Κρουαζιέρα: Πότε θα καταλάβουμε ή θα παραδεχθούμε ότι κάναμε λάθος;

...συμφωνώ με το παρακάτω άρθρο.
Όμως για να έχουμε και μια σύγκριση θα έπρεπε να συμπεριλάβει και τους επιβάτες κρουαζιέρας Ανατολικής . Μεσογείου, όπου το 70% των λιμένων σημαίνει Ελλάδα.
Θεωρείται δηλαδή, ότι εάν πούμε 7 ευρώ ανά επιβάτη δεν θα έλθουν?  Πιθανόν να έλθουν λιγότερα πλοία, αλλά το ποσόν θα ισοσταθμίζεται. Τώρα εάν έχετε υπ' όψιν σας, να μας φτιάξουν και τα λιμάνια, τότε δώστε τα όλα δωρεάν μπας και αποκτήσουμε λιμάνια ασφαλή και όχι όρμους καταφυγής    με την κακή έννοια..
Από τότε που άρχισαν να σκέπτονται το παζάρι με τους ναυτικούς , ήμουν αντίθετος.
Το θέμα θέλει διαφορετική προσέγγιση, δηλαδή πολιτική όχι εξαναγκασμού.
Και επειδή πολλές φορές εναντιώνομαι στο τι περιλαμβάνει η έννοια Έλληνας ναυτικός, εδώ να πούμε ότι όλοι κόπτονται για τις βοηθητικές υπηρεσίες. Τώρα να κάνουμε σύγκριση δικού μας ξεν/κου πληρώματος με αυτά που χρησιμοποιεί η διεθνής κρουαζιέρα, μάλλον είναι ουτοπία.
Και μην το ρίχνουμε συνέχεια στο ύψος του μισθού, διότι θα δούμε ότι πληρώνονται και παραπάνω απ΄τους Έλληνες. Δεν μιλάμε για επίκουρους, καθαριστές, κλπ.

Συνηθίζω να λέω ότι από 1 ναυτικό να έβαζαν στα πλοία τους οι Έλληνες πλοιοκτήτες δεν θα υπήρχε ανεργία . Αυτόν τον ένα τον βάζεις με πολιτική την οποία βεβαίως το ΥΕΝ δεν διαθέτει επί μακρόν.

Πέμπτη, 11 Νοεμβρίου 2010

MARINEWS  - Ειδικού Συνεργάτη   Έχει πια γραφτεί κατα κόρον το γιατί ο «βαθύτατα αναπτυξιακός» νόμος Κατσέλη για τα πλοία σημαιών τρίτων χωρών είναι άλλη μια απόδειξη της εκ βάθρων λανθασμένης αντιμετώπισης της κρουαζιέρας από την Ελλάδα. Οι χθεσινές καθυστερημένες ανακοινώσεις των αποσαφηνιστικών αποφάσεων για την περιβόητη σύμβαση μοιάζουν με «λαπάτσες» που προσπαθούν να σώσουν ένα σάπιο καράβι που ήδη έχει βουλιάξει ως αναπτυξιακή πρόταση. Πότε θα καταλάβουμε – ή θα παραδεχθούμε – ότι κάναμε λάθος; Αλλά στην Ελλάδα φαίνεται ότι ο πολιτικός εγωϊσμός ακόμη καλά κρατεί, όποιο και αν είναι το κόστος για την χώρα. Έτσι ακούσαμε για 3,95 ευρώ που ορίστηκε το τέλος επιβίβασης, για εκπτώσεις ως κίνητρα πρόσληψης Ελλήνων ναυτικών, κλπ. Αλήθεια, τι είναι αυτό το 3,95; Προσφορά σουπερμάρκετ για να μην αισθανθεί η νοικοκυρά το 4; Φαίνεται ότι κάποιοι μετρούσαν ιδεατά κεφάλια ως δεδομένα και κάπως με τις αριθμητικές τους κατέληξαν στο μαγικό αυτό νούμερο. Όμως, ό,τι και αν υπολόγισαν σε υποθετικά έσοδα, κάποιος πρέπει να τους πεί ότι θα είναι μηδέν αν δεν έρθουν κρουαζιερόπλοια και φυστίκια σε σχέση με το αν γινόταν μια αληθινή άρση του καμποταζ. Κακά τα ψέματα, όλοι πια έχουν καταλάβει ότι το νέο θεσμικό πλαίσιο έχει πρόβλημα ελκυστικότητας, αλλοιώς ήδη θα είχαμε απτά νέα και όχι αόριστα υπουργικά ευχολόγια περί ενθουσιασμού εταιρειών και ανατολής μιας νέας περιόδου. Γιατί σπουδαία τα κίνητρα για να βολέψουμε τα συνδικαλιστικά μας και να δείξουμε μαλακωμένο το χαράτσι, αλλά αποτελούν ασθμαίνουσες «ωραιοποιήσεις» ενός απωθητικού νομοθετήματος που έχει αρχίσει να μυρίζει. Το γεγονός παραμένει ότι όλες οι άλλες χώρες υποδέχονται τα κρουαζιερόπλοια άνευ όρων και διακρίσεων, ενώ η Ελλάδα τώρα προτάσσει 4 διαφορετικές παραλλαγές αντιμετώπισης των. Μάλιστα, 4! Μία για την Ελληνική σημαία, μία για τις Κοινοτικές, μία για τις «τρίτων χωρών» και μία αδιευκρίνιστη για την σημαία της Μάλτας, για την οποία η κυβέρνηση φάνηκε να συμφωνεί με όσους αυθαιρέτως την θεωρούν «ευκαιρίας» (βλ. Ζενιθ). Αλήθεια, αν κάποτε τολμήσει πάλι μια εταιρεία με πλοία στη σημαία Μάλτας να κάνει κυκλικές κρουαζιέρες από Ελλάδα, τι θα ισχύσει; Η νέα σύμβαση ή ο νόμος για τις Κοινοτικές σημαίες; Αντί να μπλέκουμε με τέτοιους παραλογισμούς, εκείνο που χρειάζεται είναι περισσότερο πολιτικό θάρρος για καθαρές λύσεις και για την ριζική αντιμετώπιση των προβλημάτων ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής σημαίας. Ανόδυνοι διακανονισμοί χωρίς ελπίδα ή πρόθεση αποτελεσματικότητας δεν οδηγούν πουθενά, γιατί δεν είναι υποχρεωμένες οι ξένες εταιρείες να υποστούν τα εσωτερικά μας αδιέξοδα. Αυτές απλώς θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς πονοκέφάλους και αν τις αφήσουμε θα έρθουν και θα φέρουν σημαντικά έσοδα για την οικονομία μας. Αλλοιώς θα πάνε αλλού... Αν λοιπόν σταματήσουμε να καίμε τα συντριπτικά μας πλεονεκτήματα με ανούσιες ιδιορρυθμίες, δεν θα αργήσουμε να δούμε πολύ περισσότερα έσοδα από εκείνο το 1 δισ. που κάποιοι τελευταία παπαγαλίζουν σαν ινδουϊστική «μάντρα». Για αυτό, ας βάλουμε στο πλαϊ την μπακάλικη στενοκεφαλιά του 3,95 και ας αλλάξουμε συνολικά πολιτική για την κρουαζιέρα, γιατί αυτή που έχουμε ούτε φτιάχνεται ούτε φτιασιδώνεται...