στη θάλασσα. Είναι επειδή θέλεις να γίνεις καπετάνιος. Να γίνεις πρώτος.
Στους νέους ναυτικούς που βιάζονται να σταδιοδρομήσουν στη στεριά τί θα λέγατε;
Δεν υπάρχει λόγος να βιάζονται. Αν δεν αποκτήσουν την εμπειρία της θάλασσας, δεν υπάρχει εξέλιξη στη στεριά. Αυτό θεωρώ πως είναι το πακέτο: οι ναυτικές γνώσεις που θα λάβεις και η θαλάσσια εμπειρία. Το πιο εύκολο είναι να κάθεσαι σε ένα γραφείο και να διαβάζεις. Το δύσκολο είναι το ταξίδι. Για αυτό παλεύουμε όλοι. Για το ζόρικο κομμάτι του ταξιδιού.
Ο καπτ. Αντώνη Λαοπόδης
Τελείωσα την ΑΕΝ Ασπροπύργου το 2004. Από την Ακαδημία έχω κρατήσει το μεράκι κάποιων καθηγητών. Σε θέματα γνώσεων δεν μπορώ να πω ότι όλοι οι καθηγητές έδωσαν τα κατάλληλα εργαλεία. Το επίπεδο σε γενικές γραμμές, όμως, είναι αρκετα ικανοποιητικό, στα χρόνια μου τουλάχιστον, αν και δε νομίζω πως έχουν αλλάξει ιδιαίτερα τα πράγματα. Ένας καθηγητής, ο οποίος ήταν αδιάφορος, θα συνεχίσει να είναι αδιάφορος. Θα προσπαθήσει να σου διδάξει αποκλειστικά αυτά τα δέκα πράγματα που πρέπει.
Εργάζεστε στην εταιρεία Carras Hellas S.A. από δόκιμος. Με ποιά κριτήρια επίλεξατε την εταιρεία και τί κρατά έναν αξιωματικό για τόσα χρόνια στην ίδια εταιρεία;
Για εμένα η σταθερότητα είναι στάση ζωής. Το να δουλεύεις για μία εταιρεία δεκαπέντε χρόνια δηλώνει μια σταθερότητα. Ωστόσο, δεν υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος λόγος που την επέλεξα. Ήθελα να ασχοληθώ με τη ναυτιλία και να γίνω καπετάνιος σε φορτηγά. Έτυχε να έχω έναν γνωστό σε φορτηγό, ο οποίος εργαζόταν στην CarrasHellas, χωρίς όμως να ξέρω το σημαντικό παρελθόν της εταιρείας και του ιδρυτή της. Καταλυτικός παράγοντας για την παραμονή μου στην ίδια εταιρεία είναι φυσικά το ασφαλές περιβάλλον, οι οικονομικές απολαβές, η σταθερότητα στην πληρωμή μου, αλλά κυρίως το ενδιαφέρον των ανθρώπων της: τόσο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού όσο και όταν είμαι ξέμπαρκος. Ενδιαφέρονται για την μετεξέλιξή μου και το πιο σημαντικό είναι ότι προσπαθούν να μειώσουν την απόσταση μεταξύ γραφείου και πλοίου στην επικοινωνία και όχι μόνο.
Αυτά τα 15 χρόνια που είστε στον χώρο, πόσο έχει αλλάξει η ζωή στο πλοίο και η δουλειά ενός ναυτικού;
Κατά πολύ. Αν συγκρίνω τον τρόπο λειτουργίας ενός πλοίου το 2007 με τη λειτουργεία του σήμερα υπάρχει τεράστια διαφορά. Ιδίως όσον αφόρα τα περιβαλλοντικά ζητήματα. Υπάρχουν συνεχώς νέοι περιβαλλοντικοί κανονισμοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου