Τα κακά Ελληνικά φέρνουν βία και φτώχεια

...τώρα πια η γλωσσική αναπηρία θεωρείται νορμάλ....και όχι μόνο, είναι trendy, , είναι cool, είναι must,  είναι , είναι ότι βλακείες θέλουν να περάσουν οι κάθε λογής καναλάρχες, και με τους αγράμματους να παίζουν κυρίαρχο ρόλο στην ζωή μας. Αυτός είναι, ένας άλλου είδους φασισμός, που έχει αλώσει την Ελληνική κληρονομιά. 
...είναι κολλητικό, όσο και άσχημο... την πατάτα και όχι τη μπατάτα, για να σταματήσουμε να κάνουμε και άλλες  πατάτες...Φτάνει...

• Απρίλιος 6, 2019 10:38:14
•  Κωνσταντίνος Μπογδάνος

«Τον Τιμολέων», λένε άπαντες στο «MasterChef». Στο «Power of Love» αναρωτιούνται αν υπάρχει η λέξη «πρωταρχικά», μέχρις ότου μια λογία bimbo αποφανθεί πως το επίρρημα υπάρχει, αλλά «δεν είναι ουσιαστικό, είναι επίθετο». «Ερήμην», μάθαμε από μορφονιό παρεμφερούς εκπομπής, σημαίνει να μην πολυγουστάρεις αυτό που κάνεις. 
Οχι ότι οι επαγγελματίες της τηλεόρασης, ειδικά οι νεότεροι, είναι καλύτεροι.
Οσο περισσότερο εκτιθέμεθα σε δείγματα της εκπαιδευτικής σοδειάς των τελευταίων δεκαετιών τόσο αντιλαμβανόμαστε ότι πλέον λίγοι χρόνοι έχουν μείνει στα ρήματα, τα ονόματα κλίνονται μόνο αν η κλίση τους είναι υποτυπωδώς απλή (α' και η μισή β', ούτε λόγος για τριτόκλιτα), οι μετοχές έχουν εξαφανιστεί. 
Ας μη μιλήσουμε καν για πληθυντικούς - ειδικά γενικές. Και ας μη θίξουμε καν το θέμα του λεξιλογίου, όπου πονούν πρώτα-πρώτα τα ρήματα.
Εντάξει, θα μου πεις. Και παλιότερα οι μισοί Ελληνες ήταν αναλφάβητοι. Ναι, αλλά πάντοτε υπήρχε ένα σχεδόν φυσικό αντανακλαστικό, οι αμόρφωτοι να θέλουν να γίνουν μορφωμένοι, οι «γραμματιζούμενοι» να χαίρουν σεβασμού, το λάθος να διορθώνεται, το σωστό να είναι επιθυμητό. Υπήρχε και ο μπούσουλας της γλώσσας της Εκκλησίας. 

Τώρα πια η γλωσσική αναπηρία θεωρείται νορμάλ (σαν τα greeklish) - αν όχι δηλωτική και μιας «υπεράνω» αντιμετώπισης, σαν φιλοσοφία ζωής που περικλείεται σε ένα μεγάλο: Ε και;
«Το να μάθεις να σκέφτεσαι, να κρίνεις, να είσαι ακριβολόγος και να ζυγίζεις τις λέξεις σου, να ανταλλάσσεις ιδέες, να ακούς τον άλλον, σημαίνει ότι είσαι ικανός να κάνεις διάλογο. Είναι ο µόνος τρόπος για να μετριάσεις τη βία που ορθώνεται γύρω µας», έλεγε η Ζακλίν ντε Ρομιγί, που μνημονεύσαμε μέσα στη βδομάδα στον ΘΕΜΑ 104,6.
«Οι λέξεις είναι το φρούριο που προφυλάσσει από την κτηνωδία. 

Οταν δεν γνωρίζουμε, όταν δεν μπορούμε να εκφραστούμε, όταν χειριζόμαστε τα πράγματα κατά προσέγγιση, όταν τα λόγια δεν είναι αρκετά για να ακουστούν, όταν ο λόγος δεν είναι επεξεργασμένος επειδή η σκέψη είναι ασαφής, τότε δεν μένει παρά η γροθιά, το ξύλο, η τυφλή βία. Και αυτή απειλεί να στραγγαλίσει τον δυτικό, ανθρωπιστικό µας κόσμο».
Η Ελλάς και η Δύση δεν δύουν μόνο λόγω δημογραφικού, ούτε λόγω οικονομικής επιβράδυνσης. Είναι βαθιά συμβολικό, ότι στη βάρδιά μας αργοσβήνει μια γλώσσα που πάνω της βασίστηκε ο δυτικός πολιτισμός.