Όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιο επιτακτική γίνεται η ανάγκη για επιστροφή των Ελλήνων ναυτικών στα καράβια

...να πω τώρα ότι ένα χρόνο μετά από το πιο κάτω άρθρο, η ανάγκη επιστροφής των Ελλήνων ναυτικώ στα πλοία είναι ακόμα πιο αναγκαία... Μάλλον δεν ακούμε τι λέμε.
Για ποιους ναυτικούς μιλάμε?? Γι αυτούς  που ανέβασαν την Ελληνική ναυτιλία στα ύψη?? μας τελείωσαν?? Τους μετέπειτα , που όλοι μπήκαν στην κουλτούρα ότι φάμε και ότι αρπάξει ο πισινός μας?? πάνε κι αυτοί μεγάλωσαν. Έμειναν οι νεότεροι οι οποίοι μπήκαν καθαρά για τα φράγκα και τίποτε άλλο. Δηλαδή, δεν τους δίδαξαν και κάτι διαφορετικό. Έτσι είναι το σύστημα... πήγαμε το εκπαιδευτικό γυρίσαμε, και η πρώτη ερώτηση είναι αν φέραμαι ουισκάκι και τσιγάρα, τακτική ξυλείας και καρβουνόσκαλας δηλαδή. Οι νεότεροι έγιναν ρομποτ, το συναίσθημα εξαφανίσθηκε με τους υπολογιστές και ο καθένας κλεισμένος στο καβούκι του μέχρι την επόμενη βάρδια.
Ρώτησα κάποτε ένα εκδότη γιατί δεν βάζει πρότυπα στο περιοδικό του ώστε να βλέπουν και να μιμούνται οι μαθητές των σχολών και όχι μόνο, περιμένω την απάντηση. Αποχαύνωση στο μεγαλείο της, από όλους και ΄σε όλες τις βαθμίδες.
Μια λέξη για τους μαθουσάλες... ευτυχώς που υπάρχουν και αυτοί , και κοιμάται ας πούμε ήσυχα ο καπετάνιος. Δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Ούτε με τον Έλληνα μάγειρα που ξέρει να μαγειρεύει και τον βρίζουν οι υπόλοιποι, αφήστε τα αυτά...

Ημερομηνία δημοσίευσης: 04/07/2016       e_nautlia.gr

Οι Έλληνες ναυτικοί τα τελευταία 50-60 χρόνια κατάφεραν μαζί με τους Έλληνες εφοπλιστές να σηκώσουν την Ελληνική ναυτιλία στην κορυφή, και αυτό είναι κάτι που δεν αμφισβητείται από κανέναν. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες ναυτικοί στα ποντοπόρα συρρικνώθηκαν στο ελάχιστο, τόσο ώστε στα περισσότερα καράβια συναντάμε μόνο Έλληνα καπετάνιο, Α’ μηχανικό, υποπλοίαρχο, Β’ μηχανικό, έναν ανθυποπλοίαρχο και έναν Γ’ μηχανικό. Υπάρχουν και κάποιες εταιρείες που έχουν περισσότερους Έλληνες αλλά είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Οι υπόλοιποι μέσα στο καράβι είναι κυρίως Φιλιπινέζοι και κάποιοι λίγοι Ουκρανοί.

Τα καινούρια καράβια και οι μικρότερες απαιτήσεις

Κυρίως την προηγούμενη δεκαετία τα νεόχτιστα πλοία που απέκτησαν οι Έλληνες εφοπλιστές ήταν 100δες! Οι ανάγκες των πλοίων αυτών για συντήρηση και δουλειά δεν είχαν καμία σχέση με πλοία τα οποία ήταν 15ετίας, 20αετίας και 25ετίας που οι Έλληνες ναυτικοί ταξίδευσαν παλαιότερα και κατά κοινή ομολογία έδωσαν ότι είχαν και δεν είχαν μέσα σε αυτά. Οι Φιλιπινέζοι μπορεί να κοστίζουν λιγότερο αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να δουλέψουν στον ρυθμό που δούλευαν οι Έλληνες, ούτε έχουν το φιλότιμο που έχουν οι Έλληνες.

Τα χρόνια περνάνε όμως και μεγάλες ναυτιλιακές αγοράζουν μεγάλο αριθμό πλοίων από δεύτερο χέρι, δηλαδή μεταχειρισμένα. Ταυτόχρονα τα καινούρια καράβια έχουν αρχίσει και παλιώνουν πλέον, με τις απαιτήσεις για δουλειά να αρχίζουν να αυξάνονται σημαντικά. Είναι πλέον ορατό δια γυμνού οφθαλμού ότι τα υπάρχον πληρώματα είχαν μάθει σε light δουλειά και τώρα δεν μπορούν να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα…

Η μάστιγα των ανθυποπλοιάρχων και  Γ΄μηχανικών τύπου «μαθουσάλα»

Εντάξει, δεν θα διαφωνήσω ότι αρκετοί Α μηχανικοί και κυρίως καπετάνιοι πολλές φορές προτιμούν κάποιον «μαθουσάλα» αυτής της ειδικότητας λόγω εμπειρίας. Δηλαδή ένας αν ανθυποπλοίαρχος 50-60 χρονών (ή και περισσότερο…) είναι αλήθεια ότι στην βάρδια του έχει μεγαλύτερη εμπειρία σε σύγκριση με έναν νεαρό που μπαρκάρει πρώτη ή δεύτερη φορά στην ειδικότητα αυτή. Βέβαια η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι τελείως διαφορετική. Ένας νεαρός έλληνας ανθυποπλοίαρχος έχει φιλοδοξίες, φιλότιμο, γνώση υπολογιστών που πλέον χρειάζονται σε μεγάλο βαθμό, δίψα για γνώση, περισσότερη όρεξη και πολλά άλλα. Ακόμη στο σημείο που υστερεί, την βάρδια δηλαδή, κάποια στιγμή θα αποκτήσει και την ανάλογη εμπειρία και γνώση ώστε θα μπορεί να ανταπεξέλθει άνετα στην δουλειά του. Ο φιλιπινέζος μαθουσάλας όμως ποτέ δεν θα αποκτήσει αυτά που ένα νεότερο Ελληνόπουλο έχει. Ούτε όρεξη θα του έρθει για δουλειά ούτε φιλοδοξίες έχει ούτε γνώση για τους υπολογιστές και τα νέα συστήματα που πλέον εγκαθίστανται στα πλοία πρόκειται να αποκτήσει. ΠΡΟΣΟΧΗ! Υπάρχουν Φιλιπινέζοι ανθυποπλοίαρχοι σε μεγάλη ηλικία που πραγματικά άξιζαν τα λεφτά τους και ήταν άνθρωποι με φιλότιμο. Είναι δυστυχώς δυσεύρετοι αυτοί. Βέβαια οι απέξω δεν νοιάζονται αν όλοι αυτοί φορτώνονται στην καμπούρα του εκάστοτε πλοιάρχου, Α’ μηχανικού, υποπλοιάρχου και Β’ μηχανικού. Αυτοί απλά κοιτάνε πώς θα γεμίσουν τις θέσεις του καραβιού. Αξίζει να σημειώσω εδώ ότι έχουν φτάσει οι φιλιπινέζοι ανθυποπλοίαρχοι να παίρνουν 5.000 τον μήνα…. Δεν τα λες και λίγα, αν συνυπολογίσεις ότι είναι επιεικώς απαράδεκτοι στην δουλειά τους, με μόνη ίσως εξαίρεση μια βάρδια που κάνουν.

Οι μάγειρες που δεν είναι μάγειρες και το φαγητό που δεν είναι φαγητό…

Στην περίπτωση των μαγείρων αποτυπώνεται η αλήθεια για το πόσο νοιάζονται για τον Έλληνα ναυτικό αυτοί που τους «προμοτάρουνε» και τους στέλνουν μέσα στα καράβια. Το φαγητό που φτιάχνουνε τις περισσότερες φορές δεν τρώγεται και πετιέται στα μπουγέλα με τα σκουπίδια, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα και να μην τρώμε και η τροφοδοσία να ανεβαίνει σε τέτοια επίπεδα τα οποία σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν την ποιότητα του φαγητού. Επίσης δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο εκτός από την κουζίνα. Δεν ασχολούνται με τις αποθήκες, δεν ασχολούνται με την καθαριότητα του ακομοδεσίου και δεν νοιάζονται ούτε και ασχολούνται με το να γίνουν καλύτεροι ώστε να ικανοποιήσουν τον Έλληνα ναυτικό. Από την άλλη, καταντήσαμε οι Έλληνες αξιωματικοί να τρώνε χειρότερα από τους φιλιπινέζους ναύτες και τζόβενα. Αν είναι δυνατόν! Και εντάξει, κάποιος θα πει ότι είναι δουλειά του υποπλοιάρχου ή και του πλοιάρχου ακόμη να «κυνηγάει» τον μάγειρα με σκοπό την βελτίωση του. Από την άλλη εγώ θα πω ότι ο Έλληνας αξιωματικός δεν είναι μάγειρας και ούτε ξέρει να μαγειρεύει και στο κάτω κάτω ούτε είναι υποχρεωμένος να το κάνει, την στιγμή μάλιστα που απέναντί του έχει έναν επαγγελματία μάγειρα (που λέει ο λόγος δηλαδή) και όχι κάνα παιδάκι 18 χρονών. Με έναν Έλληνα μάγειρα, ο οποίος θα μαγειρεύει για τους Έλληνες (και τους ουκρανούς ή άλλους ευρωπαίους) και ο οποίος θα οργανώνει την ομάδα της κουζίνας θα λύνονταν όλα αυτά τα προβλήματα. Ο έλεγχος των αποθηκών τροφίμων θα ήταν επαρκείς και δεν θα γινόταν το πλιάτσικο που όλοι γνωρίζουμε πως γίνεται… Ο έλληνας αξιωματικός θα ήταν σε καλύτερη μοίρα και τα πράγματα στο καράβι θα λειτουργούσαν όπως πρέπει. Βέβαια, είπαμε και παραπάνω, κάποιοι οι οποίοι «προμοτάρουν» αυτή την κατάσταση δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τον Έλληνα ναυτικό και ίσως να θέλουν να τον εξοντώσουν κιόλας ή να τον υποβαθμίσουν ακόμα περισσότερο. Μάλλον οι ανασφάλειες του παρελθόντος θα φταίνε, δεν εξηγείται αλλιώς, γιατί μπορεί ο εφοπλιστής να ξέρει και να βλέπει τον μισθό του φιλιπινέζου πολύ χαμηλότερου από του Έλληνα, είμαι σίγουρος όμως ότι κανείς δεν του εξήγησε τα θετικά ενός Έλληνα μάγειρα… Είπαμε κάποιοι έχουν κολλήματα.

Λοστρόμοι και λοιποί συγγενείς…

Εντάξει, τι να πούμε τώρα για τους λοστρόμους; Μπορούν αυτοί τώρα να συγκριθούν με τους Έλληνες λοστρόμους; Ούτε μία στο εκατομμύριο. Όσο περνάνε τα χρόνια βλέπουμε τους λοστρόμους με ένα πινέλο στα χέρια και τους εκάστοτε γραμματικούς να οργανώνουν τον κόσμο στην κουβέρτα. Πάνε οι εποχές δηλαδή που ο γραμματικός έδινε δουλειά στον λοστρόμο και αυτός αναλάμβανε να οργανώσει ανάλογα τον κόσμο στην κουβέρτα. Άσε δηλαδή που πολλές φορές τον καβαλάνε οι ναυτάρες τον λοστρόμο και αυτός φοβάται και να μιλήσει γιατί μπορεί και να σκέπτεται τι θα του κάνουν πίσω στην Μανίλα… Βέβαια η απάντηση των ανθρώπων έξω στα γραφεία είναι ότι πρέπει να ασχοληθούμε εμείς ΚΑΙ με αυτό. Εύκολες απαντήσεις και καθόλου λύσεις. Για τους ναύτες και τους λοδοκαθαρισταδες τι να πούμε τώρα; Οι περισσότεροι χορτασμένοι πλέον και γνωρίζοντας ότι ΤΙΠΟΤΑ δεν τους αγγίζει, πολλές φορές η αδιαφορία τους είναι απαράδεκτη. Φυσικά και αν γνώριζαν ότι μπορεί άμεσα και να χάσουν την δουλειά τους θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα, αλλά είπαμε κάποιο τους προμοτάρουν…

Συμπέρασμα

Καταλήγουμε λοιπόν ότι οι έλληνες αξιωματικοί είναι υποχρεωμένοι να κάνουν την δουλειά των φιλιπινέζων ανθυποπλοιάρχων, των μαγείρων των λοστρόμων, των Γ’ μηχανικών και καμιά φορά των ναυτών και των λαδάδων… Είμαστε λένε υποχρεωμένοι λες και αυτοί όλοι δεν πληρώνονται και δεν είναι επαγγελματίες. Με την ασφάλεια που τους προσφέρουν κάποιοι ότι κανείς δεν τους αγγίζει αυτό θα διαιωνίζεται και θα γίνεται όλο και χειρότερο.

Πόσα καράβια ανά τον κόσμο δεν έχουν Έλληνες; Πολλά. Τα περισσότερα δηλαδή. Ταξιδεύουν αυτά; Ταξιδεύουν. Θέλουν  όμως οι εφοπλιστές μας τα καράβια τους να είναι στην κατάσταση που είναι όλα αυτά; Δεν το πιστεύω. Και τι παραπάνω δηλαδή έχουν τα καράβια τα δικά μας με τα άλλα; Είναι κάτι που κατάλαβα όταν ένας Ινδός πρώτος μηχανικός σε ένα STS (ship to ship) επισκέφτηκε το πλοίο μας και έμεινε έκπληκτος από την κατάσταση στο οποίο αυτό βρισκόταν. Έβλεπες το πόσο είχε ενθουσιαστεί στα μάτια του. Να σημειώσω ότι το δικό μας πλοίο ήταν 10ετίας και το δικό τους 5ετίας. Το καταλαβαίνω κάθε φορά που επιθεωρητές, αρχές και διάφοροί άλλοι επισκέπτονται τα πλοία μας και μας λένε για το πόσο διαφορετικά είναι σε σχέση με άλλα που δεν έχουν έλληνες αξιωματικούς.

Είμαστε όλοι οι Έλληνες τόσο τέλειοι; Και φυσικά όχι. Υπάρχουν και καλοί και κακοί στην δουλειά τους, τα ποσοστά όμως είναι πολύ μικρότερα σε σχέση με άλλες εθνικότητες.

Βάλτε περισσότερους Γ’ μηχανικούς και ανθυποπλοιάρχους στα καράβια, βάλτε Έλληνες μαγείρους και λοστρόμους, βάλτε κάνα Έλληνα ναύτη (για να μπορεί να γίνει λοστρόμος σε μερικά χρόνια) και θα δείτε μεγάλη διαφορά, και στην δουλειά και στις επιθεωρήσεις και σε όλα.

Άκουσα για να μπουν Έλληνες τζόβενα με 1000 ευρώ μισθό με την προοπτική να γίνουν ναύτες με 1400 ευρώ μισθό. 1400 κοντεύει να φτάσει ο φιλιπινέζος ο οποίος δεν κάνει ούτε τα μισά του Έλληνα. Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος δεν γίνεται…

Και όλοι μαζί ας σταματήσουμε να υποστηρίζουμε πάντα τους ξένους. Ας υποστηρίξουμε πρώτα τους Έλληνες, οι οποίοι έφτυσαν αίμα στα καράβια τις προηγούμενες δεκαετίες και ας παραδεχτούμε επιτέλους ότι είναι καλύτεροι. Δεν είναι θέμα ρατσισμού είναι απλά η αλήθεια ότι οι Έλληνες είναι καλύτεροι.

Τα καράβια παλιώνουν και θέλουν πληρώματα με φιλότιμο και όρεξη να δουλέψουν. Τα καράβια δεν έχουν ανάγκη από πληρώματα που δεν ενδιαφέρονται για το περιβάλλον που δουλεύουν και για τον εφοπλιστή που τους πληρώνει. Αυτή η δημοσιοϋπαλληλική σχέση των κατώτερων πληρωμάτων πρέπει να σταματήσει επιτέλους. Όποιος αξίζει θα πρέπει να δουλεύει και όποιος όχι θα πρέπει να φεύγει άμεσα. Ακόμα και κάποιο άξιοι φιλιπινέζοι ναυτικοί δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να φορτώνονται στην καμπούρα του κάποιους που δεν έχουν όρεξη για δουλειά και είναι αδιάφοροι.

Καλά ταξίδια σε όλους!