Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2024

Γελάμε, αντί να κλαίμε… (*)

 20 Σεπτεμβρίου, 2024

(*) Γράφει ο κ. Πέτρος Μανταίος

Oι πλανόδιοι, περιπλανώμενοι καλλιτέχνες, όλων των ειδών, είναι μια πολύ παλιά ιστορία, όσο και η τέχνη και ακόμα πιο παλιά, όσο και η προσπάθεια οργανωμένης έκφρασης και απομνημόνευσης, ατομικά είτε ομαδικά. Ώστε με τον λόγο, τη μουσική και την αναπαράσταση, να σωθούν οι μνήμες που συνδέουν τον άνθρωπο με το παρελθόν και συγχρόνως να ψυχαγωγείται, να διασκεδάζει ο κόσμος που μετέχει και οι καλλιτέχνες να εξοικονομούν, στον δυνατό βαθμό, τα προς το ζην.

ΕΤΣΙ, ΜΕΣΑ από τα παραμύθια, τις μεγάλες αφηγήσεις, τα έπη και τις μπαλάντες, πορεύτηκε, μέσα από άπειρες δυσκολίες, διώξεις και αφορισμούς, ιδίως από τις θρησκείες, η μνήμη της ανθρωπότητας διαχρονικά σε μια διαταραγμένη συνέχεια. Οι τροβαδούροι και οι τρουβέροι της κεντρικής Ευρώπης του Μεσαίωνα, για παράδειγμα, αποτελούν απογόνους των αρχαίων ραψωδών καιτων μεταγενέστερων βάρδων. Το άλμα προς τα πίσω, λόγου χάριν, από τον «Καμπούρη του Αρράς» (Αντάμ ντε λα Αλ), διάσημος στην εποχή του (13ος αιώνας) τρουβέρος (αφηγητής/τραγουδιστής ηρωικών κατορθωμάτων) που οι σύγχρονοί του του επιδαψίλευσαν τιμές ιππότη, οδηγεί κατευθείαν στον Όμηρο…

ΠΡΟΦΑΝΩΣ κάτι τέτοια δεν τα ήξερε ο λιμενάρχης Ναυπλίου. Διότι, αν τα ήξερε, από απλό σεβασμό στην Ιστορία και την παράδοση δεν θα επέβαλλε πρόστιμα (τσουχτερά δε: τρία χιλιάρικα το κεφάλι) στην τροβαδούρισσα Σιντορέλα Οσμάνι και στον τροβαδούρο Ιωακείμ Ασλανίδη για «φωνασκία στο λιμάνι» και «διατάραξη κοινής ησυχίας». Ίσως, ο λιμενάρχης είχε ακούσει τον Ξαρχάκο στον Γκάτσο: «Κάτω στο λιμάνι τραγουδάν (μόνο) οι πολιτσμάνοι». Αλλά δεν είχε ακούσει τον Ζαμπέτα στην Ευτυχία: «Μας στείλανε πλημμέλημα επί διαταράξει/ Και όμως τα μητρώα μας τα βρήκανε εντάξει». Καθόσον οι δύο καλλιτέχνες και άδειες είχαν και απ’ όλα…

ΜΗΠΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ο κ. λιμενάρχης, ως λιμενικός, αντί να κόβει πρόστιμα σε καλλιτέχνες, να ασχοληθεί με το ναυάγιο στην Πύλο που έχει σαλπάρει προς αμνησία;…

limenikanea.gr

Η Ευρωπαϊκή πλοιοκτησία με ρότα τον “Κεϊνσιανισμό” και ο μαγικός αριθμός 40%

Ελευθερο Βημα

- του Κώστα Χλωμούδη

18/09/2024

Όταν κατά καιρούς κάποιος τολμούσε να αρθρώσει σκέψη για τις κάποιες αναγκαίες ρυθμίσεις στο ναυτιλιακό τομέα, γινόταν η μπάλα του μποξ για κάθε είδους “Ηρακλειδείς” του αγίου ευαγγελίου της “αυτορρύθμισης” στο τομέα και την “επιβολή” στα κράτη, και οπωσδήποτε στο Ελληνικό, να απέχουν από τα της Ναυτιλίας, παρ’ εκτός και αν κριθεί από “τον κυρίαρχο” stakeholder ότι είναι χρήσιμο και ίσως αναγκαίο, για τα συμφέροντά τους.

Όταν, δε, τους υπενθύμιζες ότι ο ΙΜΟ στην ουσία αποτελεί μια “ρυθμιστική” αρχή, είτε σιωπούσαν, όσοι δεν γνώριζαν, είτε, μειδιώντας σκωπτικά, ανέφεραν ότι αυτός είναι “ρυθμιστής παγκόσμιου επιπέδου” και σε τελική ανάλυση “η δομή του”, ιστορικά, δεν “αμφισβητεί” τα συμφέροντά τους.

Σε αυτό ακριβώς το υπόβαθρο ήταν απολύτως εχθρικές, ιδιαιτέρως για την ελληνική εκπροσώπηση, οι όποιες πολιτικές παρέμβασης από την Ευρώπη, η οποία συνήθως εμπλεκόταν σε θέματα θεμιτού ανταγωνισμού, ασφάλειας και προστασίας του περιβάλλοντος.

Η αλήθεια είναι ότι αυτή η αντίθεση δεν εκφραζόταν μόνον απέναντι σε Ευρωπαϊκούς θεσμούς και τις σχετικές πρωτοβουλίες τους, αλλά ιστορικά σε όποιον σκεπτόταν ή επιχειρούσε, παρέμβαση για “ρύθμιση”, εκεί που το “αόρατο χέρι” της “αυτορρύθμισης” αδυνατούσε ή κοινώς στην καλύτερη περίπτωση “στρέβλωνε την αγορά” και αγνοούσε τις αρνητικές “εξωτερικότητες” προς τις κοινωνίες, σε αντίθεση με τα οφέλη συγκεκριμένων ομάδων συμφερόντων από την “αρρύθμιστη” λειτουργία του συνόλου και όχι μέρους της συγκεκριμένης αγοράς.

Το είδαμε και στον “πόλεμο” ενάντια στα Scrubber (τεχνικός όρος, για συστήματα καθαρισμού καυσαερίων (EGCS) ή SOx τα οποία χρησιμοποιούνται για την αφαίρεση επιβλαβών στοιχείων από τα καυσαέρια). Η ενοχοποίηση των Scrubber και όσων, όποιων, στεκόταν θετικά σε αυτά, ήταν μια επιτυχημένη καμπάνια τους, δυστυχώς, στη χώρα μας…

Αντιστοίχως είχαμε καταγράψει, κατά το παρελθόν, τη στάση της πλειοψηφίας της ελληνικής πλοιοκτησίας και του επικοινωνιακού συστήματος υποστήριξής τους, στα double hull, όπως και την στάση τους στο port state control, αλλά και σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις …

Τον ίδιο αντιπαραγωγικό δρόμο και πρακτική, ακολούθησε τα μόλις προηγούμενα χρόνια, στις επιλογές και τη συζήτηση για τα emission…

“… το σύστημα ETS επί της ουσίας συνιστά εργαλείο υπερφορολόγησης. Στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια έχουν επιβληθεί προσχηματικά φόροι για τη βελτίωση του περιβάλλοντος. Όμως, οι περισσότεροι από αυτούς δεν συνέβαλαν πραγματικά στην προστασία του περιβάλλοντος, αλλά στην αύξηση του κόστους της καθημερινότητας των πολιτών…”

Αυτή ήταν η κυρίαρχη άποψη στην Ελληνική πλοιοκτησία, που επηρέασε όμως δυστυχώς και τις επιλογές του Ελληνικού κράτους με ότι αυτό σημαίνει για το “ξόδεμα διπλωματικού κεφαλαίου” της χώρας.

Κρίνεται βεβαίως πλέον τώρα και αυτή η άποψη.

H έκθεση Ντράγκι και μια άλλη υποδοχή της
Τι συνέβη όμως ώστε, η έκθεση Ντράγκι, να φέρει ανατροπές, στο μέχρι σήμερα υπόδειγμα αντίδρασης της ελληνικής πλοιοκτησίας σε θέματα ευρωπαϊκού σχεδιασμού, εναρμονιζόμενη ταχύτατα, για πρώτη φορά, με την αντίστοιχη Ευρωπαϊκή, η οποία δηλώνει ενθουσιωδώς έτοιμη να συμβάλει στα πλαίσια των σκέψεων της συγκεκριμένη Εκθέσεως;

Στη βάση της, αυτή η Έκθεση, αναγνωρίζει ότι η ανταγωνιστικότητα και ισχυροποίηση της ευρωπαϊκής οικονομίας δεν εξελίχθηκε με την πολιτική των χαμηλών μισθών, αντίθετα μάλιστα, σε χώρες όπως η Γερμανία, η επενδυτική δαπάνη μειώνεται σταθερά και σε χώρες όπως η Ελλάδα, η κοινωνική ανισότητα δημιουργεί υπόστρωμα κοινωνικών αντιδράσεων.

Αναγνωρίζει τα περιορισμένα όρια της αποτελεσματικότητας του μηχανισμού “αυτορρύθμισης της οικονομίας της αγοράς” και στην ουσία επαναφέρει “κεϊνσιανά” εργαλεία δημοσιονομικής πολιτικής εκ μέρους των εθνικών κυβερνήσεων, αλλά και συνασπισμών κρατών.

Προκρίνει ότι για την αντιμετώπιση των τρεχουσών, αλλά και μελλοντικών συνάμα προκλήσεων, όπως είναι η κλιματική αλλαγή, η ψηφιακή μετάβαση καθώς και το δημογραφικό πρόβλημα, απαραίτητη είναι η ενεργότερη συμμετοχή ενός σύγχρονου και αποτελεσματικού κράτους.

Υποδεικνύει ριζικές αλλαγές και σημαντικά επενδυτικά προγράμματα, με στόχο τη βελτίωση των βασικών υποδομών για τη δημιουργία “εξωτερικών οικονομιών”, αλλά και τη χάραξη μιας βιομηχανικής και μεταποιητικής πολιτικής σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα.

Στόχος οι επενδύσεις με μακροχρόνιο ορίζοντα.

Μια τάξη μεγέθους, για τα κεφάλαια που είναι αναγκαία, αναφέρεται ένα ποσό των 800 δισ. ευρώ ετησίως, για τα πολλά επόμενα χρόνια, το οποίο προτείνει να κινητοποιηθεί με κοινό ευρωπαϊκό δανεισμό.

Το ενδιαφέρον είναι ότι σε αντίθεση με το αφήγημα και την πρακτική που ακολουθεί η Ελλάδα, ως στρεβλή υλοποίηση λύσεων στα σημαντικά και ενδιαφέροντα ευρήματα της Εκθέσεως Πισσαρίδη, ο κος Ντράγκι προτείνει οι επενδύσεις να ΜΗΝ υλοποιούνται μόνο από τις μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά ΚΥΡΙΩΣ από δυναμικές μικρές και μεσαίες, με καινοτόμο χαρακτήρα και καλές προοπτικές διείσδυσης στην παγκόσμια αγορά.

Αναφερόμαστε δηλαδή σε μια νέα εποχή, όπου κρίνεται απαραίτητη και απαιτείται στενότερη συνεργασία κράτους και ιδιωτικού τομέα. Οι δύο τομείς, ως φορείς ανάπτυξης, θα πρέπει αντί να ακυρώνουν τις ενέργειες ο ένας του άλλου να λειτουργούν συμπληρωματικά.

Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για μια επιτυχημένη οικονομική πολιτική είναι να σταματήσει ο κυρίαρχος ρόλος της νομισματικής πολιτικής των κεντρικών τραπεζών, αναβαθμίζοντας ταυτόχρονα τον ρυθμιστικό ρόλο της δημοσιονομικής πολιτικής με βασικό εργαλείο την ενεργό ζήτηση.

Αποτελεί λοιπόν κατά τη γνώμη μας, η Έκθεση Ντράγκι, ένα προοδευτικό οικονομικό αφήγημα, το οποίο όμως προϋποθέτει την αποδοχή του από την κοινωνία και τους φορείς της.

Υπό αυτή την έννοια, μόνο θετικό συναίσθημα δημιουργεί η σχετική ανακοίνωση της Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών, για τις ιδέες Ντράγκι, ως πλαίσιο αναφοράς για διαβούλευση.

Ρυθμιστικές παρεμβάσεις και ο μαγικός αριθμός 40% για τη Ναυτιλία
Η έκθεση Ντράγκι τόνισε την ανάγκη να διατηρηθεί η ευρωπαϊκή ναυτιλία διεθνώς ανταγωνιστική. Ταυτόχρονα, διαπίστωσε ότι η ναυτιλία χρειάζεται 40 δισ. ευρώ ετησίως για να απαλλαγεί από τον άνθρακα.

Αυτό δεν μπορεί παρά να γίνει στα πλαίσια μιας ευρωπαϊκής ναυτιλιακής βιομηχανικής στρατηγικής, στο πλαίσιο της νέας καθαρής βιομηχανικής συμφωνίας. Αν στην Ελλάδα, μόλις πριν λίγα χρόνια, το cluster επικοινωνίας γύρω από την ΕΕΕ άκουγε κάτι για “… μια ναυτιλιακή βιομηχανική στρατηγική” κράτους ή και της Ευρώπης, αν δεν έβγαζαν φλύκταινες, στην καλύτερη, θα απομόνωναν όποιον/α τολμούσε να κάνει σχετική αναφορά…

Τώρα, όμως, φαίνεται όλοι να ωριμάζουν πλέον. Πράγματι η ευρωπαϊκή ναυτιλία “… αποτελεί γεωπολιτικό πλεονέκτημα για την Ευρώπη και ακρογωνιαίο λίθο της ασφάλειας της ηπείρου σε θέματα ενέργειας, τροφίμων και εφοδιαστικής αλυσίδας…”.

Η ευρωπαϊκή ναυτιλία ελέγχει περίπου το 40% (για την ακρίβεια 39,5%) της παγκόσμιας χωρητικότητας γεγονός που καθιστά την Ευρώπη ηγέτη στις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού και συμβάλλει στην ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας, η οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το εμπόριο.

Συνεπώς κρίνεται ως απαραίτητη για την ΕΕ η διατήρηση και η ενίσχυση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής ναυτιλίας ιδιαιτέρως για την ασφάλεια της ηπείρου μας και ως προϋπόθεση για ένα ισχυρό ευρωπαϊκό ναυτιλιακό βιομηχανικό σύμπλεγμα (maritime cluster).

Δίνεται λοιπόν τώρα η ευκαιρία να τοποθετηθεί η ευρωπαϊκή ναυτιλία και ολόκληρο το ναυτιλιακό βιομηχανικό σύμπλεγμα ως πυλώνας της επερχόμενης Καθαρής Βιομηχανικής Συμφωνίας.

Μπορεί η ζητούμενη ενεργειακή μετάβαση της ναυτιλίας να αποτελέσει τον καταλύτη για επενδύσεις στην ευρωπαϊκή παραγωγική ικανότητα για καθαρά καύσιμα και καινοτόμες τεχνολογίες.

Η αναφορά των ευρωπαίων εφοπλιστών για το 40% των καθαρών καυσίμων και των καινοτόμων τεχνολογιών που χρειαζόμαστε για την πράσινη και ψηφιακή μετάβαση να κατασκευάζονται στην Ευρώπη ας αποτελέσει αίτημα- στόχο και της ελληνικής ναυτιλιακής κοινότητας και είμαστε σίγουροι πως υπάρχει η κατάλληλη υποδομή, σε ανθρώπινο δυναμικό αλλά και υλικό υπόβαθρο, για συνεργασίες των σχετικών φορέων, ώστε η χάραξη αυτής της πολιτικής να πετύχει με την συμβολή όλου του ναυτιλιακού συμπλέγματος (cluster).

hellasmaritime.blogspot.com portnet.gr

Προκλητική επιστολή με την οποία ζητά την αναστολή της 48ωρης απεργίας στις 22 και 23 Οκτώβρη έστειλε ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας (ΣΕΕΝ) στην ΠΝΟ.

 17 Οκτωβρίου, 2024

 «Τα αιτήματά μας πηγάζουν από τις πραγματικές ανάγκες των συναδέλφων μας. Ανάγκες, που είναι κρίσιμες για να μπορέσουν οι ναυτεργάτες να ανταποκριθούν στις καθημερινές προκλήσεις, που αντιμετωπίζουν στη ζωή τους», σημειώνουν τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ και «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» και τονίζουν πως «οι ναυτεργάτες είμαστε σε αγωνιστική προετοιμασία και δεν θα κάνουμε πίσω από τις αποφάσεις μας. Όλοι και όλα θα κριθούν στους καταπέλτες».

Σε ανακοίνωσή τους τα Σωματεία σημειώνουν:

«Στις 14 Οκτωβρίου 2024, ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας (ΣΕΕΝ) έστειλε επιστολή στην ΠΝΟ -απευθυνόμενος προφανώς στους ναυτεργάτες- ζητώντας μας να “αναστείλουμε” την απόφασή μας για 48ωρη Πανελλαδική Απεργία, που έχει προγραμματιστεί για τις 22-23 Οκτωβρίου, με προοπτική κλιμάκωσης.

Μας καλούν επίσης να “επανέλθουμε στη διαπραγμάτευση σε κλίμα καλής πίστης και με ρεαλιστικές επιδιώξεις, εντός των ορίων που καθορίζονται από την ελληνική οικονομία και τις προκλήσεις της πράσινης μετάβασης των πλοίων, η οποία βρίσκεται ήδη σε εφαρμογή”.

Ωστόσο, οι εκπρόσωποι των ναυτιλιακών εταιρειών που συγκροτούν τον ΣΕΕΝ αγνοούν επιμελώς ότι οι προτάσεις και τα αιτήματά μας πηγάζουν από τις πραγματικές ανάγκες των συναδέλφων μας. Ανάγκες, που είναι κρίσιμες για να μπορέσουν οι ναυτεργάτες να ανταποκριθούν στις καθημερινές προκλήσεις, που αντιμετωπίζουν στη ζωή τους.

Ενδεικτικά, από το 2020, οι αυξήσεις στις ΣΣΕ ήταν 14,6%, ενώ παράλληλα το κόστος διαβίωσης, για το ίδιο διάστημα, περιλαμβάνει  αυξήσεις όπως:

  • 31,97% στα τρόφιμα
  • 25,48% στη στέγαση
  • 22,27% στις μεταφορές

Μόνο το διάστημα Ιουλίου – Αυγούστου 2024 οι αυξήσεις περιλαμβάνουν:

  • 10,9% στον ηλεκτρισμό
  • 14% στα ασφάλιστρα υγείας
  • Αύξηση έως και 448% σε συνταγογραφούμενα φάρμακα, με περισσότερα από 800 φάρμακα να έχουν αυξηθεί σε τιμή.

Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα “των προκλήσεων” που αντιμετωπίζουν καθημερινά όλοι οι εργαζόμενοι και, φυσικά, οι ναυτεργάτες. Σε αυτές “τις προκλήσεις” να συνυπολογίσουμε και την ατέλειωτη σειρά από τα μέτρα που διαδοχικά όλες οι κυβερνήσεις εφαρμόζουν και ροκανίζουν το λαϊκό εισόδημα.

Για όλα τα παραπάνω το αίτημά μας για αυξήσεις 12% στις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ) για το 2025, καθώς και τα υπόλοιπα κλαδικά και θεσμικά αιτήματα που έχουμε καταθέσει, είναι δίκαια και “εντός των ορίων” που θέτουν οι ανάγκες μας. Οι ναυτεργάτες είμαστε σε αγωνιστική προετοιμασία και δεν θα κάνουμε πίσω από τις αποφάσεις μας.

Όλοι και όλα θα κριθούν στους καταπέλτες».

skopelos-news

«…ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ σαν τον λιμενικό…είναι που βρίσκω σπάνια…»

 30 Οκτωβρίου, 2024

Η δήλωση αυτή προέρχεται από τη δημόσια έκφραση ευγνωμοσύνης, που αισθάνθηκε την ηθική υποχρέωση να απευθύνει χρήστης Facebook (βλ. σύνδεσμο ανάρτησης) προς βαθμοφόρο ΛΣ-ΕΛΑΚΤ, που υπηρετεί στο Κ. Λ. Πειραιά, για τη συνδρομή που έλαβε από εκείνον σε προσωπικό του θέμα. Τα ΛΙΜΕΝΙΚΑ ΝΕΑ αναδημοσιεύουν την από 15/10/2024 ανάρτηση του προαναφερθέντος χρήστη Facebook (απόστρατο στέλεχος του Ε.Σ.), ευελπιστώντας η συμπεριφορά του διαλαμβανόμενου βαθμοφόρου ΛΣ-ΕΛΑΚΤ να τύχει ανάλογης αναγνώρισης και από την Υπηρεσία του. Τα ΛΙΜΕΝΙΚΑ ΝΕΑ τον συγχαίρουν δημόσια!!! 

«Στις μια το μεσημέρι, ενώ είμαι στο εργαστήριο στη Λάρισα κι ετοιμάζω το εμπόρευμα για το παζάρι της Καρδίτσας, με παίρνει η κόρη από την Χίο. Είναι στο νοσοκομείο, την έχουν κάνει λέει εισαγωγή, είναι ναρκωμενη ή εξαντλημένη κι όταν την ρωτάω σε ποια κλινική μου απαντάει “στην χειρουργικη, κάτι μου βγάλανε από τον λαιμό”. Παίρνω το πρώτο τραινο που ξεκινάει στις τρεις για να προλάβω το πλοίο των οκτώ, μια και δεν υπήρχε θέση σε καμία πτήση, είτε από Αθήνα, είτε από Θεσσαλονίκη. Φτάνω Πειραιά στις οκτώ, τρέχω απέναντι από τον σταθμό στα εκδοτηρια, τους λέω στα γρήγορα τι συμβαίνει κι αντί να μου κόψει εισιτήριο χανοντας χρονο, μου λέει τρέχα για ταξί μπας και το προλάβεις πριν σηκώσει καταπέλτη. Τσακίζομαι να τρέχω, βρίσκω ένα, μπαίνω, του λέω τι συμβαίνει και γκαζώνει όσο μπορεί, με σφήνες κι αναβοσβημα φώτων να προλάβει. “Σε νιώθω φίλε, αλλά μάλλον θα το χάσουμε.” Φτάνουμε κι έχει σηκώσει καταπέλτη αλλά δεν έχει λύσει κάβο. Κατεβαίνω, τρέχω, φωνάζω στους αξιωματικούς που είναι στο κατάστρωμα αν μπορούν να κατεβάσουν, ξέροντας πόσο απίθανο είναι. Ένας βαριεστημένο αδιάφορος λιμενεργάτης με κοιτάει λέγοντας ” Φίλε το πλοίο εφυγε” ενώ ένας σκληρός και τυπικός λιμενικος με πλησιάζει και με διατάζει να απομακρυνθώ από την προβλήτα. Απομακρυνομαι ενώ την ίδια στιγμή του λέω ότι η κόρη μου έκανε εισαγωγή στο νοσοκομείο της Χιου, μάλλον έχει κάνει εγχείριση στον λαιμο και είναι μόνη της. Σταματάει, με κοιτάει, γυρνάει προς τους αξιωματικούς που παρατηρούν από το κατάστρωμα χωρίς να καταλαβαίνουν και δίνει εντολή στον λιμενεργάτη να μη λύσει τον κάβο και να ΡΙΞΟΥΝ ΞΑΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗ!!! Ο λιμενεργάτης που τα έχει ακούσει όλα, τον αγνοεί κάνοντας τάχα πως δεν ακουει, βγάζει το σχοινί από τον κάβο και φεύγει. Ο λιμενικος αρπάζει το σχοινι πριν μαζευτει, ενώ οι αξιωματικοί του πλοίου ενημέρωναν την γέφυρα, τον ξαναπερναει στον κάβο, κι αγριεμένος απευθύνεται στον επικεφαλής του καταστρωματος: ” Είπα κατεβάστε καταπέλτη!” Ο καταπέλτης κατεβαίνει κι εγώ μπαίνω μέσα. Ούτε ευχαριστώ δεν πρόλαβα να του πω. Θα τον βρω όμως. Γιατί ανθρωπάκια σαν τον λιμενεργατη συναντάω συνεχώς. ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ σαν τον λιμενικο και τον ταξιτζή είναι που βρίσκω σπανια.»

 facebook.com